به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی که محمدرضا بکرانی، استاد دانشگاه و پژوهشگر دفاع مقدس در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: «آغاز جنگ عراق علیه ایران که با چراغ سبز و نظر مساعد ایالات متحده آمریکا صورت گرفت، بستری از توهم را از جمله سرداری قادسیه و ژاندارمی منطقه را بعد از پهلوی دوم در ذهن صدام نهادینه کرد تا جایی که با نادیده گرفتن قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر سودای تغییرات مرزی را در سر میپروراند، صدام که از صدور انقلاب اسلامی و گسترش تشیع به کشورش بیمناک بود، با همراهی ۳۶ کشور که ۱۸ مورد از این دولتها اقدام به اعزام سرباز به پشتیبانی ارتش عراق کردند و در تاریخ سیویکم شهریورماه بود که چکمههای بیگانه در خاک سرزمین عزیزمان جای گرفت، اما دیری نپایید که رزمندگان ایران اسلامی دهان خصم بعثی را کوبیدند و با رهبری امام راحل (ه) بیتالمقدسها و ثامنالائمهها را آفریدند و دشمن بعثی را تا آن سوی مرزها هزیمت کردند.
پس از آغاز جنگ عراق علیه ایران به وضوح همراهی دهها کشور با عراق قابل روئیت بود، گروهی از این کشورها با اعزام مستقیم سرباز و گروهی دیگر با ارسال سلاح و تجهیزات نظامی و کمکهای مالی، ارتش عراق را حمایت میکردند که در این یادداشت سعی شده است، به اختصار به برخی این کشورها پرداخته شود.
آمریکا
دشمنی ایالات متحده آمریکا با ملت ایران به دوران انقلاب اسلامی خلاصه نمیشود، با ورق زدن تاریخ معاصر کشورمان میتوان به مصادیقی چون کودتای بیستوهشتم مردادماه سال ۱۳۳۲ اشاره کرد که خود موید این ادعا است که بهراستی این گرگ سالها با این گله آشنا است.
آمریکا پس از رصد پیروزیهای سالهای ۶۰-۶۱ اقدام به فروش تسلیحات نظامی به کشورهای حوزه خلیج فارس کرد و به آنها اجازه داد، آن را در اختیار عراق قرار دهند و از طرفی به ترغیب کشورهای غربی و عربی حوزه خلیج فارس در زمینه تجهیزات نظامی و مالی روی آورد و سرانجام در اواخر سال ۱۳۶۲ روابط خود را به طور رسمی با عراق آغاز کرد، بخشی از کمکهای آمریکا به عراق به قرار زیر است.
۱- تخصیص حدود یک میلیارد دلار برای محصولات کشاورزی
۲- حمایت از قطعنامههای صادر شده شورای امنیت علیه ایران
۳- حمایت آمریکا از تحریم فروش تجهیزات نظامی به ایران
شیطنتهای آمریکا در خلال جنگ ایران و عراق تمامی نداشت، گاهی با اجرای عملیات استانچ سعی در جلوگیری از فروش سلاح به ایران داشت و گاهی به تقویت اقتصادی عراق و ایجاد محدودیت منابع ارزی برای ایران میپرداخت و در دو سال پایانی جنگ عملاً در منطقه خلیج فارس حضور نظامی پیدا کرد و بارها با نیروی دریایی ارتش و سپاه وارد جنگ شد.
انگلیس
انگلیس هم در طول جنگ عراق علیه ایران موضع مشترک با آمریکا را دنبال میکرد و با بستن دفاتر فروش تسلیحات به ایران در کشورش و برعکس این عمل در خصوص عراق به یکی از تامینکنندگان اصلی تسلیحات برای عراق به شمار میرفت و همواره با تشویق دیگر کشورها در تصویب قطعنامهها شورای امنیت سازمان ملل سعی در تضعیف ایران داشت و درنهایت با گسیل تفنگداران دریای در خلیج فارس همراهی خود را با کشور عراق علیه ایران به نمایش گذاشت.
فرانسه
فرانسه و شوروی سابق در صدر جدول فروش تسلیحات نظامی قرار دارند، نخست وزیر وقت فرانسه طی نطقی گفته بود: عراق هیچ کاری نمیکند جز باز پس گرفتن خاک خود. میزان فروش سلاحهای پیشرفته فرانسه به عراق ۶/۱۶ میلیارد دلار بود، پیروزیهای سالهای ۶۵-۶۶ رزمندگان ایران باعث قطع روابط با این کشور در تیرماه سال ۱۳۶۶ شد و در همان زمان این کشور یک وام ۵ میلیارد دلاری به عراق اعطا کرد، فرانسه با در اختیار قراردادن هواپیماهای پیشرفته میراژ باعث شد در مرداد ۶۵ سه نفتکش منهدم شود و صادرات ایران از ۶/۱ میلیون بشکه به ۶۰۰ هزار بشکه برسد؛ در سال ۶۲ هم عراق با دریافت هواپیماهای سوپر اتاندارد از دولت فرانسه، ترمینال نفتی جزیره خارک را با موشک اگزوست هدف قرارداد تا شروع جنگ نفتکشها را رقم بزند.
