صنایع دستی چهارمحال و بختیاری توسط استان دیگری به فروش می‌رسد

به گزارش خبرنگار ایمنا، بهمن میری امروز - یکشنبه یکم اسفندماه - در نشستی با مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان، اظهار کرد: برای از بین بردن یک ملت ابتدا باید آنها را بی‌هویت کرد و برای بی‌هویت کردن هم باید حافظه تاریخی آن ملت پاک شود.

وی افزود: معتقدم امروز متولی فرهنگ در کشور وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست، بلکه میراث فرهنگی است.

نایب رئیس شورای اسلامی استان چهارمحال و بختیاری در مورد ابنیه میراث فرهنگی استان گفت: قانون مجلس در حوزه میراث فرهنگی تأکیدات خاصی دارد، همچنین لازم است در استان به ویژه مدیران به سمت بومی کردن قوانین پیش بروند.

وی ادامه داد: در مورد گروه سرمایه‌گذار در ابنیه میراث فرهنگی استان باید در نظر گرفته شود که سرمایه‌گذاری که به استان وارد شده غیربومی است و باید بررسی شود که با فرهنگ مردم و ساختارهای فرهنگی و اجتماعی شهر آشنایی دارد یا خیر.

میری تصریح کرد: صنایع دستی و گردشگری استان چهارمحال و بختیاری موضوعی بسیار مهمی است که با نام و برند استان دیگری حتی به خارج از کشور صادر می‌شود، در زمینه صنایع دستی و فروش آن تحقیق میدانی کردم و متوجه شدم که در فرودگاه به نام استان دیگری به خارج از کشور صادر می‌شود.

وی اضافه کرد: حجم زیادی از صنایع دستی استان در این فرودگاه به خارج از کشور صادر می‌شود، زیرا سازوکار مناسبی در استان نیست و غم‌انگیزتر از آن سو مدیریت اتحادیه‌های استان در فروش صنایع دستی است که بیشترین دلخوری تولید کننده‌های صنایع دستی نیز از اتحادیه‌ها است، حتی تسهیلاتی که میراث فرهنگی استان به اتحادیه‌ها برای اشتغال داده مورد سو استفاده قرار می‌گیرد.

نایب رئیس شورای اسلامی استان چهارمحال و بختیاری با بیان اینکه در گردشگری سالانه تعداد مسافران کمی وارد استان می‌شود، اظهار کرد: در بحث حفاری نیز قدمت برخی اثر باستانی سال‌ها مورد توجه نبوده و آسیب‌های فراوانی متوجه این آثار است.

وی ادامه داد: در شهرستان "کیار" از سال گذشته تاکنون مسئول میراث فرهنگی نداریم، قلعه "شلمزار" رها شده و به مرمت آن توجهی نمی‌شود.

میری از برخی جانب‌داری‌ها از سرمایه‌گذاران توسط میراث فرهنگی استان گلایه کرد و گفت: با این رویه سرمایه‌گذاران بومی که باید مورد توجه باشد، کنار زده می‌شوند، همچنین لازم است از ظرفیت شوراهای اسلامی برای آموزش و آگاهی مردم در شهرها و روستاها استفاده شود، چرا که می‌توانند برای دستگاهی مانند میراث فرهنگی که با کمبود نیرو و منابع روبرو است، کمک کننده باشند.