به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گروهی از محققان برای به چالش کشیدن میزان پایداری پرورش زنبورهای شهری به بررسی شواهد موجود در این زمینه در ۱۴ شهر سوئیسی پرداختند و به این نتیجه رسیدند که در سال‌های بین ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸، تعداد زنبورهای این شهرها سه برابر شده و در مجموع از سه هزار و ۱۳۹ به ۹ هزار و ۳۷۰ مورد رسیده است. طبق گزارش‌های ارائه شده در پایان این شش سال، همه شهرها به ویژه زوریخ، ژنو و بازل به‌طور میانگین در هر کیلومتر مربع از فضاهای سبز شهری میزبان ۱۰ کندوی زنبور عسل بود و این در حالی است که بر اساس تحقیقات انجام شده در فضایی با این مساحت تنها هفت مورد از این کندوها قابلیت پایداری را دارد.
محققان سوئیس پس از پایان تحقیقات خود متوجه افزایش تعداد کندوهای زنبور عسل در سراسر شهرها از میانگین ۴۸. ۶ مورد در سال ۲۰۱۲ به ازای هر یک کیلومتر مربع به حدود ۱۴. ۱۰ کندو در سال ۲۰۱۸ شدند. نتایج تحقیقات همچنین نشان داد که منابع موجود برای حفظ تراکم کندوها کافی نبود و همین رویداد زندگی زنبورهای عسل را با ناپایداری مواجه می‌کرد.
چنین به نظر می‌رسد که تعداد کندوهای زنبور عسل نه تنها در سوئیس بلکه در سایر نقاط دنیا روز به روز در حال افزایش است و ظاهراً به زودی از ایجاد فضاهای سبز جدید شهری پیشی می‌گیرد. بدون شک، نتیجه این اتفاق، اثرات منفی زیادی بر زندگی شهری به جای خواهد گذاشت چرا که نه تنها جوامع زنبور عسل، بلکه زنبورهای وحشی و سایر گرده‌افشان‌ها نیز افزایش خواهد یافت که همگی بر سر منابع محدود به رقابت با یکدیگر خواهد پرداخت و نتیجه این امر ممکن است منجر به چیرگی گونه‌های وحشی بر سایرین شود و در نهایت کیفیت زندگی شهری را نیز برای ساکنان کاهش دهد.
پرورش زنبورهای عسل بدون دستورالعمل یا مقررات مشخصی، زندگی زنبورهای عسل و زنبورهای وحشی را به طور برابر تهدید می‌کند. منابع و گل‌های گرده‌افشان بسیار محدود است و به همین دلیل، افزودن هزاران زنبور عسل جدید بدون افزایش منابع، خطرهای زیادی برای حشرات در پی خواهد داشت.
پرورش زنبور عسل در شهرها به مثابه کشاورزی است
پرورش زنبور عسل روش بسیار مناسبی برای نجات گونه‌های در معرض خطر انقراض به شمار می‌رود ضمن اینکه به افزایش تنوع زیستی در شهرها از طریق پیاده‌سازی پروژه‌هایی در این زمینه منجر می‌شود. در واقع، زنبورهایی که در کندوهای شهری پرورش داده می‌شود تنها یک گونه از ۲۰ تا ۳۰ هزار گونه زنبوری است که در سراسر جهان وجود دارد بنابراین، حفظ آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از همه انواع گونه‌های زنبور، تا کنون زنبورهای عسل حاکمیت بیشتری در شهرهای امروز داشته و مهم‌تر اینکه تا کنون اثری از کاهش تعداد آن‌ها مشاهده نشده است که البته علت این امر می‌تواند چنین باشد که پرورش آن‌ها با مدیریت کامل انجام می‌شود چرا که با هدف تولید عسل به عنوان یک منبع غذایی بسیار مفید، حفظ آن‌ها برای بشر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. البته تولید عسل تنها یکی از هزاران مزیتی است که زنبورها برای انسان‌ها دارد. با در نظر گرفتن اینکه تمام جنبه‌های تأمین غذای افراد به حضور زنبورها بستگی دارد، شاید لزوم حفظ این گونه در شهرها قابل لمس‌تر باشد.
شهرها می‌تواند مانند پارک‌های حیات وحش عمل کند
بسیاری از مدیران شهری بر این باور هستند که پرورش زنبور عسل در شهرها باید مانند دامداری باشد که در آن، تراکم کندوهای عسل خیلی حائز اهمیت نیست بلکه ایجاد سکونتگاه‌های باکیفیت برای زنبورهای عسل، نقش اساسی را در حفظ آن‌ها ایفا می‌کند. رسیدن به این هدف از طریق افزایش فضاهای سبز در میان سازه‌های خاکستری شهری، احیای فضاهای مرده، زمین‌های بدون استفاده و در نهایت، ایجاد پناهگاه‌هایی امن و آجرهای زنبوری نه تنها برای زنبورهای عسل بلکه برای سایر انواع زنبورها و حشرات گرده‌افشان امکان‌پذیر است. آجرهای زنبوری نوعی آجر با منافذی شبیه به کندوی عسل است که در ساخت و سازه‌های شهری به کار می‌رود و ضرورت آن برای معماری‌های شهری آینده می‌تواند نقش مهمی در حفظ و افزایش تنوع زیستی انواع زنبورها در شهرها ایفا کند.
البته تنها افزایش فضاهای سبز نمی‌تواند در این زمینه اثربخش باشد بلکه شهرها و اکوسیستم‌های شهری باید بر مبنای استراتژی‌های حفظ گونه‌های حشرات طراحی شود تا بیشترین پیامد مثبت را از خود به جای بگذارد و مناطق شهری را به سکونتگاه‌هایی امن برای حفظ تنوع زیستی تمام انواع حشره‌ها به ویژه زنبورهای عسل تبدیل کند.
در واقع، چگونگی طراحی ساختمان‌ها و عناصر شهری به خصوص، فضاهای سبز نقش مهمی در حفظ و ایجاد سکونتگاه‌ها به عهده دارد و در ضمن به افزایش یا کاهش تنوع زیستی نیز منجر می‌شود که البته تحقق آن از طریق برقراری تعامل مناسب میان بوم‌شناسان، طراحان شهری، معماران و مدیران امکان‌پذیر است.
نظر شما