به گزارش خبرنگار ایمنا، بیست‌وپنجم اسفندماه سالروز یکی از بزرگترین عملیات‌های دوران دفاع مقدس است که به دستاوردهای بسیاری از سوی رزمندگان اسلام منجر شد. در توضیح زیر، گزارش این عملیات بیان می‌شود.
تمرکز و هوشیاری دشمن در منطقه عملیاتی «بیت المقدس ۲» و مشکلات طبیعی از جمله طغیان رودخانه‌ها باعث شد که طراحان جنگ ادامه کار در آن محور را رها کرده و به عملیاتی دیگر در منطقه «حلبچه» و «سد دربندیخان» بیندیشند. در میان رزمندگان اسلام اینگونه شایع شده بود که «والفجر ۱۰» می‌تواند آخرین تلاش برای نیل به پیروزی باشد و پس از انجام آن جنگ به پایان خواهد رسید. گرچه والفجر ۱۰ آخرین عملیات ایران نبود، اما جزو آخرین و بزرگترین عملیات‌های نظامی بود که دستاوردهای فراوانی به دنبال داشت.
منطقه عمومی حلبچه - غیر از غرب و شمال که دریاچه دربندیخان در آن واقع شده - در محاصره ارتفاعات صعب العبور و مرتفعی قرار گرفته که هر کدام دارای نقشی حساس در اشراف به محورهای نظامی می‌باشند. سد دربندیخان از عمده ترین تأسیسات اقتصادی این منطقه است که علاوه بر کشاورزی و پرورش ماهی، در تأمین برق قسمت وسیعی از عراق نقش دارد. تأسیسات نظامی منطقه عبارت بودند از: پادگان حلبچه، پادگان لشگر ۲۷ ارتش عراق در کانیمانگا و چندین پایگاه دیگر این منطقه حساس دارای چندین پل و جاده ارتباطی نیز هست که شهرهای حلبچه، خرمال، سیدصادق، طویله و نوسود را به هم وصل می‌کند. منطقه مزبور پیش از آن هم مورد توجه طراحان جنگ قرار گرفته بود، اما هربار مسائل مختلفی مانع از انجام عملیاتی مؤثر در این منطقه می‌شد و نهایتاً در روزهای پایانی سال ۱۳۶۶ این امکان فراهم گردید.
عملیات والفجر ۱۰ در ساعت ۲۲ و ۲۳ دقیقه ۲۵ اسفند ماه سال ۱۳۶۶ با رمز «یا رسول الله (ص)» آغازشد. والفجر ۱۰ دارای مراحل مختلفی بود که در چند شبانه روز متوالی دنبال شد. از جمله پیامدهای این عملیات، آغاز مجدد جنگ شهرها بود. برای نخستین بار در آن روزها تهران به طور پی درپی مورد حملات موشکی عراق واقع شد. اهمیت عمده حمله موشکی عراق به تهران، علاوه بر موقعیت زمانی این اقدام و اهداف رژیم بعث، دستیابی عراق به موشک‌های دور برد بود. عراق با اطمینان از حمایت‌های جهانی، روش دیگری را برای مقابله با ایران برگزید.
بمباران شیمیایی مردم عراق در حلبچه کشتاری وحشتناک بود که در نیم روز ۲۶ اسفند ماه ۱۳۶۶ صورت گرفت. در حالی که انبوه مردم حلبچه خانه و کاشانه خود را به قصد ایران ترک می‌کردند، نیروی هوایی عراق به دستور حکومت این کشور، مردم منطقه خصوصاً روستای «انب» را هدف بمباران شیمیایی قرار داد که بر اثر آن حدود پنج هزار تن از کردهای عراق مسموم شده و جان خود را در اندک دقایقی از دست دادند.
در جریان عملیات والفجر ۱۰ شهرهای حلبچه، خرمال، دوجیله، بیاره و طویله و بیش از ۱۰۰ روستای منطقه و ارتفاعات سورن، ۲۲۰۰، ۲۳۰۰، ۱۰۵۸، ریشن و گوزیل به دست رزمندگان اسلام آزاد شد. همچنین شهر نوسود که بیش از هفت سال در اشغال دشمن بود، دوباره به خاک ایران ملحق شد. در این عملیات ۱۰ فروند هواپیما، یک فروند چرخبال، ۴۵۰ دستگاه تانک و نفربر، صدها دستگاه خودرو، ده‌ها قبضه انواع توپ و خمپاره انداز و تعداد زیادی تجهیزات و سلاح‌های سبک و نیمه سنگین دشمن منهدم شد.
همچنین یک لشگر، قریب به هفت تیپ و ۱۰ گردان مستقل عراق از میان برداشته شد. در این عملیات تعداد کشته و زخمی‌ها و اسرای دشمن به ۱۵ هزار و ۴۰۰ نفر رسید. غنایم این عملیات عبارت بودند از: ۲۵ دستگاه تانک و نفربر، صدها دستگاه خودرو نظامی، ۷۰ قبضه توپ و کاتیوشا، ده‌ها دستگاه خودرو مهندسی، ده‌ها قبضه خمپاره انداز، تعداد زیادی تجهیزات انفرادی، تعداد زیادی سلاح سبک و نیمه سنگین را شامل می‌شود.
نظر شما