به گزارش سرویس ترجمه ایمنا و به نقل از بی‌بی‌سی، زمانی که ژوزه مورینیو در ماه می به عنوان سرمربی رم انتخاب شد، در پایتخت ایتالیا بسیاری به فکر روزهای طلایی افتادند و رسیدن آقای خاص را یک موهبت الهی برای فوتبال شهر خود که سال‌ها از افتخار دور مانده بود، برشمردند.
مورینیو، درحالی سرمربی رم شد که از آخرین قهرمانی جالوروسی در سری «آ» ۲۰ سال می‌گذرد. از آن زمان تاکنون، رمی‌ها تنها موفق شده‌اند دو بار کوپا ایتالیا را از آن خود کنند و سال ۲۰۰۸ آخرین باری بود که تیم پایتخت‌نشین ایتالیا موفق شد جام نقره‌ای را بالای سر ببرد. از آن زمان همه چیز برای رم تیره و تار بود و هواداران با تغییر در سکان هدایت این تیم، امیدوار به روشنایی، نور و خوشبختی بودند؛ اما از آن زمان همه چیز به خوبی پیش نرفته است.
تحقیر شش بر یک رم به دست تیم نروژی، سه ماه پیش در لیگ کنفرانس اروپا رقم خورد؛ همان جایی که مشخص شد شاید رمِ مورینیو در ذهن هواداران با آنچه که در واقعیت وجود دارد، تفاوت بسیاری خواهد داشت. البته این تعبیر بیجا هم نبود؛ رم در حال حاضر در رتبه هفتم سری «آ» ایتالیاست و این جایگاه، همان رتبه‌ای است که رم سال گذشته در آن لیگ را به پایان رساند. اگرچه از آن زمان یک تغییر بزرگ رقم خورده و پائولو فونسکا از این تیم جدا شد تا آقای خاص ملوان کشتی رم باشد.
با این حال شکست تحقیرآمیز مقابل بودو تنها نقطه ناامیدکننده در کارنامه کاری رم نیست؛ در ۹ ژانویه زمانی که شاگردان مورینیو با نتیجه سه بر یک از یوونتوس جلو افتادند، یووه موفق شد با یک کامبک باورنکردنی، سه امتیاز بازی را به دست آورد و مسابقه با نتیجه چهار بر سه به پایان رسید. مورینیو در این مدت بارها از زیر مسئولیت شانه خالی کرد و تقصیر را به گردن بازیکنانش انداخت. او برای شکست‌های دور از انتظار حتی عبارت «فروپاشی روانی» را اطلاق کرد که نشان می‌دهد وی چقدر از دست بازیکنانش ناراضی است.
با وجود همه مشکلات، او موفق شده حمایت هواداران و مالکان باشگاه را حفظ کند. اعتباری که آقای خاص در پورتو، اینتر و شاید رئال مادرید اندوخته، به او کمک کرده تا هنوز کمی فرصت بیشتر برای نشان دادن توانایی‌هایش داشته باشد. او زمانی پورتو و اینتر را قهرمان رقابت‌های لیگ قهرمانان کرد که کسی حتی نمی‌توانست تصورش را بکند. عملکرد اعجاب‌انگیز او در این دو تیم، نامش را در دنیا مطرح کرد و رفته‌رفته او با نام‌گذاری خودش به آقای خاص، محبوبیت ویژه‌ای در دل هواداران فوتبال پیدا کرد.
بسیاری اعتقاد دارند که اگر این آقای خاص در رم به هیچ جایی نرسد، عجیب نیست. در واقع مکرراً نقل شده است که «اگر مورینیو نتواند در رم موفق شود، هیچکس نمی‌تواند!»
زمستان مورینیو مدتی است آغاز شده و حالا دیگر مربیان دست او را خوانده‌اند. دفاع‌های اتوبوسی و ضدحمله‌های برق‌آسا شاید زمانی می‌توانست تیم‌های ضعیف‌تر اروپا را قهرمان کند، اما به مرور زمان، این تاکتیک در تمام تیم‌های دنیا گسترش پیدا کرد و همه مربیان دنیا برای فوتبال مافوق دفاعی موری راهی تازه یافتند که به خوبی قفل اتوبوس‌هایش را می‌شکند. البته نباید از دوران مورینیو در رم، سراسر بد گفت؛ او یک خرید فوق‌العاده انجام داد و تامی آبراهام را در حالی از چلسی به خدمت گرفت که کمتر کسی فکر می‌کرد این بازیکن کمک شایانی به جالوروسی کند. با این حال از زمان پیوستن به رم، آبراهام یکی از برترین مهاجمان اروپا بوده و عملکردی عالی را به نمایش گذاشته است.
