علیرضا غفاری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: در شانزدهم بهمن‌ماه ۱۴۰۰ و در پی آزادسازی سواحل، طرح سالم‌سازی شهر لیسار به طور کامل تخریب و شهرداری در روند اجرای آن بسیار متضرر شد.
وی با اشاره به تخریب امکانات طرح سالم‌سازی سواحل در آزادسازی‌ها، افزود: زمان اجرای طرح آزادسازی سواحل دریا، سرمایه‌گذار طرف قرارداد شهرداری لیسار با حدود ۵۰ درصد پیشرفت فیزیکی در حال تکمیل طرح سالم‌سازی در ساحل این شهر بود که توسط دستگاه‌های اجرایی متولی سرویس‌های بهداشتی، دوش آب و سایر امکانات طرح تخریب شد.
رئیس شورای اسلامی شهر لیسار با بیان اینکه نحوه اجرای طرح آزادسازی سواحل دریا نادرست بود و شهرداری‌ها در روند اجرای آن بسیار متضرر شدند، تصریح کرد: دستورالعمل آزادسازی سواحل در حوزه شهرداری‌ها و دهیاری‌های باید اصلاح می‌شد، زیرا طرح‌های ساحلی جزو منابع عمومی غیردولتی است و طرح‌های سالم‌سازی در انتهای محدوده طرح‌های ساحلی احداث می‌شود و با تخریب و آزادسازی آن امنیت طرح نیز به طور کامل از بین می‌رود.
وی با بیان اینکه شهرداری لیسار بابت سرمایه‌گذاری سال‌های گذشته در طرح سالم‌سازی، حدود ۲۰۰ میلیون تومان و سرمایه‌گذار بخش خصوصی نیز ۳۰۰ میلیون تومان متضرر شده است، افزود: بعد از تخریب طرح سالم‌سازی دریا در لیسار، سرمایه‌گذار دوباره حاضر به اجرای آن نشد و تابستان جاری شهر از داشتن شناگاه زنان و مردان و امکانات رفاهی آن محروم شده است.
غفاری خاطرنشان کرد: اگر سازمانی یا نهادی در ساحل دریا به صورت اختصاصی برای نیروهای خود اقدام به ساخت‌وساز کند، دولت می‌تواند آن را تخریب و آزادسازی کند، اما طرح‌های سالم‌سازی که شهرداری‌ها آن را با هزینه بسیار برای استفاده عموم شهروندان و گردشگران احداث و ساماندهی می‌کند، چرا باید تخریب شود؟
وی با تاکید بر اینکه اجرای طرح‌های سالم‌سازی دریا در ایران نیازمند طراحی حرفه‌ای است تا هر ساله منابع شهرداری‌ها و بیت‌المال از بین نرود، افزود: دولت می‌تواند برای جلوگیری از هدررفت هزینه‌ها، با کمک دانش‌بنیان‌ها طرح‌های سالم‌سازی را در دریا برای استفاده طولانی‌مدت، اصولی و استاندارد طراحی و اجرا کند.
به گزارش ایمنا، تالش ۲۰۰ هزار نفر جمعیت در ۱۱۰ کیلومتری غرب مرکز استان گیلان واقع شده است و لیسار یکی از چهار بخش این شهرستان است.
نظر شما