تفاوت بین پارک‌های فراگیر و زمین‌های بازی قابل دسترس

بدیهی است که همه زمین‌های بازی مشابه با یکدیگر طراحی نمی‌شود؛ بعضی از زمین‌های بازی قابلیت دسترسی تمام کودکان با هر گونه توانایی جسمی را فراهم می‌آورد، حال آن‌که بعضی از آن‌ها نیز فراگیر است.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، جورج بوش، چهل‌ویکمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، در سال ۱۹۹۰ قانون حقوق افراد دارای معلولیت را مطرح و تصویب کرد که بر اساس آن، برابری حقوق میان مردم معمولی و افراد دارای معلولیت جسمی در بهره‌مندی از فضاهای عمومی نظیر پارک‌ها و زمین‌های بازی مورد توجه قرار گرفت. پس از آن، مدیران در بسیاری از شهرهای آمریکا و حتی جهان به ایجاد سطوح شیب‌دار و سایر امکانات در پارک‌ها و زمین‌های بازی پرداختند که دسترسی را برای مردم مبتلا به ناتوانی‌هایی جسمی تسهیل می‌کرد. تا پیش از تصویب این قانون، افراد سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار به ندرت در فضاهای عمومی حضور پیدا می‌کردند چرا که موانع زیادی بر سر راه آن‌ها قرار داشت، این در حالی است که در حال حاضر، ایجاد زیرساخت‌های مخصوص تردد این افراد در لیست قوانین حتمی طراحی شهری قرار دارد.

به طور کلی، زمین‌های بازی به دو دسته فراگیر و قابل دسترسی تقسیم می‌شود؛ پارک‌ها یا زمین‌های بازی قابل دسترسی به فضاهایی اشاره می‌کند که در آن‌ها کاربران با هر اندازه توانایی جسمی می‌توانند بدون مانع و سختی به آن وارد شوند و در کنار افراد سالم، از امکانات این فضاها بهره گیرند. در مقابل، منظور از پارک‌های فراگیر، فضاهایی است که در آن‌ها، کودکان با هر نژاد، فرهنگ، ملیت یا جنسیتی می‌توانند بدون مشکل در آن‌ها به بازی و سرگرمی بپردازند. در ادامه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد پارک‌های قابل دسترسی و فراگیر پرداخته می‌شود.

تفاوت میان پارک‌های فراگیر و زمین‌های بازی قابل دسترسی

ویژگی‌های مهم پارک‌های فراگیر

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های پارک‌های فراگیر، برخورداری از سطوح هموار و یکپارچه است که رفت و آمد و بازی را برای تمام کودکان راحت و ایمن می‌کند. این ویژگی، تردد را برای مادرانی که فرزندان خود را با کالسکه به پارک می‌آورند یا افراد سوار بر صندلی‌های چرخ دار، تسهیل می‌کند.

علاوه بر این، پارک‌های فراگیر اغلب دارای حصارهایی دور تا دور خود هستند که همین امر از حضور کودکان در فضاهای بیرون پارک و وقوع سوانح ناگوار خودداری می‌کند.

پارک‌های فراگیر، معمولاً تجهیزاتی را در بر می‌گیرد که به تشویق کودکان به برقراری ارتباط اجتماعی با یکدیگر منجر می‌شود و حس دوستی و برابری میان آنان را افزایش می‌دهد. همچنین، در این فضاهای سبز، ایستگاه‌هایی احداث می‌شود که امکان استراحت قبل از بازی و بعد از آن را برای کودکان فراهم می‌آورد و آن‌ها را برای حضور فعال در بازی‌های گروهی آماده می‌کند.

جالب است بدانید که در زمین‌های بازی فراگیر، تجهیزاتی برای تقویت حواس پنج‌گانه کودکان نصب می‌شود، بنابراین کاربران می‌توانند به انجام فعالیت‌هایی گروهی بپردازند که در آن‌ها، حس لامسه، شنوایی، بینایی و تعادل حرکت برانگیخته می‌شود.

پارک‌های فراگیر همچنین دارای مسیرهایی وسیع هستند که به کودکان با هر گونه توانایی جسمی یا کسانی که به وسیله اسکوتر یا دوچرخه تردد می‌کنند، امکان فاصله گرفتن از دیگران و در نتیجه افزایش امنیت همگان را می‌دهد.

تفاوت میان پارک‌های فراگیر و زمین‌های بازی قابل دسترسی

مهم‌ترین خصوصیات پارک‌های قابل دسترسی

پارک‌های قابل دسترسی، اغلب با تمرکز بر افراد دارای ناتوانی جسمی و سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار طراحی می‌شود و به همین دلیل، معماران در احداث آن‌ها، تمام جنبه‌های رفاه عبور و مرور را برای این جوامع آسیب‌پذیر در نظر می‌گیرند. در واقع، این‌که کودک سوار بر صندلی چرخ‌دار چگونه از تمام تجهیزات یک پارک بهره‌مند شود، مهم‌ترین هدف سازندگان پارک‌های قابل دسترسی به حساب می‌آید.

در این راستا، مسیرهای زمینی پارک‌ها به طور کاملاً فراگیر ساخته می‌شود، ضمن این‌که امکان مسیریابی راحت برای کودکان سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار فراهم می‌آید. این مسیرها، بدون وجود مانع به یک‌دیگر راه پیدا می‌کند، بنابراین کودکان می‌توانند از هر قسمت پارک به بخش دیگری وارد شوند و در نهایت، از فضای بازی به سمت منازل خود حرکت کنند. نکته جالب توجه اینکه، مسیرهای دایره‌ای، کودکان سوار بر صندلی‌های چرخ دار را با شیب کم به ارتفاعات بالاتر پارک هدایت می‌کند. سطوح شیب‌دار مستقیم نیز امکان رفت و آمد به بخش‌های بالاتر اما با ارتفاع کم را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، مادرانی نیز که کودکان خود را با کالسکه به پارک‌های قابل دسترسی می‌آورند، می‌توانند از سطوح شیب‌دار برای تردد بهره گیرند. این سطوح و همچنین مسیرهای دایره‌ای باید دارای نرده‌هایی در دور تا دور خود باشد تا از خارج شدن کودکان سوار بر صندلی چرخ‌دار یا سایر تجهیزات حین عبور و مرور خودداری شود.

برخورداری از مکانیسم‌های انتقال از دیگر ویژگی‌های مهم پارک‌های قابل دسترسی است که در آن، سیستم‌هایی در فضاهای مختلف نصب می‌شود که کودکان سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار، وسیله‌های خود را روی زمین قرار دهند و از طریق تجهیزات برقی به سطح بالاتر منتقل شوند.

مهم‌تراز همه این‌که، تجهیزات بازی و سرگرمی این پارک‌ها به راحتی و به وسیله سطوح شیب‌دار یا تجهیزات دیگر قابل دسترسی است و به همین دلیل، کودکان سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار می‌توانند به راحتی از آن‌ها بهره‌مند شوند.

تفاوت میان پارک‌های فراگیر و زمین‌های بازی قابل دسترسی

کد خبر 561196

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.