دادستان شهید به روایت رهبر انقلاب

به گزارش خبرنگار ایمنا، شهید آیت‌الله علی قدوسی دوازدهم مردادماه سال ۱۳۰۶ در نهاوند استان همدان به دنیا آمد. او که در ۳۶ سالگی به درجه اجتهاد رسید، جدا از ویژگی‌های برجسته شخصی و شخصیتی‌اش در برهه‌های مهم تاریخی همچون جریان ملی شدن صنعت نفت، نهضت فداییان اسلام و ضدیت با حزب توده، رد پایی از خود به جا گذاشته است.

شهید آیت‌الله قدوسی بعد از پیروزی انقلاب هم در صحنه اجرایی و مبارزاتی حضوری فعال داشت. چند ماه پس از وقوع انقلاب، دادگاه‌های کشور با بی‌نظمی و مشکلات زیادی درگیر بودند. پس از مدتی برای ختم غائله بی‌نظمی دادگاه‌ها، طی حکمی از سوی امام خمینی (ره)، شهید قدوسی به سمت دادستانی کل کشور منصوب شد.

در سال ۱۳۶۲ و همزمان با دومین سالگرد شهادت شهید قدوسی، روزنامه جمهوری اسلامی طی مصاحبه‌ای با آیت‌اللّه خامنه‌ای (مدظله‌العالی)، از نحوه آشنایی ایشان با شهید و خصوصیات دادستان کل انقلاب جویا شد.

مقام معظم رهبری در این گفت‌وگو فرمودند: «آشنایی من با شهید قدوسی بسیار قدیمی است، اگرچه من به یاد ندارم که این آشنایی از چه زمانی آغاز شد، ما به طور خانوادگی با خانواده مرحوم علامه طباطبایی ارتباط نزدیکی داشتیم، چون مرحوم علامه با پدرم دوستی دیرینه‌ای از نجف داشتند، در سفرهایی که ایشان بارها به مشهد داشتند به طور خانوادگی با ما در تماس بودند و خیلی طبیعی بود که وقتی آقای قدوسی داماد خانواده علامه شدند، با ایشان هم آشنایی پیدا کردیم.»

آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) درباره خصوصیات اخلاقی شهید قدوسی می‌فرمایند: «چند خصوصیت در ایشان وجود داشت که نه تنها من، بلکه همه را جلب می‌کرد؛ یکی از آن‌ها صداقت و صفای این مرد بود که هیچ کلکی در کار ایشان نبود. مردی بود صادق و نسبت به آنچه احساس وظیفه می‌کرد به شدت پیگیر و فعال بود. یک روحانی باصفای خالص بود که من گمان می‌کنم، مهم‌ترین خصوصیتی از ایشان که مرحوم شهید بهشتی را هم به این شهید بزرگوار علاقه‌مند کرده بود و در واقع شهید بهشتی ارادتی که به ایشان داشت، به دلیل همین صفا و صمیمیت بود. خصوصیت دوم؛ پرکاری و پشتکار شهید قدوسی بود. او اولاً از کار خسته نمی‌شد و ثانیاً این طور نبود که یک کار را نیمه‌تمام رها کند و به سراغ کار دیگری برود. از خصوصیات دیگر شهید قدوسی این بود که ایشان مثبت و خوش‌بین بود، حالت‌های منفی‌گرایی که در بسیاری از افراد وجود دارد، در ایشان نبود. به آینده هر کاری که بر عهده می‌گرفت امیدوار بود و با دلگرمی آن را دنبال می‌کرد.»