سمیه محمودصالحی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: احیای هویت محلات تاریخی و هویت بخشی به محلات جدید از طریق نمادها، تندیس‌ها و مجسمه‌ها باید مورد توجه ویژه قرار گیرد و سرخط اقدامات در محله‌های مختلف در کلانشهرها باشد.
وی افزود: تندیس‌ها و مجسمه‌های شهری را می‌توان برای دسته‌بندی‌هایی همچون تندیس شهری قهرمانان ملی در میادین و پارک‌ها، تندیس شهری از نمادهای ارزشی، تندیس شهری از نمادهای انقلاب، ایثار و شهادت، تندیس شهری سرداران شهید، تندیس شهری مشاهیر و اسطوره‌های تاریخی و تندیس شهری از نمادهای مفهومی به کار برد.
این کارشناس شهرسازی و معماری خاطرنشان کرد: ایجاد هماهنگی در طراحی شهری در بسیاری از شهرهای ایران، همچون اصفهان، یزد و تبریز که به لحاظ تاریخی و بافت شهری دارای ویژگی‌های تاریخی هستند، بسیار مهم و حساس است.
وی تصریح کرد: نصب تندیس‌های شهری می‌تواند به تلطیف فضای شهری و تعامل شهروندان با محیط زندگی کمک کند، اما گاهی محل و نوع استفاده از آن در مبلمان شهری، نه‌تنها به ارتقای شهر کمکی نمی‌کند، بلکه آسیب‌های جدی نیز به بافت تاریخی می‌زند.
محمودصالحی اضافه کرد: استفاده از المان‌های هنری این مرز و بوم، بازگشت به هنر اسلامی ایرانی و بهره‌گیری از قابلیت‌های فراوان هنر ایرانی، با توجه به جنبه‌های تاریخی و فرهنگی کشور و شهر، از شاخصه‌های قابل دفاع چند اثر مذکور در زمینه حفظ هویت تاریخی فرهنگی شهر به‌شمار می‌آید.
وی اظهار کرد: نصب تندیس‌ها می‌تواند محاسن زیادی از جمله افزایش تعامل شهروندان در شهر، شادابی روحی آنها، آشنایی و پیوند بیشتر با هنر و ارتقای سطح سواد بصری و هنری آنها را به همراه داشته باشد، اما به همین میزان نیز استفاده از مجسمه‌هایی که استانداردهای زیبایی‌شناسی و هنری لازم را ندارند، می‌تواند موجب تنزل سطح آگاهی و سلیقه عمومی جامعه در مواجهه با هنر عمومی و زیبایی‌شناسی شود.
این کارشناس معماری و شهرسازی افزود: بی‌توجهی به مکان‌یابی صحیح یا کارشناسانه و نبود محل نصب نمادها، تندیس‌ها و مجسمه‌ها به زیان هویت و اصالت شهر خواهد بود.
نظر شما