به گزارش ایمنا و به نقل از انتشارات پارس میهن کتاب «BBC ضد فارسی» نوشته سید علی حق شناس به‌تازگی توسط نشر پارس میهن منتشر و راهی بازار نشر شده است.
این کتاب در هشت گفتار و ۱۸ بخش با عنوان «چارچوب نظری و طرح مباحث تئوریک، زبان مادری بی بی سی فارسی، نقش بی بی سی فارسی در اشغال ایران توسط متفقین، نقش بی بی سی فارسی در کودتای ۲۸ مرداد، بی بی سی فارسی و انقلاب ۱۳۵۷، بی بی سی فارسی و دفاع مقدس، بی بی سی فارسی و انتخابات ۱۳۸۸، بی بی سی فارسی و دکترین تجزیه ایران و در نهایت جمع بندی» جمع آوری شده است.
کتاب «BBC ضد فارسی» پژوهشی در باب دشمنی‌هایی است که این شبکه در طول حیات هشتاد و دو ساله خود با ایران و ایرانی داشته و اساساً برای این منظور تأسیس شده است که در مرور و مداقه در سیاست‌های اجرا شده بریتانیا که در کتاب آمده است جای تردید باقی نمی‌ماند و در دستور کار داشتن اجرای طرح «بالکانیزاسیون» در ایران توسط این کشور البته با همراهی ایالات متحده را نشان می‌دهد. این دو که امکان حمله نظامی به ایران را ندارند چند سالی است که دست به کار شده و از مسیر تنش زایی و خط کشی قومی و طرح مسائلی چون زبان مادری و دامن زدن به تفاوت‌های ذاتی (خدادادی) مردمان ایران، نفرت پراکنی و ایجاد دشمنی بین ایرانیان را بیش از گذشته در پیش گرفته‌اند.
سید علی حق شناس متولد ۱۳۵۴ محله بهارستان تهران؛ نویسنده، روزنامه نگار و پژوهشگر صاحب سبک علوم سیاسی و تاریخ است. وی روزنامه نگاری را از ابتدای دهه هفتاد در نشریات ورزشی آغاز کرد. از سوابق روزنامه نگاری وی می‌توان به نگارش مقالات در سرویس بین الملل روزنامه اطلاعات در دهه ۱۳۸۰ و مدیر مسئولی پایگاه‌های خبری تحلیلی پیرنا و مام میهن در دهه ۱۳۹۰ خورشیدی اشاره کرد. او عضو هیئت داوران کتاب سال در سال ۱۳۹۵ بوده است.
در بخشی از این کتاب با عنوان «بی بی سی فارسی و اختلاف افکنی قومی در ایران» می‌خوانیم:
«چنان که گفته شد، هدف نظام سلطه (امپریالیسم) تبدیل کشور ده هزار ساله ایران به مدل کشورهای تازه تأسیس پس از جنگ جهانی اول است که مفهوم کشور در آنها بی معنی است و قوم_ قبیله گرایی حرف اول را می‌زند؛ بدین ترتیب امکان تجزیه آنان به راحتی فراهم می‌گردد. در حالی که اقوام ایرانی قرن‌های متمادی و اساساً مدت‌ها پیش از پیدایش دولت در بریتانیا و بلاخص در آمریکا، متحد و در چارچوب ایران بزرگ، با صلح و آرامش کنار یکدیگر زندگی کرده‌اند و هر زمان وقتش رسیده یک پارچه در برابر دشمن خارجی ایستادگی کرده و شکست را نصیبش کرده‌اند.
بی تردید، هر دو کشور (بریتانیا و ایالات متحده) می‌دانند که تجاوز نظامی به ایران چه عواقب سویی برایشان در پی خواهد داشت. به همین جهت، تهاجم روانی به زیرساخت‌های مشترک و جمعی ملت ایران به منظور در هم شکستن و پوساندن اتحاد آنان، موضوعی است که تئوریسین‌هایی چون «برنارد لوئیس» به دقت روی آن کار کرده، پوشه کرده و چنان چه اشاره کردم، دست رهبران نظام سلطه داده‌اند.
دو رکن اصلی این پیکار روانی عبارتند از:
۱- تفرقه افکنی بین مردمانی که دارای یک پیشینه طولانی تاریخی و فرهنگی مشترکند، اما زبان، گویش و برخی آداب و سنن آنان متفاوت است که امری بسیار عادی است و در اغلب کشورهای جهان من جمله، بریتانیا، فرانسه، آلمان و… که دارای یک زبان رسمی هستند نیز شاهد این تنوع هستیم؛ و سپس ارتقا دادن این تفاوت‌ها به مسئله‌ای به نام «نژاد» و «قومیت» و در نهایت ترویج نژاد پرستی به ویژه در میان نوجوانان و جوانان به منظور چند پاره کردن ایران.
