محسن الماسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: درحال‌حاضر پنج هزار و ۲۴۰ دانش‌آموز استثنایی در ۱۱۰ مدرسه استان تحصیل می‌کنند که ۱۷۰ دانش‌آموز از این تعداد را افراد مبتلا به «اوتیسم» تشکیل می‌دهند و بالا رفتن آگاهی مردم و به‌روز شدن ابزارهای تشخیصی، موجب رشد یک درصدی جمعیت این دانش‌آموزان در سال‌های اخیر شده است.
وی تحت پوشش بیمه نبودنِ خدمات توان‌بخشی را مهم‌ترین مشکل دانش‌آموزان استثنایی دانست و افزود: هزینه‌های بالای گفتاردرمانی و کاردرمانی، اختلالات حسی دانش‌آموزان که نیاز به کار درمانی مستمر و هزینه بالایی برای خانواده‌ها دارد، همچنین نپذیرفتن این افراد در جامعه، برخی از مهم‌ترین مشکلات این قشر به شمار می‌آید.
دانش‌آموزان خاص نیازمند تولید محتوای آموزشی مناسب
رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی استان اصفهان، فراموشی محتوای آموزشی خاص را یکی از چالش‌های پیش‌رو در این دانش‌آموزان دانست و گفت: از آنجا که دانش‌آموزان اوتیسم یادگیرندگان بصری هستند، محتواهای یادگیری و کتاب‌ها برای آن‌ها مناسب‌سازی نشده است.
وی عادی‌سازی شرایط حضور این دانش‌آموزان در جامعه و آگاهی‌بخشی به مردم برای آشنایی با این بیماری، تأمین نیروهای توان‌بخشی دولتی در مدارس و تحت پوشش بیمه بردن خدمات درمانی برای کمک به خانواده‌ها را مهم‌ترین نیازهای دانش‌آموزان استثنایی بیان کرد و افزود: با توجه به اینکه آموزش در دانش‌آموزان استثنایی به صورت حضوری تأثیر دوچندانی دارد، با تمام تلاش همکاران ما و همراهی والدین در زیست بوم کرونا، آموزش به صورت کامل رقم نخورده است از سوی دیگر حضور دانش‌آموزان در مدرسه کارکردهای پنهان اجتماعی دارد و منجر به رشد جنبه‌هایی از شخصیت دانش‌آموزان می‌شود.
توقف کاردرمانی، گفتاردرمانی و فیزیوتراپی در دوران کرونا
الماسی با اشاره به توقف فعالیت‌های جانبی توان‌بخشی مانند کاردرمانی، گفتاردرمانی یا فیزیوتراپی در دوران کرونا، خاطرنشان کرد: با توجه به شرایط خاصی که در زیست بوم کرونا به آن مبتلا شدیم و امکان حضور دانش‌آموزان در مدرسه وجود نداشت، آموزش‌ها یا خدمات به شکل آنلاین ارائه می‌شد که کارایی زیادی نداشت؛ زیرا آموزش برای دانش‌آموزان با نیاز ویژه حتماً باید به شکل مجسم و نیمه مجسم باشد.
وی برخوردار نبودنِ خانواده‌ها از امکانات سخت‌افزاری، نداشتن سواد رسانه‌ای کافی در برخی خانواده‌ها را از جمله چالش‌های آموزش مجازی دانش‌آموزان استثنایی دانست و گفت: نبود فضای دو طرفه تعاملی بین معلم و دانش‌آموز که زمینه رفع آسیب‌ها و نقاط ضعف دانش‌آموزان را برطرف کند، باعث شد در دوران کرونا یادگیری به شکل کامل اتفاق نیفتد؛ البته این مشکل در مدارس عادی نیز اتفاق افتاد و آموزش‌ها بیشتر جنبه حباب‌گونه داشت. ارزیابی‌هایی که درباره کیفیت آموزش در این دوران انجام می‌شود، واقعی نیست؛ زیرا امکان کمک اعضای خانواده در انجام تکالیف و ارزش‌یابی‌ها وجود داشت و نمرات دانش‌آموزان هم قطعاً واقعی نبود.
آسیب‌های دوران کرونا قابل جبران نیست
رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی استان اصفهان حضور دانش‌آموزان در مدرسه را یک مکانیسم مهم برای رویارویی با اختلالات و مشکلات حوزه سلامت روان بیان کرد و گفت: تلاش ما در دوران کرونا این بود که همه دانش آموزان استثنایی را تحت پوشش قرار دهیم و حتی در دوران کرونا که مدارس در تعطیلی مطلق بودند، دانش‌آموزان ناشنوا و نابینا هفته‌ای یکی دو روز در مدرسه حاضر می‌شدند تا آموزش‌های خاصی مانند خط بریل را فراگیرند.
وی تاکید بر در خانه ماندن، رعایت‌نکردنِ ارتباطات اجتماعی و رعایت فاصله‌گذاری را باعث وارد شدن آسیب‌های جبران‌ناپذیر به دانش‌آموزان با نیاز ویژه دانست و گفت: این افراد نیاز به ارتباطات فیزیکی از جمله در آغوش گرفتن یکدیگر دارند و از زمانی که این امکان از آن‌ها گرفته شده است، از نظر عاطفی لطمه زیادی به آنان وارد شد که قابل جبران نبود؛ تا جایی که هرچه نیروی کارآمد در اختیار داشته باشیم و آموزش را تقویت کنیم، باز هم نمی‌توان خلاءهای اجتماعی و آسیب‌هایی را که در دوره کرونا رقم خورد، پوشش داد.
الماسی از بازگشایی صددرصدی مدارس استثنایی به دنبال رویکرد جدید آموزش و پرورش برای حضوری شدن مدارس خبر داد و اظهار کرد: در آموزش و پرورش استثنایی، علاوه بر آموزش و پرورش که رسالت اصلی دستگاه تعلیم و تربیت است، بخش دیگری به نام «توان‌بخشی» وجود دارد که مکمل آموزش معلم در این بخش است، تمرین واج‌های گفتاری این امکان را برای دانش‌آموز فراهم می‌کند که به خوبی در جمع صحبت کند و ارتباطات اجتماعی خود را بهبود بخشد؛ همچنین کار درمانی بر توجه به هماهنگی‌های عصب عضله‌ای دانش‌آموزان تمرکز دارد و همه این فعالیت‌ها به شکل روزانه و در کنار یادگیری دانش‌آموزان دنبال می‌شود.
نظر شما