به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مدیران سراسر شهرهای جهان، عزم خود را جزم کرده‌اند تا مناطقی هوشمند ایجاد کنند و مزایای بی‌شمار آن را برای ساکنان به ارمغان بیاورند. اگرچه هوشمندسازی شهرها مزایای زیادی در پی دارد و به بهبود قابل توجه کیفیت زندگی شهری منجر می‌شود، با این حال چالش‌های بسیاری نیز پیش روی مدیران قرار می‌دهد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به صرف هزینه‌های بالا اشاره کرد. مدیران در بسیاری از نقاط دنیا تمام توان خود را به کار گرفته‌اند تا با استفاده از فناوری‌های هوشمند، راه‌حل‌هایی برای بهبود وضعیت زیرساخت‌های شهری بیابند که البته در میانه راه با چالش تأمین مالی پیاده‌سازی طرح‌های پیشنهادی خود مواجه شده‌اند. در واقع، پیاده‌سازی فناوری‌های هوشمند در سراسر یک شهر، مستلزم صرف هزینه‌های بسیار بالا است و همین امر، در اغلب موارد مانع از اجرای یک طرح هوشمند کارآمد در شهرها می‌شود. البته تاکنون برنامه‌ریزان در بسیاری از شهرهای دنیا، استراتژی‌هایی خلاق ارائه داده‌اند که در تأمین مالی پروژه‌های هوشمندسازی شهری بسیار مؤثر واقع شده است. در ادامه به معرفی بعضی از این رویکردها پرداخته می‌شود.
افزایش همکاری میان مدیران شهرهای هوشمند
برنامه‌ریزان شهرهای هوشمند می‌توانند از طریق ایجاد مشارکت، فراهم آوردن محصولات و خدمات به صورت مشترک، الگویی کارآمد برای تأمین مالی خلاق هوشمندسازی شهرها به وجود آورند. این الگو، دولت‌ها را قادر می‌کند، اکوسیستم‌های مشارکتی جدیدی به وجود آورند و خدمات شهری را به شکل منعطف‌تری ارائه دهند که همین امر به مدیران شهری امکان ارزیابی و اجرای رویکردهای شهرهای هوشمند را می‌دهد و در نهایت آن‌ها را به ایده‌پردازی برای بهره‌وری بهتر از این رویکردها سوق می‌دهد.
بهره‌مندی از مشارکت بخش‌های خصوصی و دولتی برای تأمین مالی شهرهای هوشمند
مدیران شهری می‌توانند از طریق ایجاد مشارکت خلاق میان بخش‌های خصوصی و دولتی، تدابیر خود را برای پیاده‌سازی پروژه‌های هوشمند خود بهبود ببخشند، ضمن این‌که مشارکت میان این دو می‌تواند به افزایش سرمایه‌گذاری مالی برای پیاده‌سازی پروژه‌ها نیز منجر شود. در واقع، همیشه دولت‌ها به تنهایی نمی‌توانند هزینه لازم برای اجرای طرح‌های پیشنهادی شهرهای هوشمند را تأمین کنند و در نتیجه جذب سرمایه‌گذاران خصوصی می‌تواند به بهترین شکل ممکن، این چالش را از میان بردارد. همکاری میان بخش‌های خصوصی و دولتی خود به شیوه‌های مختلفی امکان‌پذیر است که در ادامه چند مورد از آن‌ها ارائه می‌شود.
سرمایه‌گذاری‌های مشترک
سرمایه‌گذاری‌های مشترک مدلی است که در آن، بخش دولتی از ارزش نهفته در سرمایه‌های خود نظیر زمین و سایر دارایی‌ها برای تأمین نیازهای مالی جهت اجرای پروژه‌های شهری نهایت استفاده را می‌کند. این رویکرد می‌تواند برای مکانیسم‌های متعددی نظیر سرمایه‌گذاری‌های مشترک، معاوضه دارایی‌ها و عوامل بازیافت دارایی‌ها مؤثر باشد. پرداختن به این مسئله بسیار حائز اهمیت است که تمام سرمایه‌گذاری‌های مشترک، تقویت منابع، استعدادها و ورودی‌های بخش‌های دولتی و خصوصی را در رأس اهداف خود قرار می‌دهند و نکته جالب توجه این‌که، در اغلب سرمایه‌گذاری‌های مشترک بین بخش‌های خصوصی و دولتی، مدیران خصوصی بخش اعظم سرمایه‌گذاری‌ها و مدیریت‌های پیاده‌سازی پروژه‌ها را به عهده می‌گیرند.
مشارکت بخش‌های خصوصی و دولتی
دولت‌ها در فرآیند مشارکت میان بخش‌های خصوصی و دولتی، اغلب از مدیران بخش‌های خصوصی می‌خواهند به تأمین بودجه‌های لازم برای پیاده‌سازی پروژه‌ها و ارائه خدمات بیشتر به شهروندان بپردازند و در عوض، بهره‌وری از پروژه نهایی را برای آنان امکان‌پذیر می‌کنند. این رویکرد نسبت به استراتژی سرمایه‌گذاری مشترک، جزئیات بیشتری را در بر می‌گیرد، ضمن این‌که قرارداد میان دو بخش عموماً همکاری کمتر میان آن‌ها را (نسبت به سرمایه‌گذاری مشترک) نشان می‌دهد. در واقع، دولت‌ها در مشارکت بخش‌های خصوصی و دولتی، بیشتر به دنبال جذب سرمایه و تخصص از سوی بخش‌های خصوصی هستند و به طور کلی، بخش‌های خصوصی نقش اصلی را در پیاده‌سازی و تکمیل نهایی پروژه‌ها ایفا می‌کنند.
به طور کلی دو تفاوت اصلی میان سرمایه‌گذاری‌های مشترک و مشارکت بخش‌های خصوصی و دولتی وجود دارد:
· در مشارکت بخش‌های خصوصی و دولتی، بخش دولتی با ایجاد یک توافقنامه، بخش خصوصی را به اجرای پروژه‌ها ترغیب می‌کند، حال آن‌که در سرمایه‌گذاری‌های مشترک اقدامات به صورت مشترک پیاده می‌شود.
· مدت زمان قرارداد در مشارکت بخش‌های خصوصی و دولتی بسیار طولانی‌تر از توافق‌های سرمایه‌گذاری‌های مشترک است و گاهی بین ۲۰ تا ۲۵ سال طول می‌کشد.
خصوصی‌سازی
امروزه در بسیاری از نقاط دنیا، دولت‌ها از ترفند خصوصی‌سازی برای ارائه خدمات بهتر به شهروندان بهره می‌گیرند. این رویکرد شامل عقد قرارداد، کمک‌هزینه‌ها، ضمانت‌نامه‌ها، جوازها، ارائه خدمات، ارتقا و فروش دارایی‌ها است، با این حال تعریف کلی خصوصی‌سازی، تأمین و مالکیت کامل دارایی‌های بخش خصوصی را در بر می‌گیرد و به عبارت دیگر، بخش خصوصی مسئول و مالک تمام دارایی‌ها به حساب می‌آید.
چنانچه فرآیند خصوصی‌سازی به خوبی انجام شود، آن‌گاه مزایای بی‌شماری نظیر خودکار آمدی، خلاقیت و ارائه خدمات با کیفیت بالاتر را برای شهرها و شهروندان به ارمغان می‌آورد. علاوه بر این، دولت‌ها می‌توانند از رویکرد خصوصی‌سازی برای ذخیره منابع مالی خود بهره ببرند که همین امر به ارائه خدمات شهری بهتر و بیشتر منجر خواهد شد.
نظر شما