مشخصات سیاره زهره چیست؟+ مقایسه با زمین، بررسی شرایط و ساختار آن

زهره پس از عطارد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است و در منظومه شمسی گرم‌ترین سیاره شناخته می‌شود؛ این سیاره پس از ماه درخشان‌ترین جرم در آسمان است که در هنگام شب قابل مشاهده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، زهره دومین سیاره نزدیک به خورشید است که در مدار میان زمین و عطارد قرار دارد؛ این سیاره پس از ماه درخشان‌ترین جرم آسمانی طبیعی است که به هنگام شب در آسمان زمین دیده می‌شود. سیاره زهره قمر ندارد و در مدار تقریباً دایره‌ای به دور خورشید می‌گردد، همچنین زهره از بسیاری دیدگاه‌ها مانند اندازه، جرم، گرانش و ترکیبات ساختاری به زمین شبیه است.

مقایسه سیاره زهره با زمین

سیاره زهره قمر ندارد، اما از بسیاری دیدگاه‌ها شبیه به زمین است به همین خاطر آن را خواهر زمین نیز می‌خوانند. قطر زهره کمی کوچک‌تر از قطر زمین و نزدیک به ۱۲۰۹۲ کیلومتر (۷۵۱۴ مایل) است و قطر زمین ۱۲۷۵۶ کیلومتر (۷۹۲۶ مایل) است، همچنین از لحاظ گرانشی نیز سیاره زهره نزدیک به ۹۱ درصد گرانش زمین و جرم آن نزدیک به ۸۱ درصد جرم زمین است.

بررسی سطح سیاره زهره

زهره یکی از سیارات سنگی و فشرده است که دارای هزاران آتشفشان فعال، زلزله و رشته‌کوه است، همچنین دشت‌های صاف و سنگلاخی نیز دو سوم سیاره را تشکیل داده است.

زمین ساخت سیاره زهره

اکثر سطح سیاره زهره از صفحات گدازه‌های آتشفشانی پدید آمده است و از هنگام پیدایش تا مدت‌ها کنش‌های آتشفشانی چنان زیاد بوده است که سطح سیاره چندین بار بازسازی شده و هرگونه نشانه برخورد شهاب سنگ از بین رفته است. آخرین بازسازی سطحی این سیاره بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون سال پیش رخ‌داده است و هرگونه زمین‌ساختی بعدی در زهره را آرام و سطح آن را یکپارچه کرده است.

جغرافیای سیاره زهره

این سیاره از دو منطقه بزرگ یا قاره Ishtar Terra در شمال به اندازه استرالیا و Aphrodite به اندازه آفریقا از استوا تا قطب جنوب تشکیل شده است.

قاره Ishtar Terra دارای کوه‌های بلند از جمله ماکسول ۱۰ کیلومتری است، همچنین این قاره دارای فلات بسیار مهمی به نام آتالانتا است که در نیمکره شمالی زهره با بلندی ۱۴۰۰ متر و مساحتی اندازه خلیج مکزیک قرار گرفته است. فلات Beta Regio در نیم‌کره شمالی این سیاره است و از جنس مواد آتشفشانی با درازای نزدیک به ۲۵۰۰ کیلومتر قرار دارد در این فلات دو آتشفشان سپری به نام‌های Rhea Mons و Theia Mons با بلندی چهار کیلومتر وجود دارد و دیگر بخش‌های نیمکره شمالی از دشت پوشیده شده است.

ساختار درونی سیاره زهره

به دلیل در دسترس نبودن داده‌هایی از جمله لرزش سنج و جزئیات زمین‌شیمی از ساختار درونی ناهید، اطلاعات بسیاری از ساختار داخلی و ژئوشیمی این سیاره در دست نیست؛ به نظر می‌رسد ساختار زهره نیز به دلیل تشابه بسیار با زمین مانند این سیاره از پوسته، گوشته احتمالاً جامد و هسته مذاب تشکیل شده و هسته آن ترکیبی از آهن نیکل است.

هوا کره سیاره زهره

تفاوت بزرگ سیاره زهره را زمین در هوا کره آن است که ۹۶.۵ درصدش را کربن دی‌اکسید و ۳.۵ درصد آن را نیتروژن تشکیل داده است، همچنین در ابرهای فوقانی آن قطرات ریز سولفوریک اسید وجود دارد و کربن دی‌اکسید در جو آن سیاره باعث افزایش دمای بسیار آن شده است.

زهره گرم‌ترین سیاره در منظومه شمسی است؛ نور آفتاب پس از نفوذ در هوا کره این سیاره و جذب توسط سطح آن به صورت گرما از سطح بازتابیده می‌شود، اما کربن دی‌اکسید موجود در هوا کره زهره این گرمای بازتابیده را به دام انداخته و از رها شدن آن در فضای بیرونی جلوگیری می‌کند که این جذب اضافی گرما یا همان اثر گلخانه‌ای میانگین دمای زهره را بیش از هر سیاره دیگری در منظومه شمسی (حتی عطارد) بالا برده است.

طول شبانه‌روز در سیاره زهره

زمان لازم برای یک بار گردش این سیاره به دور خورشید ۲۴۳ روز زمین است؛ درواقع زهره به قدری کند و آهسته دوران می‌کند که یک شبانه‌روز آن ۲۴۳ روز و یک سال شمسی در زهره ۲۲۵ روز است.

نام‌گذاری سیاره زهره

دیگر نام این سیاره ناهید است، همچنین در زمان فارسی به نام‌های بیدخت و بیلفت نیز شناخته می‌شد؛ واژه بیدخت در شکل کهن‌تر خود بغدخت و به معنای دختر خدا بوده است.

نام این سیاره در زبان لاتین ونوس برگرفته از نام خدای عشق و زیبایی روم باستان است و در یونان باستان نام خدای آفرودیته بر آن نهاده شده است.

کاوش‌های پیرامون زهره

در اوایل دهه ۱۹۶۰ کاوشگر ماژلان به سوی زهره نشانه‌روی شد که سیگنال‌های آن از ابرهای این سیاره عبور کرده و پس از برخورد با سطح جامد سیاره منعکس شد. برخی از مأموریت‌های انجام شده پیرامون زهره عبارت است از:

  • مارینر دو: این فضاپیما توسط ناسا در اوت ۱۹۶۲ پرتاب و در دسامبر ۱۹۶۳ از ۳۵ هزار کیلومتری زهره گذشت، طی مشاهدات این سفیه ابرهای سفید رنگ مایل به زردی سطح زهره را پوشانده بود شکافی در ابرها رؤیت نمی‌شد.
  • مارینر ۱۰: فضاپیمای مارینر ۱۰ در فوریه ۱۹۷۴ از بلندی کمتر از ۶۵۰ کیلومتری زهره را مورد بررسی قرار داد که بر اساس آن مشخص شد ابرها حرکت منطقه‌ای دارد و با سرعتی بیش از ۲۴۰ کیلومتر در ساعت سیاره را دور می‌زند.
  • ونرا ۹: در ۲۲ اکتبر ۱۹۷۵ میلادی وسیله‌ای از سفینه بدون سرنشین ونرا ۹ متعلق به اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی بر زهره فرود آمد و علی‌رغم شرایط فوق‌العاده سخت دما و فشار توانست به مدت دو ساعت نگاره‌هایی از چشم‌انداز این سیاره بگیرد و اطلاعات بسیاری از سطح آن ارائه دهد.
کد خبر 549869

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.