به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی که محمدرضا بکرانِی، استاد دانشگاه و پژوهشگر دفاع مقدس در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری‌قمری آسمان نینوا شاهد رقم خوردن بزرگ‌ترین حادثه‌ای بود که از زمان پیدایش آدم تاکنون به تصویر کشیده نشده است.
امام حسین (ع) به همراه اهل بیت و ۷۲ تن از یارانش با هدف اصلاح امت جدش حضرت محمد (ص) و امر به معروف و نهی از منکر راهی کوفه شد تا با اجابت دعوت کوفیان، گردوغباری که بر اثر خلافت اموی بر چهره اسلام نشسته بود را بزداید، از طرفی ابن‌زیاد، والی یزید در کوفه که سر در آبشخور کاخ سبز اموی در شام داشت، به چیزی دیگر می‌اندیشید، اندیشه ابن‌مرجانه چیزی جز تیر سه شعبه، آن هم بر گلوی طفل شش ماهه نبود و یا گذشتن سم ستوران بر پیکر امام شهیدی که روزگاری بر زانوان خاتم پیامبران آرام می‌گرفت و یا حمله کفتارهای وحشت، به خیمه‌ها و کشیدن گوشواره از جگر گوشه قهرمان کربلا و یا به اسارت بردن اهل بیت سیدالشهدا (ع) بر شتران بی جهاز تنها شمه‌ای از جنایات آل‌امیه است که تاکنون قلم هیچ نگارنده‌ای و سینه هیچ کاغذی هیمنه واقعی کربلا را در خود جای نداده است.
همان‌طور که حوادث خون‌بار کربلا ریشه در کاخ سبز معاویه و یزید داشت که بر منبر غصبی تکیه دادند و با وجود تشریفات پادشاهی، خود را امیرالمومنین خواندند و با اسم اسلام سال‌ها حکمرانی کردند، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز ریشه در کاخ سفید آمریکا داشت، آنجا هم معاویه صفتان غاصبی حکمرانی می‌کردند.
صدام که چون ابن‌زیاد فرستاده کاخ سفید در عراق بود، سی‌ویکم شهریورماه سال ۱۳۵۹ به سرزمین ایران، سرزمینی که بوی عطر شهدای کربلا در آن جاری بود، حمله کرد و در طول هشت سال، جنایات جنگی زیادی با حمایت کاخ سفید و متحدین آن از جمله جنگ شهرها که حاصل آن به خاک و خون کشیدن زنان و کودکان بی‌دفاع بود را به بار آورد.
فرهنگ عاشورایی حاکم بر دوران هشت سال مقدس برگرفته از فرهنگ دشت نینوا است، رزمندگان اسلام با تأسی به ارزش‌های حماسه حسینی و به تقلید از امام حسین (ع) امربه‌معروف و نهی از منکر را به عنوان یک فریضه دانستند و آموختند در جنگ که به کودکان، زنان و به سالخوردگان آسیب نرسانند و شتران بی جهاز قافله نینوا را به خاطر بیاورند و از قمقمه‌ها به آنان آب بخورانند، در کربلا فوج‌های هزار هزار نفر بر پسر پیامبر اکرم (ص) می‌تاختند و در دفاع مقدس هم دشمن از نظر تعدد نفرات، تفاوت قدرت آتشبار در بیشتر اوقات یک به ۱۰۰ بود به اضافه بمباران شیمیایی که مصداق جنایت جنگی بود و همه نشان از ضعف دشمن در هر دو جبهه عاشورا و دفاع مقدس بوده است.
به گواهی تاریخ شفائی و مکتوب معاصر، رزمندگان اسلام در طول هشت سال دفاع مقدس گوش به فرمان امام خمینی (ه) بودند و با عنایت به آموزه‌های فرهنگ عاشورایی به همه ملاحظات اسلامی برگرفته از قرآن کریم و روایات اهل بیت (ع) در خصوص برخورد بر اساس موازین و احکام با اسرا جنگی عمل کردند.
رزمندگان دوران دفاع مقدس با الگوگیری از فرهنگ عاشورا و به‌کارگیری فرهنگ ساده‌زیستی، قناعت، عبادت با خلوص قلب و آمادگی جسمانی خوب بدون تقاضای حقوق و تحمل گرمای ۵۰ درجه نینوایی نگذاشتند ابن‌مرجانه بعثی در سرزمین ما جا خوش کند، خونین‌شهر و شلمچه آزاد کردند، در پی دشمن تا جزیره مجنون، حلبچه و فاو پیش رفتند و در تمام این پیروزی‌ها و فتوحات عطر عاشورا جاری بود.
در بخشی دیگر از فرهنگ عاشورایی در دفاع مقدس می‌توان به ابعاد بینش و اعتقاد یا مولفه‌هایی چون خدا محوری، ولایت‌محوری و معاد باوری اشاره کرد.
رزمنده امروز هم بر این باور است که روزگار فعلی نه تنها بی‌نیاز از امر به معروف و نهی از منکر نیست بلکه بیشتر از هر زمان نیاز است این سنت عاشورایی را در کنار جهاد تبیین به کار ببرد و هر عاشقی که دل در گرو حماسه کربلا دارد، خوب می‌داند که معاویه‌ها، ابن‌زیادها، و حرمله‌ها در کمین هستند تا از غفلت ما کربلاها به وجود آورند، گلوی کودکان بشکافند، خیمه‌ها را آتش زنند و گوشواره از گوش دختران کوچک بکشند.
نظر شما