به گزارش خبرنگار ایمنا، شهید علی صیادشیرازی که در اصفهان دوره تخصصی توپخانه را طی کرد، قبل از انقلاب برای تکمیل تخصص توپخانه به آمریکا رفت و دوره سه ماهه تخصصی «هواسنجی بالستیک» را در شهر «فورت سیل» ایالت «اوکلاهما» با نمره عالی و احراز رتبه نخست از میان ۲۰ افسر آمریکایی و ایرانی به پایان رساند و برگشت.
در کتاب «درکمین گل سرخ» به بیان خاطراتی از حضور شهید صیادشیرازی در آمریکا پرداخته شده است، در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «علی که لحظه‌شناس خوبی بود، تصمیم گرفت از این فرصت‌ها برای گفت‌وگو درباره دین استفاده کند، اتفاقاً آنها هم بدشان نمی‌آمد و به این امور رغبت نشان می‌دادند.
با فرا رسیدن ماه رمضان این بحث‌ها از محدود کلاس‌ها فراتر رفت و به ناهارخوری و باشگاه افسران رسید.
علی تصمیم گرفته بود، روزه را بگیرد، هر چند دوره سخت بود و مخصوصاً کلاس‌های عملی انرژی می‌برد و او می‌توانست با هفته‌ای یک سفر چند کیلومتری به شهرهای مجاور مشکل شرعی هم نداشته باشد، اما چنان حال روحانی خوبی داشت که نمی‌خواست که فضیلت ماه مبارک را از دست بدهد.
آمریکایی‌ها هنگام نهار وقتی می‌دیدند، آنها ناهار نمی‌خورند، کنجکاو شدند و علت را می‌پرسیدند و علی می‌گفت: ما روزه‌ایم!
با کنجکاوی می‌پرسیدند: روزه یعنی چه؟ و همین بهانه‌ای می‌شد برای بحث درباره روزه و اسلام.
افق را رفتم از روزنامه آمریکایی «سان‌رایزوسان‌ست» درآوردم و بر اساس آن اذان را حساب کردم، خودم افق را تعیین کردم، چون با مساجد آمریکا نتوانستم تماس برقرار کنم.
در اتاقی که داشتیم، سحری درست می‌کردیم، افطار آماده می‌کردیم، بیشتر شیر و لبنیات بود، عجیب صفای معنوی داشت، صفای روزه از این طرف از طرف دیگر هم بحث با آمریکایی‌ها!
شب‌ها نیز دور میزی که علی و دوستانش می‌نشستند معمولاً شلوغ‌ترین میز می‌شد و بحث‌هایی در می‌گرفت.
یک شب چند نفر از خلبانان‌های کوپتر که در جنگ ویتنام شرکت داشتند با علی بحثشان شد. علی می‌گفت شما با چریک‌هایی ویتنامی جنگ داشتید، زنان و بچه‌ها را چرا می‌کشتید؟ گیریم آنها مجرم بودند و نابودی حقشان بود، اما جانوران جنگل را چرا نابود کردید؟»
نظر شما