به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، باجافزار نوعی بدافزار بهشمار میرود که با هدف گرفتن باج از دولتها، دادههای نهادهای مختلف یک شهر یا کشور را رمزگذاری و بازیابی آنها را تنها از طریق یک کلید خصوصی و محافظت شده امکانپذیر میکند. سال ۲۰۲۱ یکی از بدترین برهههای زمانی با بیشترین تجربه حملات باجافزاری در بسیاری از نقاط جهان بود که طی آن، حملات تجارتهای بزرگ و کوچک زیادی را تحت تأثیر قرار داد ضمن اینکه شهرها، جوامع، زیرساختهای مهم و زنجیرههای تأمین نیز از اثرات مخرب این رویدادها در امان نماند. بسیاری از محققان پیشبینی کردهاند که حملات باجافزاری از این پس، بیش از گذشته در اغلب شهرهای جهان تجربه شود زیرا بهرهوری از اینترنت اشیا در سراسر دنیا رو به افزایش است و همین رویداد، زمینه را برای تجاوز مهاجمان سایبری هموار میکند.
در واقع، عصر دیجیتال و پیشرفتهای زیادی که در زمینه دیجیتالسازی تمام جنبههای زندگی شهری انجام میشود در کنار تمام مزایای خود، فرصتهای زیادی را نیز در اختیار مهاجمان متخصص در زمینه تکنولوژی قرار میدهد تا از مهارت خود برای باجگیری از دولتها بهره گیرند. بسیاری از منتقدان بر این باور هستند که تنها نادیده گرفتن نوآوری و دیجیتال میتواند امکان حملات سایبری به شهرها را به صفر برساند در غیر این صورت، اقدامات و همکاریهای زیادی لازم است تا وقوع چنین رویدادهایی صرفاً کاهش یابد. البته تاکنون علت اینکه چرا نمیتوان به "هدف صفر" مهار حملات سایبری در شهرهای جهان دست یافت از جنبههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته شده است که در ادامه به معرفی چند مورد پرداخته میشود.
مهاجمان سایبری انگیزههای متفاوتی برای اقدامات خود در سر میپرورانند
محققان در سال ۲۰۲۱ به طور گسترده حملات سایبری را مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که سیستمهای روشنایی و مدیریت ضایعات هوشمند شهری از کمترین جذابیت در میان هکرها برخوردار است، درحالی که مهاجمان سایبری اینترنت پرسرعت، دوربینهای نظارتی، انرژی، شبکههای توزیع آب و گاز و در نهایت کنترل ترافیک را بیشتر مورد هدف قرار میدهند.
مدیران و متخصصان دیجیتال باید جذابیت شهری را در نگاه مهاجمان سایبری از جنبههای مختلف مورد بررسی قرار دهند زیرا از نظر بسیاری از هکرها، سیستمهای روشنایی هوشمند، سنسورهای دیجیتالی پارکینگ و سطل آشغالهای هوشمند شهری نمیتواند آنها را در رسیدن به هدف خود که اغلب سود اقتصادی و به عبارت عامیانهتر باجگیری از دولتها است، موفق کند حال آن که بسیاری از مهاجمان دیجیتالی نیز میتوانند از یک لامپ الایدی ساده یا سنسورهای هوشمند، بیشترین بهره را ببرند و اقتصاد یک شهر را به طور کامل با رکود مواجه کنند.
علاوه بر این، حملات سایبری در گذشته بیشتر با هدف باجگیری انجام میشد با این حال، امروزه بسیاری از مهاجمان، سرپیچی از قوانین یک قلمرو را انگیزه اصلی حملات خود به سیستم دیجیتالی یک شهر میدانند. در این راستا، امنیت ۱۰۰ درصدی در مقابل حملات سایبری میتواند بیشترین نقش را در کاهش حداکثری اثرات تهاجمها ایفا کند.
امنیت بالای سایبری تنها وابسته به تکنولوژی نیست
امنیت سایبری مستلزم اعمال اقدامات متعددی است که در رأس آنها، انتخاب و پیادهسازی ایمنترین تکنولوژیها قرار دارد. بسیاری از کارشناسان در اغلب نقاط دنیا، یک رویکرد امنیت طراحیمحور را برای افزایش ایمنی در استراتژیهای اینترنت اشیا به کار گرفتهاند تا امکان حملات سایبری به شهرهای خود را به تا حد ممکن کاهش دهند. از دیدگاه این متخصصان، دسترسی به امنیت زیرساختهای شهری تنها در مرحله پایانی امکانپذیر نیست بلکه مدیران شهری باید از همان ابتدای طراحی تمام سیستمها و زیرساختهای شهری، مسئله امنیت را با دقت مورد توجه قرار دهند تا حملات سایبری به آنها را به حداقل برسانند. در واقع، امنیت باید در محوریت طراحی شهری قرار گیرد تا بتواند در پیشگیری از وقوع حملات سایبری یا به حداقل رساندن اثرات مخرب آن بر اقتصاد مناطق، اثربخش باشد.
البته، شواهد حاکی است که علاوه بر نقص طراحی شهری در بسیاری از موارد، خطای انسانی در وقوع رویدادهای ناگوار دیجیتالی نقش اصلی را ایفا میکند و به همین دلیل، افزایش دانش بشر در زمینه تکنولوژی و دیجیتال بسیار حائز اهمیت است. به عبارت دیگر، تضمین امنیت شهری یک فرآیند چرخهای به حساب میآید که از درک داراییها و خطرات وابسته به آنها آغاز میشود و در مرحله بعد، پیادهسازی اقدامات لازم جهت کاهش خطرات را در بر میگیرد، سپس مستلزم اعمال استراتژیهایی برای پیشگیری از تهدیدهایی میشود که پیش از این نیز اتفاق افتاده است و در نهایت به افزایش آمادگی برای واکنش به خطرات احتمالی جدید منجر میشود. از سوی دیگر، میزان آسیبپذیری هر شهر یا منطقه در مقابل حملات سایبری باید ارزیابی شود تا مدیران را در اعمال اقدامات لازم جهت افزایش آمادگی مقابل این رویدادهای ناگوار قادر کند.
نظر شما