به گزارش خبرنگار ایمنا، مهدی باقری درباره دو مستند «لاله‌زار هزارچهره» و «اشمیت» گفت: دو فیلمی که از مدت‌ها قبل کار روی آن را شروع کردم، تقریباً امسال به پایان می‌رسد. «لاله‌زار هزارچهره» عنوان یکی از این آثار است که در آن سعی کردیم از نگاهی تازه به خیابان لاله‌زار بپردازیم. در واقع ما در این اثر به جای پرداختن به گذشته این خیابان تاریخی، به آینده آن پرداختیم.
وی افزود: همان‌طور که می‌دانید خیابان لاله‌زار وضعیت مشخصی از گذشته و حال دارد، اما هیچ برنامه‌ریزی برای آینده آن در بستر شهری نشده است. فیلم درباره این است که ببینیم چه کاری می‌توان برای یک مکان شهری تاریخی در آینده انجام داد. در واقع این اثر، یک مستند شهری است که امیدوارم مورد توجه قرار گیرد.
این مستندساز گفت: فیلم دیگری که امسال روی آن کار کردم، تولید مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و درباره یک باستان‌شناس است. «اشمیت» در تخت جمشید و تخت حصار دامغان حفاری باستان‌شناسی انجام داد و در حوزه باستان‌شناسی چهره مطرحی به‌شمار می‌رود. شکر خدا این مستند نیز مراحل مختلف کار را سپری کرده و اکنون در اواسط مرحله تدوین است.
باقری با بیان اینکه از دو سال پیش برای تولید این آثار برنامه‌ریزی شده است، اما گسترش کرونا باعث طولانی شدن روند تولید آن‌ها شد، درباره شرایط اکران آن‌ها اظهار کرد: با توجه به اینکه مستند اشمیت تولید مرکز گسترش است، در سال آینده جشنواره سینماحقیقت رونمایی می‌شود. در مورد فیلم «لاله‌زار هزارچهره» نیز علاقه دارم که آن را در جشنواره شهر سال آینده رونمایی کنیم. البته این موضوع بستگی دارد که این جشنواره برگزار شود یا خیر. در صورت برگزاری با توجه به موضوع این مستند، فکر می‌کنم جشنواره شهر به‌عنوان اولین رویدادی که مستند در آن اکران شود، جای مطلوبی است.
به گزارش ایمنا، خیابان لاله‌زار یکی از قدیمی‌ترین خیابان‌های تهران است که در گذشته به عنوان یکی از راسته‌های پر رفت و آمد تهران مشهور بود. این خیابان میزبان مراکز فرهنگی و هنری مثل سینما و تئاتر بوده و بسیاری از آن به عنوان یکی از پرخاطره‌ترین خیابان‌های تهران قدیم یاد می‌کنند. لاله‌زار در اواخر دوره قاجار در زمان احمدشاه قاجار و اوایل پهلوی، نماد نوگرایی و هنر ایران بود و «شانزلیزه تهران» لقب گرفته بود. بسیاری از تئاترها، رستوران‌ها، تجارتخانه‌ها، کاباره‌ها، پیاله‌فروشی‌ها، خیاط خانه‌ها، سینماها و فروشگاه‌های معروف ایران در این خیابان قرار داشتند.
اریش فریدریش اشمیت استاد مؤسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو بود و پژوهش‌های گسترده‌ای از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۹ در مناطق مختلف ایران مانند تخت جمشید انجام داد. اشمیت همچنین اولین کاوش علمی در چشمه علی شهر ری را از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۶ میلادی انجام داد که به دلیل مرگ زودهنگام وی، جز گزارشی مختصر چیزی از نتایج این کاوش‌ها منتشر نشد. در سال ۱۹۹۵ میلادی تیموتی متنی با مراجعه به آرشیوکارها و یافته‌های اشمیت، گزارشی با نام «کاوش دوباره چشمه علی» منتشر کرد که کورش روستایی آن را در سال ۱۳۷۷ شمسی در مجله «باستان پژوهی» ترجمه کرد و به چاپ رساند.
نظر شما