۲- حمله همه جانبه به زبان ملی، رسمی، مشترک و میانجی باستانی ایران، یعنی زبان فارسی به عنوان ستون خیمه ایران زمین.
البته از اختلاف افکنی بین ایرانیان شیعه و سنی به طرق مختلف نیز نباید غافل ماند که اگر فرضا تصور کنیم که بریتانیا در دو مورد فوق در مرحله کارآموزی است در این فرقه یک «استاد اعظم» است.
در این بخش به مورد نخست و در بخش بعدی به «رکن دوم» می‌پردازیم.
با تأسیس تلویزیون بی بی سی فارسی و از سال ۱۳۸۷ است که این شبکه بی محاباتر از گذشته به ترویج قوم گرایی در ایران می‌پردازد، و با ایران رویکرد نشان داده که اساساً هدف اصلی راه اندازی این تلویزیون اشاعه نژادپرستی در ایران است.
جدا از اخبار جهت دار، برنامه‌ها و میزگردهای پیاپی و تکراری نیز (از روش‌های جنگ رسانه‌ای) از این تلویزیون با حضور به اصطلاح کارشناسان مدعو ضد ایرانی تولید و پخش می‌شود این اشخاص با چتر حمایتی این شبکه و تریبونی که به راحتی در اختیارشان قرار گرفته و همراهی کامل و حرفه‌ای مجریان به خود جرأت داده و اقدام به بیان تُرَهات راجع به پیشینه و تاریخ ایران زمین و فرهنگ‌های مردمان آن می‌کنند؛ و این لاطائلات از یک رسانه بریتانیایی به طور مستقیم برای مردم ایران ارسال می‌گردد. در میان دعوت شدگان به برنامه‌های بی بی سی فارسی، یک چهره عالم و اصیل و یا دانشگاهی استخوان دار ایرانی ندرتا مشاهده می‌شود و این شبکه از افراد ناشناخته و یا دست چندم برای بیان مقاصد خود و پر کردن برنامه‌هایش استفاده می‌کند.
در بخش دیگری از این کتاب با عنوان «آرایش سیاسی و رسانه‌ای بریتانیا» می‌خوانیم:
دو ماه پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸، بریتانیا نماینده تازه ای به تهران گسیل داشت. «سر سایمون لورنس گَس» سفیر بریتانیا در یونان به جانشینی «سر جفری آدامز» به عنوان سفیر بریتانیا در جمهوری اسلامی ایران منصوب شد علت انتخاب این فرد ظاهراً دیپلمات در آن مقطع زمانی که پس از سفارت در ایران، مدتی نیز مدیر کل سیاسی وزارت خارجه بریتانیا شد، بعدها خود را نشان داد.
وی از سال ۲۰۱۹. م تاکنون ریاست «کمیته مشترک اطلاعات بریتانیا را برعهده دارد» این ارگان دولتی، بخشی از دفتر کابینه (دولت) پادشاهی متحد بریتانیا است که مسئولیت هدایت سازمان‌های اطلاعاتی این کشور را بر عهده دارد از سازمان‌های زیر مجموعه این کمیته می‌توان به «سازمان اطلاعات مخفی بریتانیا» (اس آی اس_ ام آی ۶) که وظیفه اش جمع آوری اطلاعات و جاسوسی از کشورهای خارجی است، «سازمان اطلاعات داخلی پادشاهی متحد بریتانیا» (ام آی ۵) که کارش عملیات ضد اطلاعات و عملیات‌های امنیتی در داخل خاک بریتانیا است و «ستاد ارتباطات دولت بریتانیا _ GCHQ» که فعالیتش، شنود الکترونیک و تضمین اطلاعات به نیروهای مسلح بریتانیا و دولت این کشور است، اشاره کرد.
حال باید پرسید: آیا «سایمون گَس» یک دیپلمات است یا «مقام عالی رتبه اطلاعاتی پادشاهی متحد بریتانیا!؟»
کتاب «بی بی سی ضد فارسی» در ۴۱۶ صفحه با شمارگان هزار نسخه و با قیمت ۱۶۰ هزار تومان در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.
نظر شما