به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بحران انتشار گازهای آلاینده و پیامدهای ناشی از آن مانند تغییرات اقلیمی طی چند دهه اخیر، چالش‌های بسیاری را پیش روی بشر قرار داده است. گزارش‌ها حاکی است که شهرها سهمی ۶۰ درصدی در انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند. این امر تغییر طراحی شهری را به‌منظور افزایش پایداری و هوشمندسازی مناطق، به یک ضرورت تبدیل کرده است. ایجاد شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای که در آن‌ها ساکنان می‌توانند تنها با صرف حدود یک ربع پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری تمام ملزومات روزمره خود را تأمین کنند، یکی از بهترین و اثربخش‌ترین واکنش‌ها در مقابل انتشار گازهای آلاینده بوده است.
مفهوم شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای که در میان بسیاری از مدیران شهری به شهرک‌های خودکفا نیز شهرت دارد، نه تنها جنبه‌های اجتماعی و اقتصادی زندگی شهرنشینان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه در کاهش حس نابرابری‌های میان آن‌ها نیز اثرات مثبت زیادی از خود به جا می‌گذارد، ضمن این‌که به واسطه برخورداری از مکانیسم‌های مالی محلی پایداری، فراگیری و برابری اقتصادی را نیز در پی دارد.
لزوم ظهور یک پارادایم جدید در شهرهای امروز و آینده
بر اساس گزارش‌های ارائه شده از سوی هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم که ارزیابی جامع اطلاعات علمی، فنی و اجتماعی‌اقتصادی جاری در مورد مخاطرات تغییرات آب‌وهوایی ناشی از فعالیت‌های انسانی در سراسر جهان را به عهده دارد، لازم است قراردادهایی فراتر از پیمان پاریس مبنی بر ضرورت کاهش دو درجه سانتی‌گرادی دمای هوا تنظیم شود چرا که انتشار گازهای آلاینده در شهرهای سراسر دنیا، به سرعت در حال افزایش است و بدون شک می‌تواند اثراتی مخرب از خود به جا بگذارد. در واقع، ارائه رویکردهای جدید برای به حداقل رساندن تغییرات اقلیمی یک ضرورت به حساب می‌آید تا در نتیجه آن، دمای هوای کره خاکی به میزان ۲.۷ درجه سانتی‌گراد، معادل دمای هوای دوران قبل از صنعتی شدن، کاهش یابد و پیامدهای مثبت آن برای تمام جانداران ساکن کره خاکی به ارمغان بیاید. علاوه بر این، کاهش دمای هوا و رساندن آن به سطح استاندارد می‌تواند امکان وقوع فجایعی نظیر سیل، خشکسالی، بالا رفتن سطح دریاها و سایر شرایط آب‌وهوایی پیش‌بینی‌نشده را به حداقل برساند.
امروزه مدیران در بسیاری از شهرهای جهان، هدف صفر انتشار کربن را در پیش گرفته‌اند و در نظر دارند به پیاده‌سازی تمام اقداماتی بپردازند که کاهش انتشار گازهای آلاینده و در نتیجه به حداقل رساندن اثرات تغییرات اقلیمی بر کره خاکی را در پی دارد. یکی از بهترین رویکردهایی که تاکنون در این زمینه اتفاق افتاده، پیدایش شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای در بسیاری از نقاط دنیا بوده است.
اثربخشی شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای در کاهش چالش‌های شهری معاصر
"شهر ۱۵ دقیقه‌ای" مفهوم جدیدی برای طراحی شهری به شمار می‌رود که در سال ۲۰۱۶ توسط کارلوس مورنو، دانشمند و استاد دانشگاه فرانسوی-کلمبیایی که در کنترل هوشمند سیستم‌های پیچیده تخصص دارد، وارد مفاهیم شهرسازی شد. آنه ایلداگو، شهردار پاریس، اولین کسی بود که تلاش کرد مفهوم شهر ۱۵ دقیقه‌ای مورنو را در پایتخت فرانسه و درست پس از آغاز مدیریت خود در شهر پیاده کند.
ایلداگو در تلاش است مناطقی در پاریس ایجاد کند که کاملاً بر محوریت شهروندی استوار است و سیستم‌های حمل‌ونقل، خواه عمومی یا شخصی، کمترین جایگاه را در آن‌ها دارد. ترویج پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و سایر شیوه‌های تردد سبز، کاهش قابل توجه انتشار گازهای آلاینده را در این مناطق در پی خواهد داشت و به کاهش چشمگیر دما در آن‌ها، نسبت به دیگر مناطق اطراف منجر خواهد شد. در واقع، مردم می‌توانند در شهرک‌های خودکفا تنها از طریق پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری به تمام اداره‌ها، مدارس، مراکز عمومی، فضاهای عمومی و سایر مکان‌های مورد نیاز دسترسی پیدا کنند که در نتیجه، تردد از طریق وسایل نقلیه به حداقل می‌رسد و این امر به سهم خود می‌تواند کاهش دما را در پی داشته باشد.
در واقع، مفهوم شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای پارادایم جدید و بسیار اثربخشی در طراحی شهری به حساب می‌آید که مالکیت شهرها را از خودروها، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین منابع آلاینده هوا و افزایش دما، پس می‌گیرد و به تردد سبز می‌دهد که این امر به سهم خود می‌تواند پایداری را نیز برای شهرها به همراه داشته باشد و به افزایش زیست‌پذیری آن‌ها کمک زیادی کند.
از دیگر ویژگی‌های شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای که می‌تواند در کاهش تغییرات اقلیمی سهیم باشد، از میان برداشتن مراکز تولید و مصرف در آن‌ها خواهد بود که بخش اعظمی از انتشار کربن را به عهده دارد. در واقع، در شهرک‌های خودکفا، جایی برای این مراکز نخواهد بود و در نتیجه، انتشار گازهای آلاینده و در نهایت، افزایش دمای ناشی از آن‌ها به صفر می‌رسد.
نظر شما