فرشاد پرویزیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: مخارج و درآمدهای دولت در قانون بودجه مشخص شده که بخش زیادی از مخارج آن را حقوق و دستمزد کارکنان دولت تشکیل می‌دهد، منبع تأمین این مخارج نیز فروش نفت و اخذ مالیات است.
وی افزود: قاعدتاً در اقتصادهای پیشرفته مالیات برای ارائه کالاهای عمومی به کار گرفته می‌شود. کالاهای عمومی مواردی همچون امنیت، آموزش، بهداشت و زیرساخت‌های اقتصادی است که دولت باید آن را تأمین کرده و بخش خصوص به آن ورود نمی‌کند.
نایب رئیس انجمن اقتصاددانان ایران گفت: اگر مالیات از همه مردم گرفته شده و در اقتصاد خرج شود، رفاه عمومی ایجاد می‌کند. در سراسر دنیا اقتصاد از طریق مالیات اداره می‌شود، اما در ایران منابع حاصل از فروش نفت نیز از جمله منابع درآمدهای دولت محسوب می‌شود.
پرویزیان اضافه کرد: درآمدهای نفتی، دلاری است اما دولت آن را به صورت ریالی در کشور خرج می‌کند، برای تأمین این میزان ریال، دولت با نرخ تسعیر دلارهای نفتی را در اختیار دولت قرار داده و از آن ریال دریافت می‌کند. بانک مرکزی نیز برای تأمین این ریال‌ها پول چاپ می‌کند که تورم‌زا است.
وی تصریح کرد: همین موضوع منجر به بیماری هلندی و تورم همراه با رکود شده که سال‌هاست بلای جان اقتصاد ایران شده است. نمی‌توان گفت دولت نفت نفروشد و پول آن را خرج نکند اما برای جلوگیری از تورم، لازم است بودجه ارزی و ریالی از یکدیگر تفکیک شود.
نایب رئیس انجمن اقتصاددانان ایران گفت: نباید بودجه ارزی به ریال تبدیل شود، بلکه باید صرف توسعه برخی زیرساخت‌های ضعیف کشور مانند حمل‌ونقل ریلی شود. منافع توسعه این زیرساخت‌ها در قالب خدمت‌رسانی به کشور و تولید ریال در کشور مشهود خواهد بود.
پرویزیان اضافه کرد: دولت باید در کشور از بودجه ریالی استفاده کند و درآمدهای دلاری نباید در کشور خرج شود. اقتصاد ایران حتی در بهترین شرایط که فروش نفت نیز کاهش نیافته بود با تورم مواجه بوده که ناشی از تسعیر ارز است.
نظر شما