بهگزارش خبرنگار ایمنا، علیاصغر نوروزی در جمع خبرنگاران، اظهار کرد: تعدادی سنگ قبر و کتیبه در موزه باستانشناسی شهرکرد وجود داشت که مطالعه نشده بود و پس از مطالعههای علمی، شناخت کافی نسبت به آن پیدا و ارزش مادی و معنوی آنها مشخص شد.
وی افزود: اکنون قدیمیترین سنگ قبر موجود در موزه باستانشناسی شهرکرد متعلق به قرون صدر اسلام و سنگ قبر کوفی است.
مدیر پژوهشگاه باستانشناسی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی چهارمحالوبختیاری خاطرنشان کرد: یکی از این سنگ قبرها متعلق به فردی بهنام "هارون بن موسی" بوده که در قرن دوم هجری از دنیا رفته و از محل امامزاده باباپیراحمد شهرستان سامان کشف شده است.
سنگ قبر «هارون بن موسی» از لحاظ قدمت اهمیت بسیار زیادی دارد
نوروزی تاکید کرد: سنگ قبر «هارون بن موسی» از لحاظ قدمت و بهلحاظ سادگی نوشتار در تاریخ تحولات خط عربی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و نمیتوان نمونه قدیمیتر آن را در هیچیک از موزهها، مجموعه یا مقالههای منتشر شده پیدا کرد.
وی اضافه کرد: اهمیت این سنگ قبر قدمت بالای آن است به قرون اولیه هجری تعلق دارد.
مدیر پژوهشگاه باستانشناسی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی چهارمحالوبختیاری تصریح کرد: اعراب مسلمان هنگام ورود به ایران و اصفهان در نواحی زایندهرود پراکنده میشوند و نام "هارون بن موسی" که سنگ قبر وی کشف شده و در کتیبههای تاریخی و منابع مکتوب صدر اسلام آمده است.
وی تاکید کرد: مطالعه در خصوص اطلاعات نوشتاری روی این سنگها میتواند راهنمای محققانی باشد که در این حوزه تخصص دارند؛ اطلاعات زیادی از این سنگ قبر بهدست آمده است، برای مثال اینکه زبان عربی چه زمانی به ایران و چهارمحال و بختیاری وارد و از آن استفاده شده است و دیگر اینکه شخص متوفی را معرفی میکند.
مدیر پژوهشگاه باستانشناسی ادارهکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی چهارمحالوبختیاری گفت: چند سنگ قبر دیگر نیز مطالعه شد که آنها هم متعلق به قرون اولیه اسلام هستند و از نظر خط، ادبیات و نثری که دارند بسیار قابل توجه است.
نوروزی اظهار کرد: سنگ قبر دیگری با عنوان "محمد بن روزبه" نیز در منطقه بازفت شهرستان کوهرنگ چهارمحالوبختیاری کشف شده است.
وی اضافه کرد: خاندان روزبه نیز در قرون اولیه اسلام در منطقه زاگرس زندگی میکردند که بسیار بزرگ و وسیع بودند تا جایی که منطقه زاگرس شامل چهارمحالوبختیاری، کهگیلویهوبویراحمد و شرق خوزستان در سیطره آنها بوده است و پس از درگیری خاندان روزبه با خلفای وقت، کنترل سیاسی منطقه از دست آنها خارج میشود، اما به احتمال قوی تا قرون بعد نیز شواهد آنان را میتوان بازشناخت.
مدیر پژوهشگاه باستانشناسی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی چهارمحالوبختیاری با اشاره به دو کتیبه و سنگ قبر دیگر که از مسجد جامع فرخشهر شهرستان شهرکرد کشف شدهاند، اظهار کرد: این سنگها و کتیبهها مربوط به دوران صفویه بوده که یکی از آنها در زمان شاه عباس و دیگری در دوران شاه سلطان حسین صفوی نگارش شده است.
نوروزی تصریح کرد: براساس مطالعههای انجام شده بر روی این سنگها و کتیبهها مشخص شد فرامین مهم دینی و حکومتی بر روی آنها حکاکی و در شهرهای مهم و انگشتشمار نصب میشده است.
وی ادامه داد: در دوره صفویه علمایی در اصفهان حضور داشتند که پادشاهان را وادار میکردند فرامین دینی را در قالب امر به معروف و نهی از منکر صادر کنند.
مدیر پژوهشگاه باستانشناسی ادارهکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی چهارمحالوبختیاری تصریح کرد: خروجی مطالعه تمام این کتیبهها و سنگنوشتهها و آوار تاریخی منطقه تدوین مستند تاریخ کهن استان چهارمحالوبختیاری خواهد بود. در یک تعریف مختصر میتوان گفت که میراث فرهنگی با فرهنگ هر کشور یا منطقه در ارتباط بوده و فرهنگ هم مقولهای با صدها تعریف است.
میراثفرهنگی شناسنامه جمعی و ملی ما است
نوروزی تاکید کرد: فرهنگ مجموعه دستاوردهای معنوی و در مقابل آن، تمدن مجموعه دستاوردهای مادی بشر در طول تاریخ تعریف میشود.
وی با بیان اینکه در میراثفرهنگی با روح، جسم، گویش، پوشش و دستساختههای یک انسان مواجه هستیم، خاطرنشان کرد: هرکدام از ما دارای یک شناسنامه شخصی هستیم که بهواسطه آن از دیگران بازشناخته میشویم و میراث فرهنگی بهعنوان شناسنامه جمعی و ملی ما مطرح که تاریخ و فرهنگ این کشور را معرفی میکند.
مدیر پژوهشگاه باستانشناسی ادارهکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی چهارمحالوبختیاری گفت: در ایران فراز و فرود در دوران پیش و پس از اسلام وجود داشته است و بعضی از این آثار میتواند به تنهایی با تمام آثار تاریخی و باستانی بعضی از کشورهای همسایه برابری کند.
نوروزی افزود: بسیاری از تاریخ منتقل شده به ما، سینه به سینه و شفاهی بوده است و اهمیت میراث فرهنگی بهلحاظ ارزش دیداری آن نیست بلکه از نظر اطلاعات مستندی است که از دوره خود به ما منتقل میکند.
نظر شما