عصر جدید فضا؛ سفر تا بی‌نهایت و ماورا

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، علوم فضایی در سال گذشته شاهد جهشی عظیم بوده و عصر جدیدی را در فضا آغاز کرده است. ویرجین گالاکتیک (Virgin Galactic)، بلواورجین (Blue Origin) و اسپیس‌ایکس (SpaceX) همگی نخستین مأموریت‌های متمرکز بر صنعت گردشگری فضایی خود را انجام داده‌اند. در عین حال ناسا کاوشگر خود را با موفقیت روی مریخ فرود آورده و تلسکوپ فضایی جیمز وب به‌عنوان قدرتمندترین تلسکوپ جهان در نوع خود به خوبی در مدار زمین جای گرفته است.

سرمایه‌گذاری در فضا

در دنیای امروز بیش از هر زمان دیگری به فناوری فضایی پول تزریق می‌شود تا جایی که طبق پیش‌بینی شرکت خدمات مالی مورگان استنلی، سرمایه این صنعت تا سال ۲۰۳۰ تا بیش از یک تریلیون دلار خواهد رسید. در سال گذشته سرمایه‌گذاری‌های خصوصی در شرکت‌های این صنعت با رسیدن به بیش از ۱۰ میلیارد دلار به بالاترین رقمی رسید که تاکنون به خود اختصاص داده بوده است. جهان در این سال همچنین شاهد پرتاب‌های موفقیت‌آمیز مداری طی مأموریت‌های خصوصی و دولتی و از سر گرفته شدن تلاش‌ها برای بازگشت به ماه و انجام مأموریت‌های بیشتر در رابطه با سیاره سرخ بود.

تنها محرک افزایش سرمایه‌گذاری در صنایع فضایی برای سال‌های آتی، گردشگری در فضا نیست. زیرساخت‌های فضایی شامل GPS، اطلاعات و ارتباطات جغرافیایی بخش‌های اصلی آن محسوب می‌شود. بسیاری از سرمایه‌گذاران فناوری فضایی بر این باورند که رقابت بر سر گردشگری فضایی تنها داشتن یک سفر فضایی تفننی محسوب نمی‌شود، بلکه مبارزه‌ای است که با بعضی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی سیاره زمین نیز به مقابله می‌پردازد. این افراد معتقدند آشنایی مسافران فضایی با مسائلی همچون تغییرات آب‌وهوایی و جو زمین از نزدیک می‌تواند راهکاری برای مقابله با آن در مقیاس جهانی باشد.

رقابت فضایی در حال افزایش است و تمرکز بر تجارت‌های فضایی، بسیار فراتر از گردشگری میان کهکشانی پیش رفته است. افزایش نرخ سرمایه‌گذاری‌ها در فضا، حاکی است که اقتصاد فضایی طی چند سال آینده به افق‌های جدیدی دست خواهد یافت و با توجه به تأثیرات دگرگون‌کننده‌ای که این سرمایه‌گذاری‌ها بر حوزه‌هایی هم‌چون پایداری می‌گذارد، ممکن است فراگرفتن درس‌هایی از فضا و کیهان به محافظت از زندگی در این سیاره و مقابله با تغییرات آب‌وهوایی کره زمین کمک کند.

«ویرجین گروپ» یکی از شرکت‌های پیشرو در اکتشافات فضایی پیشرفته بوده که شرکت تابعه آن «ویرجین اوربیت» به‌عنوان بخشی از یک برنامه فضایی که در اواسط دهه ۱۹۹۰ آغاز شده است، در سال ۲۰۱۷ تأسیس شد. در شرایطی که رقابت برای فضا بسیار شدید است، ویرجین اوربیت برای جلوتر ماندن از رقبا از فناوری‌های جدید بهره می‌برد. راکت‌های این شرکت، برخلاف رقبا با راکت‌های پنج و ۱۱ موتوره، تنها دو موتور دارد که علاوه بر کاهش هزینه‌ها و افزایش قابلیت اطمینان برای شرکت با افزایش انعطاف‌پذیری در بازار شرکت را به بخش‌هایی از بازار جهانی وارد می‌کند که برای رقبا امکان‌پذیر نیست.