فرانسه در کمک به عراق علیه ایران پا را فراتر از آنچه بود، گذاشت تا جایی که فرستادهاش در عراق به عدنان خیرالله گفت: فرانسه به طور جدی زمینه اعطای یک بمب اتمی به عراق را بررسی میکند تا برای مجبور کردن ایران به توقف جنگ این بمب را به اهداف مشخصی پرتاب کند. فرانسه در ساخت رآکتور اتمی اوسیراک و ایجاد زمینه ساخت بمب اتمی، عراق را تجهیز کرد.
آلمان
دولت وقت آلمان را به واسطه فاجعه شیمیایی در حلبچه عراق و سردشت ایران میتوان به عنوان جنایتکارترین کشور در جنگ عراق علیه ایران معرفی کرد. آلمان در فروش مواد و تأسیسات شیمیایی به عراق مقام نخست بین چند کشور دیگر را به خود اختصاص داده بود، شرکتهای آلمانی در شهر سامرای عراق مواد شیمیایی «تابون و کلاست» تولید میکردند، آلمانیها مجروحان شیمیایی ما را در بیمارستانها پذیرش میکردند و اطلاعات وضعیت آنان را برای اصلاح در تأثیر بیشتر مواد شیمیایی در اختیار عراقیها میگذاشتند.
عربستان
عربستان سعودی با ارسال کمکهای مالی و نظامی به صورت گسترده، عراق را در حمله به ایران یاری کرد و آل سعود در طول جنگ بدترین دشمنیها را با ایران به نمایش گذاشت. باز گذاشتن مرزهای خود به روی هواپیماهای جنگی عراق، رصد اخبار نظامی توسط هواپیماهای جاسوسی آواکس و پرداخت هزینه ساخت رآکتور اتمی او سیراک به فرانسه تنها بخشی از کمکهای آل سعود به حزب بعث بوده است.
کویت
کشور نفتخیز کویت هم در طی جنگ عراق علیه ایران نقش حمایتی خاصی داشت، بخش قابل توجه از دلارهای نفتی خود را به میزان ۱۴ میلیارد دلار نقد و ۱۶ میلیون دلار به صورت کمکهای خدماتی و همین طور اختصاص جزیره بوبیان به عنوان بخشی از خاک خود جهت بهرهبرداری نظامی و یا با باز گذاشتن فرودگاههای کویت برای فرود جنگندههای عراقی، تنها بخشی از کمکهای این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس بوده است.
اردن
پس از اعلان رسمی حمایت اردن در جنگ عراق علیه ایران، حرکت نمادین ملک حسین پادشاه اردن در شلیک نخستین گلوله تانک به سمت ایران در کنار صدام خود گویای این شراکت این عنصر ناپاک در خسارات ناشی از جنگ تحمیلی علیه ایران بوده است، ملک حسین در طول جنگ عراق علیه ایران خدمات گستردهای از قبیل اعزام سرباز به عراق که وجود اسیران اردنی در بین اسرای عراق خود موید این ادعا است و با در اختیار قراردادن بندرعقبه اردن راه را برای ارسال سلاح به عراق هموار کرد، ملک حسین در نطقی اعلام کرد، اگر ایجاب کند، نیروهای بیشتری به عراق اعزام خواهیم کرد.
مصر
با وجود اینکه دو کشور ایران و عراق با مصر به دلیل امضای کمپ دیوید مبنی بر به رسمیت شناختن اسرائیل هیچگونه ارتباط دیپلماتیک نداشتند، مصر در سطح وسیعی اقدام ارسال سلاح به عراق کرد به طوری که در یک فقره به میزان دو میلیارد ریال تجهیزات نظامی (سلاحهای سنگین و بالگرد) به عراق صادر کرد.
لیبی
لیبی از جمله کشورهایی بود که دیدگاه ضد امپریالیستی داشت و از کشورهای ایران و فلسطین حمایت میکرد و در مقاطعی به صورت محدود با واسطه اقدام به فروش تسلیحات نظامی از جمله موشک و قطعات هواپیما میکرد و این روند تا پیروزیهای سالهای ۶۴ و ۶۵ ادامه داشت تا با فشار دولتهای استکباری و عربی منطقه تغییر موضع داد و در نهایت به ایران اعلان جنگ کرد.
اتحاد جماهیر شوروی
اتحاد جماهیر شوروی از عراق پشتیبانی میکرد، شوروی در ابتدای جنگ ایران و عراق اعلام بیطرفی کرد، اما همواره با حمایت از عراق تا قبل از عملیات بیتالمقدس که منجر به آزاد سازی خرمشهر شد از طریق لیبی و سوریه بخشی از نیازهای تسلیحاتی ایران را برطرف میکرد، اما آزادسازیهای مناطق تصرف شده توسط رزمندگان و ورود به خاک عراق در سالهای ۶۲ و سال ۶۴، موجبات نگرانی شوروی از به خطر افتادن منافع آن کشور در عراق شد و از طرفی امکان حضور آمریکا را در منطقه در پی داشت که این حضور برای شوروی خوشایند نبود و مخالفت ایران با حضور شوروی در افغانستان مجموعه دلایلی بود که باعث گردش کامل شوروی به سمت عراق شد و همین امر موجب شد تا شوروی هم در کنار فرانسه بیشترین حجم فروش تسلیحات نظامی را در طول سالهای ۶۰–۶۷ داشته باشد، همین فراوانی تسلیحاتی باعث افزایش عدد لشکرهای عراق از ۲۶ لشکر به ۴۵ لشکر برسد.
نظر شما