به گزارش خبرنگار ایمنا، نخستین مورد آبله میمونی روز گذشته در ایران شناسایی شد. به گفته پدرام پاک‌آئین، سخنگوی وزارت بهداشت بیمار یک بانوی ۳۴ ساله دارای ضایعات پوستی در شهر اهواز است که این فرد پس از شناسایی بلافاصله قرنطینه شده و با تأیید آزمایش‌های اولیه و نهایی در حال طی کردن دوره بیماری خود در منزل است.
درمورد آبله میمونی «بهزاد امیری» رئیس اداره بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت، با اشاره به اینکه آبله میمونی توسط ویروس ایجاد می‌شود، اظهار می‌کند: این بیماری بین انسان و حیوان مشترک است، به این معنا که می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت کند و از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
وی می‌افزاید: علت انتخاب نام آبله میمونی این است که این بیماری برای نخستین‌بار در سال ۱۹۵۸ میلادی در میان میمون‌هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری می‌شدند، شناسایی شد؛ سپس در سال ۱۹۷۰ در انسان‌ها نیز مشاهده شد.
علائم بیماری آبله میمونی
رئیس اداره بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت درباره علائم بیماری می‌گوید: علائم معمولاً شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، کمردرد، ضعف، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی است. بثورات پوستی معمولاً در عرض یک تا سه روز پس از شروع تب آشکار می‌شود. تاول‌ها ممکن است صاف یا کمی برجسته باشد و با مایع شفاف یا زرد پر شده و سپس پوسته، پوسته و خشک شود و بریزد. تعداد تاول‌ها در یک فرد می‌تواند از چند عدد تا چند هزار متغیر باشد. بثورات روی صورت، کف دست‌ها و کف پا، دهان، اندام تناسلی و چشم بروز می‌کند.
وی تاکید می‌کند: بهبودی علائم معمولاً بین دو تا چهار هفته طول می‌کشد و در اکثر موارد، بدون درمان از بین می‌رود. در بیشتر موارد، علائم آبله میمونی به خودی‌خود در عرض چند هفته از بین می‌رود، اما در برخی افراد می‌تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای ممکن است در معرض خطر علائم جدی‌تر و مرگ ناشی از آبله میمونی باشند.
در کشورهای بومی (آفریقای‌مرکزی و غربی) حدود سه تا شش درصد مرگ در مبتلایان گزارش شده که اغلب در کودکان یا افرادی بوده است که دچار بیماری‌های زمینه‌ای دیگری بوده‌اند. عوارض موارد شدید آبله میمونی شامل عفونت‌های پوستی، عفونت ریه، التهاب مغزی و عفونت‌های چشمی است که می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.
راه‌های انتقال بیماری آبله میمونی به انسان
رئیس اداره بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت، درباره راه‌های انتقال بیماری آبله میمونی به انسان، اظهار می‌کند: یکی از راه‌ها انتقال از انسان به انسان از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی عفونی یا مخاطی است. تماس نزدیک پوستی بین افراد ازجمله در رابطه جنسی، جزو راه‌های انتقال است. انتقال از راه‌های دیگر شامل قطرات و ترشحات تنفسی و احتمالاً آئروسل‌های کوتاه برد که نیاز به تماس نزدیک طولانی‌مدت دارند، انتقال حین بارداری از طریق جفت از مادر به جنین یا حین زایمان و یا با تماس نزدیک پس از زایمان از مادر به نوزاد هم ممکن است اتفاق بیفتد.
امیری درباره انتقال ویروس از محیط آلوده به انسان، می‌گوید: تماس با مواد یا اشیایی که در تماس با ترشحات عفونی بیماران آلوده به ویروس شده است نظیر لباس یا ملافه‌های آلوده، بانداژ و پانسمان آلوده و ظروف آلوده شامل این انتقال از محیط آلوده می‌شود.
وی با اشاره به موارد انتقال از حیوان به انسان از طریق تماس مستقیم و غیرمستقیم، تصریح می‌کند: تماس مستقیم با خون، مایعات بدن، یا ضایعات پوستی یا مخاطی حیوانات آلوده، خوردن گوشت خام یا کاملاً پخته نشده و سایر محصولات حیوانات آلوده، گاز گرفتن یا چنگ زدن و ایجاد خراش توسط حیوانات آلوده، استفاده از محصولات ساخته شده از حیوانات آلوده و لمس یا حمل حیوانات آلوده یا مرده از عوامل انتقال حیوان به انسان است.
امیری درباره راه‌های ایمن بودن از ابتلاء به بیماری، تصریح می‌کند: با محدود کردن تماس با افرادی که مشکوک به آبله میمونی هستند یا ابتلای آن‌ها تأیید شده، خطر ابتلای خود را کاهش دهید. اگر با شخص بیمار زندگی می‌کنید، فرد مبتلا را تشویق کنید تا خود را ایزوله کند و هرگونه ضایعه پوستی را با پوشش مناسب (نظیر گاز استریل) بپوشاند. در هنگام تماس با بیماران، آن‌ها باید از ماسک طبی استفاده کنند، به خصوص اگر سرفه می‌کنند یا ضایعاتی در دهان خود دارند، شما هم باید ماسک بزنید. تا حد امکان از تماس پوست با پوست خودداری کنید و برای تماس مستقیم با ضایعات دستکش یک‌بار مصرف بپوشید. در صورتی که خود شخص نمی‌تواند این کار را انجام دهد، هنگام تعویض لباس یا روتختی وی از ماسک استفاده کنید و پس از تماس با فرد بیمار، دستان خود را با آب و صابون بشویید یا با محلول حاوی الکل ضدعفونی کنید.
لزوم انجام اقدامات بهداشتی در کنترل آبله میمونی
وی درمورد انجام اقدامات بهداشتی در این بیماری ادامه می‌دهد: لباس‌ها، روتختی‌ها، حوله‌ها و سایر وسایل یا سطوحی که فرد مبتلا لمس کرده یا ممکن است بثورات پوستی یا ترشحات تنفسی آن‌ها با این وسایل تماس داشته باشد (مانند قاشق و چنگال و ظروف) را با آب گرم و مواد شوینده بشویید. سطوح آلوده را تمیز و ضدعفونی کنید و زباله‌های آلوده (مانند پانسمان‌ها) را به طور مناسب در کیسه زباله و سطل زباله درب‌دار قرار دهید.
رئیس اداره بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت می‌افزاید: اگر فکر می‌کنید علائمی دارید یا در تماس نزدیک با فردی مبتلا به آبله میمونی بودید باید برای مشاوره، آزمایش و مراقبت‌های پزشکی با پزشک یا نزدیک‌ترین مرکز خدمات جامع سلامت مراجعه کنید. در صورت امکان، خود را ایزوله کنید و از تماس نزدیک با دیگران خودداری کنید. به طور مرتب دست‌ها را با آب و صابون بشویید و یا با محلول‌های حاوی الکل ضد عفونی کنید.
نظر شما