باید اشاره کنیم که مورینیو، تیم استثنایی و بی‌نقصی را به ارث نبرده و آنچه که او از زمان حضورش در رم در اختیار دارد، تیمی نسبتاً متوسط است. به سادگی می‌توان گفت که در حال حاضر ترکیب رم نامتعادل است. هنریک مخیتاریان و لورنزو پلگرینی نقش چندانی در کار دفاعی در خط هافبک ندارند و جردن ورتوت به همین دلیل مجبور می‌شود خارج از پست تخصصی خودش بازی کند. به همین سادگی مدافعان رم دچار سردرگمی می‌شوند و سایر تیم‌ها از این آشفتگی، بهره می‌برند.
اگرچه ژوزه در ساختن یک تیم با دفاع منسجم و قوی شهرت پیدا کرده است، اما به نظر می‌رسد مسائل مربوط رهبری و ذهنیت بازیکنان که از قبل او نیز وجود داشته، همچنان دست نخورده باقی مانده است و دقیقاً همین‌جاست که کار رم می‌لنگد!
رم این روزها بیش از پیش تمایل دارد تعادل خود را در میدان حفظ کند و به راحتی اجازه باز شدن دروازه‌اشرا به رقیبان ندهد. با اضافه شدن هافبک پرتغالی سابق پورتو یعنی سرجیو اولیویرا، رمی‌ها می‌توانند امیدوار باشند که او چهره‌ای تعیین کننده برای تیمش باشد، همان‌طورکه در پیروزی هفته گذشته رم مقابل کالیاری، نقشی بسیار مهم را در میانه میدان ایفا کرد.
متئو دی سانتیس، روزنامه‌نگار La Stampa در رم می‌گوید: هواداران رم، مورینیو را آخرین شانس می‌دانند. اگر او نتواند موفق شود، هیچکس نمی‌تواند. تصور اینکه او بالاخره یک جام را برای باشگاه به ارمغان بیاورد، تصوری عاشقانه است؛ زیرا او در سال ۲۰۰۹ زمانی که در اینتر بود، درباره «عناوین صفر» رم صحبت کرد و گفت که رم هیچ قهرمان و عنوانی ندارد.
هواداران امروز بدون قید و شرط با او همراه هستند. اینکه فردا چه شود، باید صبر کنیم. اما در نهایت، تنها مسئله مهم این است که او چگونه تیم را درون زمین شکل می‌دهد. این یکی از سخت‌ترین چالش‌هایی است که مورینیو تا به حال با آن روبه‌رو بوده و با توجه به مدیریت باشگاه‌هایی در حد چلسی و اینترمیلان، این حس وجود دارد که او فرصت‌های زیادی را در بین بزرگ‌ترین باشگاه‌های اروپا در صورت شکست دوباره نمی‌تواند به دست بیاورد. رم نیاز دارد که قوی باشد و بیش از همه مورینیو به رمِ قدرتمند احتیاج دارد. در سری «آ» اینترمیلان، آث‌میلان، آتالانتا و ناپولی به سادگی در لیگ از رم قوی‌تر هستند و یوونتوس، اگرچه فصل سختی را پشت سر می‌گذارد، اما همچنان یوونتوس است.
بنابراین کوپا ایتالیا و لیگ کنفرانس اروپا تنها رقابت‌هایی هستند که آقای خاص امیدوار است در آن‌ها به جام و موفقیت دست پیدا کند. رم روز پنجشنبه در مرحله یک شانزدهم نهایی کوپا ایتالیا میزبان لچه است و با وجود شکست در نروژ به مرحله حذفی لیگ کنفرانس صعود کرده است. راه رسیدن به یک جام اروپایی با حذف باشگاه سابق مورینیو یعنی تاتنهام میسر خواهد بود.
دو رقابت حذفی، شرایط ژوزه در این فصل را مشخص می‌کند. پس از برگزاری این بازی‌ها است که می‌توان درباره رم و او تصمیم گرفت. شاید رم هنوز بتواند نفس بکشد و امیدوار به سرمربی دیگری باشد تا آن‌ها را از قحطی جام رهایی ببخشد، اما مورینیو در حال قمار کردن روی آخرین شانس خود برای نشان دادن بزرگی خود به تیم‌های اروپاست.
نظر شما