به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه نقش مصرف انرژی در سازه‌ها بر انتشار گازهای آلاینده برای اغلب مردم جهان امری بدیهی به حساب می‌آید، با این حال حتی بسیاری از توسعه‌دهندگان و طراحان شهری این واقعیت مهم را نادیده می‌گیرند و ساختمان‌ها را با بیشترین میزان نیاز به مصرف انرژی طراحی می‌کنند و در نتیجه باعث افزایش انتشار گازهای آلاینده می‌شوند. در همین رابطه، لازم است آگاهی معماران از طراحی سازه‌های پایدارتر و همچنین، شهروندان از انتخاب محل سکونت خود با کمترین امکان انتشار گازهای آلاینده افزایش یابد تا در نتیجه، تحقق اهداف توسعه پایدار و به حداقل رسیدن اثرات جزایر گرمایی در شهرها امکان‌پذیر شود.
طراحی پایدار سازه‌ها نقش بسیار مهمی در کاهش مصرف انرژی و در نتیجه به حداقل رساندن انتشار کربن و تغییرات اقلیمی ایفا می‌کند. به عنوان مثال، رشته‌کوه آلپ در بخش فرانسه میزبان ساختمانی اداری به مساحت ۲۶ هزار متر مربع است که در آن، حدود ۱۵۰۰ نفر به طور همزمان مشغول به کار هستند. دو توربین بادی بسیار بزرگ و تعداد بی‌شمار پنل‌های خورشیدی نصب شده بر بام این سازه به طور خودکارآمد، انرژی مورد نیاز این ساختمان اداری را تأمین می‌کند، ضمن این‌که وجود سنسورهای دیجیتالی و نرم‌افزارهای مختلف در سازه، انرژی لازم برای روشنایی، گرمایش، سرمایش و سایر فعالیت‌های مستلزم مصرف انرژی را بهینه می‌کند و مانع از بیهوده هدر رفتن نیرو در آن می‌شود. جالب است بدانید که این ساختمان اداری تاکنون به عنوان بهترین نمونه سازه خود کارآمد جهان شناخته شده و توانسته است گواهینامه "لید"، استاندارد پیشرو در طراحی محیطی و انرژی، را از آن خود کند.
بدون شک، طراحی سازه‌هایی شبیه به ساختمان اداری پایدار رشته‌کوه آلپ فرانسه در سراسر جهان برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و آلودگی هوا ضروری است و می‌تواند در نهایت، رفاه را برای تمام ساکنان کره خاکی به ارمغان بیاورد.
تأمل در مورد ارزش سازه‌ها، فراتر از مسائل مالی
امروزه معماران در بسیاری از طراحی‌های خود از تکنولوژی بهره می‌گیرند تا میزان انتشار گازهای آلاینده و مصرف انرژی را در سازه‌ها به حداقل برسانند. بدون شک، این کار نه‌تنها به بهبود وضعیت محیط زیست کمک زیادی می‌کند، بلکه در ارتقای شرایط اجتماعی و مالی منطقه نیز سهیم خواهد بود و به افزایش ارزش سازه‌های موجود نیز کمک می‌کند. طراحی سازه‌های پایدار و تکنولوژیک می‌تواند مزایای غیرمالی زیادی نیز برای شهرها در پی داشته باشد؛ چرا که وجود ساختمان‌هایی با کمترین میزان انتشار کربن می‌تواند تاب‌آوری انرژی را در پی داشته باشد و بهبود سلامت جسمی و روانی را برای ساکنان به ارمغان بیاورد.
افزایش آگاهی مردم و مدیران از قابلیت‌های سازه‌های پایدار
با وجود پیشرفت‌های زیادی که در علم مردم شکل گرفته است، با این حال همچنان بسیاری از آن‌ها به طور کامل از مزایای سازه‌های پایدار و تکنولوژیک آگاه نیستند، ضمن این‌که از اهمیت بازدهی و سودبخشی سرمایه‌گذاری در افزایش پایداری شهری بی‌خبر هستند. ارزیابی این ارزش‌ها می‌تواند به بهترین نحو ممکن به افزایش آگاهی مردم و به ویژه معماران و توسعه‌دهندگان ساختمانی کمک کند و به ایجاد شهرهایی با کمترین انتشار گازهای آلاینده ناشی از ساختمان‌ها منجر شود.
ایجاد سازه‌های انتشار صفر کربن
تحقق هدف صفر انتشار کربن و دیجیتالی کردن خدمات برای افزایش پایداری شهرها باید ابتدا از ساختمان‌ها آغاز شود و سپس به سایر سازه‌ها و زیرساخت‌های شهری گسترش یابد. در این رابطه، ممنوعیت بهره‌وری از سوخت‌های فسیلی (به عنوان مثال استفاده از نفت و ذغال برای گرمایش و پخت‌وپز) و جایگزینی آن‌ها با تجهیزات الکتریکی می‌تواند بیشترین اثربخشی را در پی داشته باشد و به ایجاد هوایی پاک در شهرها منجر شود.
علاوه بر این، افزایش امکاناتی که به خودکارآمدی انرژی یا تولید انرژی پاک در ساختمان‌ها کمک می‌کند نیز می‌تواند به طور قابل توجهی در پایدارسازی شهرها اثربخش باشد. به عنوان مثال، نصب پنل‌های خورشیدی، توربین‌های بادی و گسترش پوشش‌های سبز برای کاهش نیاز به استفاده از دستگاه‌های تهویه هوا می‌تواند نیاز به مصرف انرژی شهری را به حداقل برساند که این امر به سهم خود در کاهش انتشار گازهای آلاینده و اثرات جزایر گرمایی مؤثر واقع می‌شود.
از جنبه دیجیتال‌سازی نیز معماران باید به شدت بر افزایش کارآمدی انرژی از طریق نصب سنسورهای دیجیتالی و سیستم‌های اتوماسیون متمرکز شوند تا از این طریق، نیروی لازم برای گرمایش و سرمایش سازه‌ها را تأمین کنند و نیاز به مصرف انرژی شهری را به حداقل برسانند. استفاده از رویکردهای عایق‌بندی نظیر نصب پنجره‌های دوجداره نیز نقش مهمی در کاهش نیاز به مصرف انرژی شهری ایفا می‌کند که این امر به سهم خود در به حداقل رساندن انتشار گازهای آلاینده و در نتیجه تغییرات اقلیمی اثربخش است.
نظر شما