به گزارش خبرنگار ایمنا، لنبان، نام یکی از محله‌های قدیمی اصفهان است که در فاصله کمی از مرکز شهر و در منطقه‌ای بین غرب و جنوب آن واقع شده است. محله لنبان از شمال به خیابان صارمیه و شیخ بهایی، از شرق به خیابان اردیبهشت، از جنوب به زاینده‌رود و از غرب به پل مارنان محدود می‌شود.
مسجد لنبان در محله تاریخی لنبان واقع است و به‌عنوان یکی از نمادهای معماری اصفهان شناخته می‌شود. این مسجد که نام قدیمی آن بکرات است توسط فردی با نام جلال الوزرا محمد دیلم دستجردی اصفهانی و در زمان حکومت شاه سلیمان صفوی بر روی خرابه‌های مسجدی بازمانده از دوره‌های قبل ساخته شد و در کتاب‌های مختلف از جمله (روضات الجنات) و (شرح من لایحضر) چنین ذکر شده که اولین مسجدی که در اصفهان بنا شده است، مسجد لنبان بوده است.
در کتیبه‌های این بنا نام خطاطانی همچون محمدرضا امامی و محمدباقر شیرازی دیده می‌شود. الواح کاشی‌کاری باقی‌مانده از آثار قدیمی مسجد مورخ سال ۱۰۸۰ هجری قمری هستند و در کتیبه‌های سردر ورودی مسجد تاریخ‌های ۱۰۸۰ و ۱۲۵۶ قمری دیده می‌شوند.
منبر نفیس منبت‌کاری مسجد که با عنوان منبر صاحب‌الزمان (ع) شناخته می‌شود دارای تاریخ ۱۱۱۴ هجری قمری است و با خط نستعلیق سفید نام ۱۴ معصوم (ع) بر آن حک شده است. همچنین پنج بیت بر بالای ورودی مسجد لنبان، حاکی از تعمیر بنا در دوره شاه سلیمان صفوی است و ماده‌تاریخ آن در بیت آخر، سال ۱۰۸۰ قمری را نشان می‌دهد.
شبستان قدیمی مسجد به شکل یک تالار مرتفع و دارای دو ستون حجیم آجری بوده و در جهات جنوب غربی و جنوب شرقی آن ایوان‌هایی با ستون‌های چوبی قرار داشته‌اند. این تالار بر روی مادی فدین واقع شده بود؛ به‌طوری‌که تمام این نهر از زیر آن می‌گذشت و طرفین دخول و خروج نهر فضایی خوش آب‌وهوا با درختان بسیار در مسجد پدید آورده بود. امروزه مسیر نهر فدین را تغییر داده‌اند و قطعات گچ‌بری از دوره‌های قبل از صفوی و چند لوح کاشی‌کاری مربوط به دوره صفویه از آثار قدیمی مسجد در گوشه و کنار شبستان جدید نصب شده است.
گنبدهای فیروزه‌ای مسجد لنبان که مانند فرشی با طرح‌های اسلیمی، عالم هستی را با عالم ماورا مرتبط می‌کند، همراه با مناره کوتاه آن هر بیننده‌ای را به خود می‌خواند و نماد هنر گنبدسازی اصفهان است. در بالای مناره این مسجد جایگاهی برای اقامه اذان طراحی شده که بر روی بدنه آن نام حضرت محمد (ص)، حضرت علی (ع) و دیگر ائمه (ع) نقش بسته است.
مسجد لنبان با شماره ۲۹۳ و در تاریخ بیست‌ونهم آذرماه ۱۳۱۶ در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده است.
نظر شما