به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، توسعه شهری در بسیاری از نقاط دنیا با به‌حداقل رسیدن فضاهای سبز همراه بوده و ساکنان را اغلب در محیط‌های بسته آپارتمان‌ها منزوی کرده است. امروزه چشم‌اندازهای بسیاری از شهرهای جهان را سازه‌های بتنی و زیرساخت‌های پوشیده از آسفالت در بر گرفته و همین ویژگی‌ها محیط‌هایی کسل‌کننده برای سکونت انسان‌ها به‌وجود آورده است. حال آن‌که در بعضی از شهرهای بزرگ جهان مانند نیویورک، مردم از زندگی در مناطق رنگارنگ بیشترین حس شادی را تجربه می‌کنند و از حضور در موزه‌ها، سالن‌های تئاتر، کنسرت‌ها و نمایشگاه‌ها، شادترین لحظات را طی شبانه‌روز دارند.
مدیران در سراسر دنیا می‌کوشند مناطقی زیست‌پذیر و هوشمند به‌وجود آورند، با این‌حال اغلب مردم زندگی در محیط‌های دوست‌داشتنی را به زیست‌پذیری مناطق ترجیح می‌دهند. بسیاری از ساکنان شهرها معتقدند زندگی در مناطقی با ویژگی‌هایی که باعث ایجاد حس دوست داشتن و دوست داشته شدن در آن‌ها می‌شود، بسیار خوشایندتر از سکونت در مناطقی با بیشترین امکانات و تجهیزات است. در ادامه به بررسی این امر می‌پردازیم که چگونه می‌توان مناطقی با چنین ویژگی‌هایی ایجاد کرد.
افزایش فراگیری مناطق برای ایجاد شور میان ساکنان
مالک محل سکونت خود بودن، بیشترین احساس رضایت را برای شهرنشینان به‌ارمغان می‌آورد. مدیران شهری می‌توانند با تکیه بر همین ویژگی، شهروندان را در طراحی‌های شهری سهیم کنند و حتی در تصمیم‌گیری برای بهبود وضعیت مناطق به نظرسنجی از آن‌ها بپردازند. در اصل دادن حق تصمیم‌گیری در مورد طراحی محل سکونت شهرنشینان، با ایجاد حس تعلق نسبت به شهرها در آن‌ها همراه است، در نتیجه شور ساکنان را برای حفظ و بهبود وضعیت فضاهای عمومی به‌طور قابل‌توجهی بالا می‌برد.
برنامه‌ریزان در بسیاری از نقاط دنیا، سهیم‌سازی مردم را در طراحی‌ها و تصمیم‌گیری‌های شهری بسیار چالش‌برانگیز می‌دانند، با این‌حال در بسیاری از شهرهای جهان ساکنان نقش مهمی در توسعه شهرها ایفا می‌کنند و در اصل خود را مالک اصلی محل زندگی خود می‌دانند.
زمینه‌سازی برای افزایش تعاملات میان شهروندان
برقراری ارتباطات اجتماعی میان شهروندان به افزایش صمیمیت میان آن‌ها منجر می‌شود و همین امر شور زندگی در شهرها را به‌طور چشمگیری در میان آن‌ها بالا می‌برد. به عبارت دیگر، زمانی‌که ساکنان یک شهر با یکدیگر روابط دوستانه‌ای داشته باشند، به محل سکونت خود نیز عشق می‌ورزند و همین امر منجر به مشارکت آن‌ها در بهبود وضعیت فضاهای عمومی می‌شود.
مدیران می‌توانند این قابلیت را از طریق طراحی مناسب زیرساخت‌های شهری فراهم بیاورند و محیط‌هایی ایجاد کنند که ساکنان در آن‌ها بیشترین ارتباط را با یکدیگر برقرار می‌کنند. به‌عنوان مثال هرچه میزان فضاهای سبز و عمومی در شهرها بیشتر باشد، امکان گرد هم آمدن مردم در آن‌ها بیشتر می‌شود که همین امر می‌تواند حس صمیمیت را میان آن‌ها افزایش دهد و مزایای برقراری تعاملات اجتماعی را برای شهرها و شهروندان به‌ارمغان بیاورد.
پارک سوپرکیلن در کپنهاگ، پایتخت دانمارک، یکی از بهترین نمونه‌های فضاهای عمومی جهان از بعد زمینه‌سازی برای برقراری تعاملات اجتماعی میان شهروندان به‌شمار می‌رود. در ایجاد این پارک، مبلمانی از نقاط مختلف دنیا مانند ارمنستان، عراق و فلسطین مورد استفاده قرار گرفته است که این ویژگی‌ها نقش مهمی در ایجاد ارتباط میان شهروندانی با قومیت و فرهنگ‌های متفاوت و افزایش حس صمیمیت در میان آن‌ها داشته است.
ایجاد محرک‌های مختلف شادی در مناطق شهری
فضاهای عمومی باید به‌گونه‌ای طراحی شود که ساکنان بیشترین حس نشاط را در آن‌ها تجربه کنند. آن‌چه شهرنشینان را به وجد می‌آورد، وجود فضاهای تفریحی، سرگرمی و حتی پژوهشی است که آن‌ها را به گذراندن اوقاتی خوش در کنار هم‌نوعان خود سوق می‌دهد و حتی زمینه را برای مطالعه آن‌ها در مورد زمینه‌های مورد علاقه خود فراهم می‌آورد. از سوی دیگر برنامه‌ریزان باید مناطقی ایجاد کنند که مردم را به انجام فعالیت‌های مختلف سوق می‌دهد و افزایش خلاقیت را میان آن‌ها به‌دنبال دارد.
لندن، پایتخت بریتانیا، یکی از بهترین شهرهای جهان در زمینه برانگیختن حس شادی و نشاط میان شهروندان محسوب می‌شود زیرا از فضاهای عمومی و تفریح‌گاه‌های بی‌شماری برخوردار است. برنامه‌ریزان این شهر همواره می‌کوشند زمینه را برای افزایش خلاقیت میان شهروندان به‌وجود بیاورند تا از این طریق حس صمیمیت را میان مردمی با نژادهای متفاوت افزایش دهند و درنتیجه شورونشاط را برای ساکنان و مناطق به‌ارمغان بیاورند.
جالب است که پایتخت انگلستان میزبان بیش از ۲۵۰ موزه و گالری هنری است که مردم می‌توانند به‌طور رایگان به اغلب آن‌ها دسترسی پیدا کنند، ضمن این‌که رویدادهای مختلفی در روزهای متفاوت سال برگزار می‌شود که از طریق گرد هم آوردن مردم کنار یکدیگر، به افزایش حس شادی میان آن‌ها کمک می‌کند.
نظر شما