ویرجین اوربیت ادعا می‌کند با این ویژگی قادر است یک فرودگاه را در هر نقطه از جهان در اختیار بگیرد و آن را به فرودگاه فضایی تبدیل کند. این شرکت درحالی‌که سال جدید میلادی را با پرتاب موشک آغاز کرده است، در نظر دارد با افزایش نرخ پرتاب خود به راهکارهای فضایی دست یابد که ویرجین اوربیت را به‌سوی اتخاذ فضایی عملیاتی پیش می‌برد.

آماده‌سازی فضا برای پذیرش گردشگر

از دهه ۱۹۵۰ تاکنون، هزاران راکت به فضا فرستاده شده که حاصل آن انباشتی از بقایای زباله‌های فضایی باقی‌مانده از آزمایش‌های موشکی، ماهواره‌های خاموش‌شده و تقویت‌کننده‌های شناور در کیهان است. طبق گزارش ناسا ۲۷ هزار قطعه زباله فضایی با جرمی بزرگ‌تر از یک سافت‌بال در حال چرخش به دور زمین ردیابی شده است که هرچند بی‌خطر به نظر می‌رسد، اما با سرعت ۱۷ هزار مایل در ساعت می‌تواند به ماهواره‌ها یا فضاپیماها آسیب برساند.

زباله‌های فضایی به تغییرات آب‌وهوایی کره زمین شباهت بسیاری دارد و لازم است برای جلوگیری از وقوع سیلی از بلایای آینده به واسطه حضور آن‌ها در فضا اقدامی انجام شود. اگر زباله‌ها فضاپیماها را نابود کنند، زباله‌های بیشتری ایجاد و باعث برخوردهای بیشتری می‌شود؛ به‌این‌ترتیب مدار پایینی زمین به زباله‌دان تبدیل می‌شود و نه شاهراه شلوغ ماهواره‌هایی که ارتباطات، ناوبری و اینترنت باند پهن را برای سراسر جهان فراهم می‌کنند؛ لذا آغاز گردشگری فضایی نیازمند پاکسازی فضا است.

ناسا برای مقابله فعالانه با مشکل زباله‌های فضایی در سال گذشته اقدام به استخدام بخش‌های خصوصی در راستای ایجاد پیشنهادهایی برای حذف واقعی زباله‌ها از طریق برنامه جدیدی به نام Orbital Prime کرد. شرکت‌های فعال در این زمینه علاوه بر برخورداری از توانایی جمع‌آوری زباله‌ها از فضا، به‌منظور جلوگیری از متروکه شدن فضاپیماهای در حال گردش، وظایف دیگری هم‌چون سوخت‌رسانی و تعمیر آن‌ها را نیز برعهده دارند.

یکی از شرکت‌هایی که مأموریتی برای کمک به پاکسازی فضا دارد شرکت لجستیک فضایی و حمل‌ونقل مداری D-Orbit است؛ شرکتی مستقر در شهر ایتالیایی «فینو مورتاسکو» در شمال میلان که به‌عنوان یک شرکت تدارکات فضایی شناخته می‌شود و راه‌حل‌هایی برای طراحی، توسعه، پرتاب، راه‌اندازی و از کار انداختن ماهواره ارائه می‌دهد. با هدف تبدیل ارسال اشیا و انسان‌ها به فضا به یک فعالیت رایج و پایدار، D-Orbit میلیون‌ها دلار سرمایه دریافت کرده است تا به جست‌وجوی ماهواره‌های از کار افتاده بپردازد و عملیات انهدام یا بازیافت آن‌ها را به کمک تعمیر یا سوخت‌رسانی آغاز کند که البته عملیاتی بسیار دشوار با وجود موانع اقتصادی و سیاسی بسیار زیاد است ولی انجام آن غیرممکن نیست.