عمران مرادی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به تفاوت رصدخانههای زمینی و تلسکوپهای فضایی، اظهار کرد: یکی از پرسشهایی که در ذهن مردم وجود دارد، این است که چرا دانشمندان به سمت استفاده از رصدخانههای فضایی حرکت کردند درصورتیکه رصدخانههای زمینی قابلیتهای ویژهای دارد؟
وی افزود: رصدخانههای زمینی تفاوتهای قابل توجهی با رصدخانههای فضایی دارد، به طور مثال یکی از قابلیتهای مهم رصدخانههای زمینی این است که براساس تکنولوژی موجود میتوانیم آینههای بسیار بزرگی حتی تا دهها متر داشتهباشیم.
این پژوهشگر علوم فضایی ادامه داد: هنگامی که بتوانیم آینههای بزرگی برای رصدخانههای زمینی قرار دهیم نور بسیاری از اجرام را نیز میتوانیم جمعآوری کنیم؛ درواقع آینه رصدخانهها مانند ظرفی است که زیر باران قرار گرفته است.
وی تصریح کرد: اگر آینه تلسکوپ را مانند ظرف در نظر بگیریم و نور منعکس شده از اجرام را به باران تشبیه کنیم، طبیعتاً هر چه اندازه ظرف بزرگتر باشد، آب بیشتری را میتوانیم جمع کرده و طبق این مسئله هر چه اندازه آینه رصدخانه بزرگتر باشد نیز نوری جمعآوری میشود.
مرادی تاکید کرد: در فضا برای ساخت آینههای بزرگ با محدودیتهای بسیاری مواجه هستیم، اما در رصدخانههای زمینی تا حدی که تکنولوژی بشر پاسخگو باشد، میتوانیم آینههای بزرگی ایجاد کنیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا با توجه به قابلیتهای رصدخانههای زمینی، بشر به تلسکوپهای فضایی روی آورد، گفت: رصدخانههای زمینی همیشه با مشکل بزرگی تحت عنوان «جو» مواجه است و این لایه از سیاره زمین همیشه اختلالاتی در نور منعکس شده از اجرام دور ایجاد میکند.
این پژوهشگر علوم فضایی ادامه داد: هنگامی که شب به آسمان و ستارگان نگاه میکنید، متوجه وجود نوساناتی در نور ستارگان خواهید شد و ستارگان را به اصطلاح چشمکزن مشاهده میکنید که این پدیده به دلیل جریانات هوا در اتمسفر زمین بهوجود آمده است.
وی تاکید کرد: به دلیل وجود چنین مشکلاتی دانشمندان تصمیم گرفتند برای مشاهده و بررسی دقیقتر اجرام دور دست از جو زمین خارج شده و تلسکوپهای فضایی را مورد استفاده قرار دهند.
نظر شما