حمیدرضا یوسفی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با بیان اینکه عناصر برای ارائه خواص بیشتر باید با یکدیگر اشتراک برقرار کنند، اظهار کرد: معنای اصلی پیوند، اشتراک گذاشتن است و در پیوند کوالانسی نیز دو عنصر با اشتراک‌گذاری، ترکیب جدیدی تشکیل می‌دهد.
وی افزود: پیوند عناصر در سال‌های ۱۹۲۰ الی ۱۹۳۰ به صورت جدی مطرح شد و پس آن نظریه‌های از جمله لوویس ارائه شد؛ البته پیش از آن نیز پیوندها شناخته شده بود، اما به صورت جدی مورد بررسی قرار نگرفته بود.
این دکترای شیمی آلی ادامه داد: پیوندهای بسیاری در شیمی وجود دارد که کوالانسی یکی از انواع آن است؛ این پیوند بسیار با آرایش الکترونی در ارتباط است و چگونگی اشتراک در آن به همین مسئله مربوط است.
وی اشاره کرد: هنگامی که بخواهیم بین دو عنصر پیوند کوالانسی ایجاد کنیم باید شرایط فراهم شود و ممکن است دو عنصر به دلیل وجود نداشتن شرایط مناسب نتواند پیوند برقرار کند، اما هنگامی که شرایط برقرار شود می‌توان حتی دو عنصر دور از هم را با یکدیگر پیوند داد.
یوسفی در رابطه با کاربرد پیوند کوالانسی گفت: پیوندهای کوالانسی در زندگی بسیار اهمیت دارد و بسیاری از ترکیبات مورد نیاز به صورت پیوند کوالانسی ایجاد شده است؛ مولکول آب از اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده و در زندگی بسیار حائز اهمیت است.
وی افزود: پیوندهای کوالانسی در زندگی بسیار تأثیر دارد و نقطه مقابل آن پیوند یونی است که با بار مثبت و منفی در ارتباط است. در پیوند کوالانسی بار مطرح نیست بلکه تنها جاذبه بین هسته عناصر باعث ایجاد اشتراک می‌شود.
یوسفی ادامه داد: پیوندهای کوالانسی به سه دسته یگانه (مانند S2)، دوگانه (مانند Co) و سه‌گانه (مانند Hcl) تقسیم می‌شود؛ البته پیوندهای دیگری مانند داتیو نیز وجود دارد که تشکیل آمونیاک نمونه‌ای از این پیوند است.
وی اشاره کرد: یکی از مباحث مهم پیوند کوالانسی قطبی بودن یا نبودن آن‌ها است؛ به طور مثال هنگامی که یک عنصر مشابه خود اشتراک پیدا کند، پیوند غیر قطبی ایجاد می‌شود و پیوند دو عنصر متفاوت نیز پیوند غیر قطبی است.
این دکترای شیمی آلی تاکید کرد: مسئله مهمی که دانشجویان باید به آن توجه کنند طول پیوند است؛ درواقع هنگامی که پیوند یگانه است طول آن از پیوند سه‌گانه طولانی‌تر است.
نظر شما