به گزارش خبرنگار ایمنا، میانگین بارش سالانه در بیابان‌ها کمتر از ۲۵۰ میلی‌متر است که خیلی کم به‌شمار می‌رود اما در بیابان «آتاکاما» ی آمریکای‌جنوبی، از این هم کمتر است. آتاکاما با بارش سالانه کمتر از سه میلی‌متر، خشک‌ترین بیابان دنیاست. دلیل این خشکی، محصور بودن آن با کوه‌های آند و ارتفاعات ساحلی اقیانوس آرام است.
فشار بالای اتمسفر روی کوه‌های آند باعث خشکی هوا می‌شود و به‌دنبال آن، هوای سرد که در طبقات بالایی جو فشرده می‌شود، به سمت پایین زمین و بیابان آتاکاما حرکت می‌کند. خورشید، این هوای خشکِ بدون بخار آب را گرم می‌کند و باعث افزایش دمای سطح زمین می‌شود. بیابان آتاکاما بین سه کشور شیلی، پرو و بولیوی قرار دارد و وسعت آن معادل دو سوم ایتالیا است.
این منطقه به‌دلیل نبود پوشش گیاهی، خالی از سکنه است و این شانس را داشته که از آلودگی‌های بشری محفوظ بماند. دره‌های زیبا که حاصل وزش باد در این منطقه است و دریاچه‌های پراکنده نمک، مناظر شگفت‌انگیزی برای عکاسی و جذب عکاسان از سراسر دنیاست.
بیابان آتاکاما به‌دلیل شباهتش به مریخ نه تنها مکانی ایده‌آل برای آزمایش‌های مریخ‌نوردها است، بلکه لوکیشن تعداد زیادی از فیلم‌ها و مستندها با موضوع مریخ هم بوده است. جذاب‌تر از سرزمین خشک آتاکاما، آسمان صاف این بیابان در شب‌هاست که به‌دلیل هوای پاک منطقه، ستاره‌ها را به‌وضوح به نمایش می‌گذارد.
برخی محققان، آتاکاما را قدیمی‌ترین بیابان روی زمین می‌دانند. یکی از جاذبه‌های این بیابان، دست غول‌پیکری است که از دل زمین بیرون زده و به سمت بالا اشاره دارد. این سازه ۱۱ متری «دست بیابان» نام دارد که در سال ۱۹۹۲ با استفاده از بتن و آهن ساخته شده است تا به ما یادآوری کند که انسان‌ها باید برای طبیعت و عناصر آن احترام بیشتری قائل باشند.
تندیس دست بیابان که به زیان شیلیایی به نام «Mano de Desierto» معروف است در اوایل سال‌های ۱۹۸۰ توسط "ماریو ایرارازابالا”، تندیس‌ساز اهل همین کشور، ساخته شده است.
نظر شما