به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مناطق شهری امروز محیط‌هایی متراکم با زیرساخت‌هایی شلوغ را در بر می‌گیرد که اغلب سازگار با امکانات عمومی مانند حمل‌ونقل و سازه‌های تجاری طراحی شده است. طی چند دهه اخیر، از یک سو جمعیت در سراسر جهان به طور قابل توجهی افزایش یافته و همین امر منجر به ایجاد مشکلاتی در بهره‌وری از سازه‌های شهری شده است و از سوی دیگر، بحران‌هایی نظیر کمبود منابع و تغییرات اقلیمی پیش روی بشر قرار گرفته است. این در حالی است که پایداری شهری برای حفظ محیط زیست و سلامت ساکنان آن، همه روزه از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود که در این رابطه، فضاهای عمومی و سبز شهری به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اهداف توسعه پایا شناخته شده است.
در اهداف توسعه پایا، میانگین نرخ وجود فضاهای عمومی شهری ۴۵ درصد (۳۰ درصد برای خیابان‌ها و ۱۵ درصد برای فضاهای سبز) مشخص شده است، با این حال اغلب شهرهای جهان از نرخی به مراتب کمتر از این مقدار برخوردار است. در واقع، طبق گزارش‌ها در بهترین حالت ممکن، تنها ۱۵ درصد از فضاهای شهری به خیابان‌ها اختصاص داده شده است که این مقدار در بعضی از نقاط دنیا حتی به دو درصد نیز می‌رسد. بدون شک، نبود فضاهای عمومی طبیعی می‌تواند به ایجاد محیط‌های شهری ناسالم منجر شود و مشکلات سلامت جسمی و روانی زیادی را برای ساکنان به بار آورد.
طراحی فضاهای سبز شهری می‌تواند یکی از بهترین رویکردها برای تأمین رفاه انسان و سایر موجودات زنده ساکن بر کره خاکی باشد که چرایی اهمیت آن در ادامه مورد بحث قرار گرفته شده است.
افزایش کیفیت زندگی
گزارش‌ها حاکی است که همه ساله حدود چهار میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از مردم جهان و به ویژه کودکان جان خود را بر اثر آلودگی هوا از دست می‌دهند و بسیاری نیز به آسم مبتلا می‌شوند. جنگل‌های شهری چنان‌چه به درستی طراحی شود، می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت هوا ایفا کند، ضمن این‌که از طریق افزایش دسترسی همه مردم به فضاهای سبز و افزایش رفاه همگان در به حداقل رساندن حس نابرابری میان آنان نیز اثربخش است. مدیران Tengah در سنگاپور، طراحی شهری را بسیار موفق انجام داده و توانسته‌اند استانداردهای سلامت را به خوبی از طریق ایجاد زیرساخت‌های شهری پیاده کنند.
تقویت سلامت جسمی و روانی
در دستورالعمل‌های ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهانی آمده است که گسترش فضاهای سبز در شهرها می‌تواند به بهبود سلامت روان ساکنان کمک زیادی کند. گروهی از محققان اهل لندن، پایتخت انگلستان در یکی از مطالعات خود به این نتیجه رسیده‌اند که به ازای هر واحد فضای سبز در هر کیلومتر از یک خیابان، تعداد نسخه‌های ضدافسردگی روانپزشکان برای هر هزار نفر جمعیت، به میزان ۱۸. ۱ درصد کاهش می‌یابد. سازمان بهداشت جهانی در رابطه با نقش فضاهای سبز در بهبود سلامت جسمی شهرنشینان نیز تاکید کرده است که مدیریت پوشش سبز شهری می‌تواند پیشگیری ۲۳ تا ۲۵ درصدی ابتلاء به بسیاری از بیماری‌ها را در میان مردم در پی داشته باشد. نتیجه مطالعات مختلف نیز حاکی است که هر چه نرخ فضاهای سبز در یک شهر بیشتر باشد، میزان وقوع مرگ‌های زودهنگام در میان مردم آن‌ها کمتر خواهد بود.
افزایش تاب‌آوری و برابری در شهرهایی با بیشترین میزان فضای سبز
جنگل‌زدایی در بسیاری از نقاط دنیا خطرات زیادی را پیش روی ساکنان و موجودات زنده قرار داده و به شدت یافتن تغییرات اقلیمی در آن‌ها منجر شده است. کاشت درختان می‌تواند به شهرها در به حداقل رساندن امکان وقوع رانش زمین یا سیل کمک کند که این امر به سهم خود در افزایش تاب‌آوری شهرها نقش مهمی ایفا می‌کند. کاهش نرخ تفاوت در کاشت درختان شهری و وجود فضاهای سبز می‌تواند نابرابری میان مردم را به حداقل برساند و همگان را به طور برابر از مزایای بی‌شمار فضاهای سبز بهره‌مند کند. این در حالی است که نبود فضاهای سبز، به ویژه در مناطق کم‌درآمد یک شهر، می‌تواند به ایجاد فضاهایی گرم‌تر منجر شود و خطرات ناشی از تغییرات اقلیمی را به طور قابل توجهی افزایش دهد. نتیجه تحقیقاتی که توسط پژوهشگران دانشگاه استنفورد، از معتبرترین و بهترین دانشگاه‌های جهان در کالیفرنیای آمریکا انجام شد، نشان داد که شیوع مالاریا در صباح، واقع در جزیره بورنئو برزیل، تا حد زیادی با کاهش پوشش سبز شهری در ارتباط بود. در واقع، محققان متوجه شدند که افزایش ۱۰ درصدی جنگل‌زدایی در صباح به افزایش سه درصدی ابتلای مردم به مالاریا منجر شده بود.
نظر شما