به گزارش خبرنگار ایمنا، پس از وقوع سیل معمولاً یکی از نخستین زیرساختهایی که آسیب میبیند، مربوط به تأمین آب شرب است. برخی مناطق آب را از منطقه دیگری منتقل و در منابع نگهداری کرده و سپس توزیع میکنند و در برخی مناطق نیز آب شرب از چاههای موجود در همان منطقه تأمین میشود که پس از تصفیه به مصرف میرسد که در هر دو حالت، سیل میتواند این منابع آب را آلوده کند.
کنترل کیفیت آب شرب در مناطق سیلزده
محسن فرهادی با اشاره به احتمال افزایش موارد بیماریهای گوارشی به دنبال وقوع سیل، اظهار میکند: در زمان وقوع سیل، احتمال آلوده شدن آب شرب به آب فاضلاب طبیعی است. خوشبختانه در مناطقی که دچار سیلزدگی شدند، مانده آب مخلوط شده با فاضلاب کنترل شد و مشکلی از این نظر نداریم و حتی تجمع حشرات نیز مشاهده نشده است.
وی میافزاید: آب سالم، آبی است که برای مصرفکننده خطری نداشته باشد و باید بدون عوامل زنده بیماریزا، بدون مواد شیمیایی زیانآور، دارای طعم مطبوع و قابل استفاده برای مصارف خانگی باشد.
معاون فنی مرکز سلامت و محیط کار وزارت بهداشت تصریح میکند: تاکنون گزارشی از برخورد کارشناسان بهداشت محیط در رابطه با تجمع موشها و سایر حشرات موذی در مناطق سیلزده وجود نداشته و مشکل آبرسانی نیز حل شده است.
وی تاکید میکند: با توجه به هشدارهای کارشناسان بهداشت، صرفاً از تانکرهای آب شرب یا آبهای بستهبندی دارای مشخصات بهداشتی در مواقع سیلزدگی باید استفاده کرد و در صورت بروز مشکلات گوارشی به کارشناسان بهداشتی یا پزشکان مستقر مراجعه شود.
تأمین آب شرب مصرفی از اولویتهای امدادرسانی به حادثهدیدگان
فرهادی ادامه میدهد: یکی از اولویتهای مهم و اصلی تدارکات و امدادرسانی به حادثهدیدگان، تهیه و تأمین آب شرب مصرفی آنهاست و به همین علت، سلامت آب و حفاظت از منابع آب برای جلوگیری از هر حادثه احتمالی ضروری است؛ در این شرایط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در کنار نهادهای دیگر، برنامهریزی مناسبی انجام میدهد که فوراً عملی و قابل اجرا باشد.
وی تاکید میکند: ساختوساز مخازن ذخیره آب، تصفیهخانهها و شبکههای آبرسانی و ایستگاههای پمپاژ آب باید از استحکام لازم در مقابل حوادث احتمالی برخوردار باشند، همچنین باید ساختوساز تأسیسات آبی در اماکنی باشد که از تهدیدهای طبیعی احتمالی دور بوده و با پیشبینی لازم، آسیبپذیری آنها در مقابل حوادث به حداقل ممکن برسد.
نظر شما