به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مدیران در اغلب شهرهای جهان میکوشند از طریق بهرهمندی از تکنولوژیهای پیشرفته روز دنیا و استراتژیهای هوشمند، زیرساختهای شهری را تا حد زیادی بهبود ببخشند، اما در میانه پیادهسازی پروژههای مربوطه، با چالشهای زیادی مواجه میشوند. در واقع، بهبود زیرساختهای شهری و مدرنسازی آنها، مستلزم ارائه تکنولوژیهای هوشمند برای گستره وسیعی از شهرها است که زمان و هزینه زیادی را میطلبد و در نتیجه، اغلب ناکامی را تجربه میکند. البته همه چیز، اینطور مایوسانه نیز نیست، بلکه استراتژیهای زیادی وجود دارد که به مدیران کمک میکند به روشهایی خلاق، پروژههای مدرنسازی و هوشمندسازی شهری را بودجهبندی کنند و در نهایت، زیرساختهایی کارآمد در شهرها به وجود آورند. در ادامه به شرح بعضی از این تدابیر پرداخته میشود.
رویکرد یکپارچه در شهرهای هوشمند
رویکرد یکپارچه نوعی الگوی سرمایهگذاری خلاق بهشمار میرود که مبتنی بر مشارکت، تأمین محصولات و خدمات و نظارت کافی بر برآورده کردن استانداردهای شهر هوشمند است. این الگو به دولتها کمک میکند اکوسیستمهای مشارکتی جدیدی ایجاد کنند که به مدیران امکان ارزیابی سریع رویکردهای شهرهای هوشمند و مزایای واقعی آنها را میدهد.
بهرهگیری از مشارکتهای بین بخشهای خصوصی و دولتی برای سرمایهگذاریهای شهر هوشمند
مدیران میتوانند روشهایی خلاق ارائه دهند که به افزایش مشارکت میان بخشهای خصوصی و دولتی منجر میشود و در نهایت، پیادهسازی مناسب و موفق رویکردهای شهر هوشمند را در پی دارد. در این راستا، تدابیر مختلفی قابل اجرا است که میتواند موانع موجود سر راه تأمین مالی شهرهای جهان برای هوشمندسازی را از میان بردارد و به بهرهگیری هر چه بیشتر از تکنولوژیهای پیشرفته روز دنیا در آنها منجر شود.
سرمایهگذاریهای مشترک
سرمایهگذاری مشترک مدلی است که در آن، بخش دولتی از ارزشهای نهفته در داراییهای خود بیشترین بهره را برای تأمین نیاز مالی پروژههای شهری میبرد که البته این نوع داراییها میتواند از نوع نقدی یا ملکی باشد. این ساختار برای جذب مکانیسمهای مختلف نظیر سرمایهگذاریهای مشترک، تبادل داراییها و جزئیات بازیافت داراییها باید اثربخش باشد. جالب است بدانید که هدف اصلی سرمایهگذاریهای مشترک میتواند تقویت بهترین منابع، استعدادها و ورودیها از بخشهای دولتی و خصوصی باشد. در بسیاری از سرمایهگذاریهای مشترک میان بخشهای دولتی و خصوصی، بخشهای خصوصی مدیریت اغلب پروژهها را به عهده میگیرند، ضمن اینکه تأمین مالی پروژهها نیز بر عهده آنها است که در عوض، بخش اعظم سود حاصل از پروژهها را همین بخشهای خصوصی از آن خود میکنند.
مشارکت میان بخشهای دولتی و خصوصی
دولتها بر اساس مشارکت بین بخشهای دولتی و خصوصی و همچنین نوآوریهای تأمین مالی بخشهای خصوصی، ارائه بسیاری از خدمات را به بخشهای خصوصی و نه دولتی واگذار میکنند. البته قرارداد میان دو طرف پیچیدگیهای زیادی را در بر میگیرد اما در هر حال، پیادهسازی پروژهها بدون مشارکت بخشهای خصوصی تقریباً به امری غیرممکن تبدیل میشود. در واقع، دولتها به منظور جذب سرمایه از بخشهای خصوصی، مشارکت میان بخشهای دولتی و خصوصی را در اولویت پیادهسازی پروژههای خود قرار میدهند و روابطی درازمدت بین دو طرف ایجاد میکنند. شاید تفاوت میان سرمایهگذاری مشترک و مشارکت میان بخشهای خصوصی و دولتی برای بسیاری از مخاطبان مبهم باشد، اما از مهمترین این تفاوتها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
· بخش دولتی از طریق یک توافق پروژهای، مشارکت میان بخشهای خصوصی و دولتی را تحت تأثیر قرار میدهد.
· مدت زمان قرارداد مشارکت میان بخشهای خصوصی و دولتی به مراتب طولانیتر از مدت زمان قرارداد سرمایهگذاریهای مشترک است.
خصوصیسازی
امروزه آژانسهای دولتی از خصوصیسازی برای ارائه خدمات بهتر و کاهش هزینههای سرمایهگذاری دولتی بهره میگیرند. این فرآیند شامل قراردادها، مبادلات، ارائه ضمانتنامهها، داوطلبیها، مشارکتهای میان بخشهای دولتی و خصوصی، مجوزنامهها، پایهریزی خدمات، ترقیخواهیها و فروش داراییها است. با این حال و بر اساس مفهوم خصوصیسازی، نهادهای غیردولتی بخش اعظم مسئولیتها را در پیادهسازی تمام پروژهها به عهده میگیرد. چنانچه تمام این مراحل با موفقیت انجام شود، آنگاه بخشهای خصوصی با اقدامات خود منافع زیادی را برای دولتها به ارمغان میآورد که از مهمترین آنها میتوان به کارآمدی، نوآوری و افزایش کیفیت خدمات شهری اشاره کرد. در واقع، خصوصیسازی ارائه خدمات شهری میتواند به دولتها در ذخیره سرمایهها و بهبود کیفیت خدمات کمک کند. به همین دلیل، امروزه اغلب کشورهای سراسر جهان، قوانینی در راستای ترویج سرمایهگذاری بخشهای خصوصی وضع و حتی سرمایهگذاران خارجی را نیز به فعالیت در کشورهای خود جذب کردهاند.
نظر شما