چگونه شهرها از مزایای حمل‌ونقل رایگان بهره‌مند می‌شوند؟

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بسیاری از شهرهای اروپایی طرح حمل و نقل عمومی رایگان را طی ۲۰ سال اخیر پیاده کرده و شهر و شهروندان را از مزایای بی‌شمار آن بهره‌مند کرده‌اند. محققان زیادی این طرح‌ها را در شهرهای مختلف جهان مورد مقایسه قرار داده و به وجود تفاوت‌های عدیده‌ای در پیاده‌سازی آن‌ها پی برده‌اند. در واقع، مدیران شهرهای موفق جهان در زمینه حمل‌ونقل رایگان با در نظر گرفتن ویژگی‌های منحصر به فرد هر شهر، شیوه‌های خاصی را برای رایگان‌سازی حمل و نقل عمومی و بهره‌مندی از آن پیاده کرده‌اند. با این وجود، صرف نظر از روش‌های متفاوت پیاده‌سازی طرح، تقریباً همه برنامه‌ریزان شهری اهداف مشترکی را برای رایگان کردن استفاده از وسایل حمل‌و قل عمومی در سر می‌پرورانند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ترویج شمول اجتماعی، افزایش پویایی و درآمد قابل خرج گروه‌های آسیب‌پذیر اجتماعی و اقتصادی جامعه، پایین آوردن هزینه اشتغال برای کارفرمایان و کارکنان و همچنین ایجاد فرصت‌های شغلی جدید، افزایش سهم مشخص حمل‌ونقل عمومی در کنار سهم پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری و در نهایت، کاهش اثرات منفی زیست‌محیطی ناشی از حمل‌ونقل شهری اشاره کرد. در ادامه به معرفی شهرهایی از جهان پرداخته می‌شود که در بهره‌گیری از مزایای حمل‌ونقل عمومی رایگان موفق عمل کرده‌اند.

لوکزامبورگ

مقامات ارشد لوکزامبورگ، پایتخت کشوری به همین اسم در غرب اروپا از استراتژی حمل‌ونقل رایگان شهری به سود دولت و نه تغییر رفتار کاربران در راستای حفظ محیط زیست بهره گرفته‌اند. این شهر دوک‌نشین که جمعیتی تنها حدود ۶۰۰ هزار نفر را در خود جای داده است، اولین کشور جهان به‌شمار می‌رود که در آن استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی برای همگان در بیست و نهم فوریه سال ۲۰۲۰ رایگان شد.

لوکزامبورگ یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان به حساب می‌آید که بیشترین سهم مالکیت خودروهای شخصی توسط مردم را از آن خود کرده ضمن اینکه پس از کشور قطر نیز بالاترین سرانه تولید ناخالص داخلی جهان را به خود اختصاص داده است. جالب است بدانید که حدود نیمی از کارکنان سراسر شهر از سایر کشورهای همسایه نظیر آلمان، فرانسه و بلژیک در لوکزامبورگ فعالیت می‌کنند و همین امر باعث ایجاد ترافیک سنگین در جاده‌های آن شده است.

طی چهار دهه اخیر، جمعیت لوکزامبورگ به تعداد حدود ۲۴۰ هزار نفر افزایش یافته است و جمعیت نیروی کار از ۱۶۱ هزار نفر در سال ۱۹۹۸ به ۴۲۷ هزار نفر در سال ۲۰۱۸ رسید که ۶۱ درصد آن از کارکنان بین مرزی بودند. جالب اینکه حدود ۶۰ درصد افراد از خودروهای شخصی برای حضور در محل کار خود بهره می‌گیرند و این در حالی است که تنها ۱۹ درصد آن‌ها از طریق وسایل حمل‌ونقل عمومی به تردد در داخل شهر می‌پردازند.

زمانی که دولت لوکزامبورگ، ایده رایگان‌سازی استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی را مطرح کرد با استقبال زیادی از سوی ساکنان کشورهای همسایه برخوردار شد که برای یافتن شغل یا ادامه انجام آن در کشور حضور پیدا می‌کردند با این حال، شهروندان نیز از شنیدن این خبر ابراز خرسندی و رضایت کردند. البته پیش از این نیز جوامع زیادی از کشور به عنوان مثال افراد زیر ۳۰ سال و مردمی با کمترین دستمزد از حمل‌ونقل رایگان در لوکزامبورگ بهره‌مند بودند ضمن اینکه، استفاده از این وسایل هزینه زیادی برای سایر اقشار جامعه نیز در پی نداشت. با وجود این مزایا، مردم همچنان مایل بودند از خودروهای شخصی خود برای عبور و مرور در داخل شهر بهره گیرند چرا که وسایل حمل‌ونقل عمومی را غیر قابل اعتماد می‌دانستند.

برای همین، مدیران شهر تصمیم گرفتند استراتژی جدیدی را برای پویایی مردم به کار گیرند که مدرن‌سازی خط آهن، تأمین وسایل نقلیه عمومی بهتر برای تردد در مرزها و در نهایت ایجاد مراکز حمل و نقل عمومی جدید از مهم‌ترین اقدامات انجام شده در این زمینه محسوب می‌شود. مدیران لوکزامبورگ امیدوار هستند که پیاده‌سازی استراتژی پویایی پایدار Modu ۰. ۲ تا سال ۲۰۲۵ به افزایش ۲۰ درصدی افرادی منجر شود که از وسایل نقلیه عمومی به عنوان گزینه برتر برای رفت و آمد خود بهره می‌گیرند.

وین، اتریش

مقامات وین، پایتخت اتریش از زمانی که طرح کاهش هزینه سفرهای سالانه را در سال ۲۰۱۲ از ۴۴۹ یورو به ۳۶۵ یورو کاهش دادند، توانستند تعداد خریداران بلیط‌های وسایل حمل‌ونقل عمومی را از ۳۲۱ هزار در سال ۲۰۱۱ به ۸۲۲ هزار در سال ۲۰۱۸ افزایش دهند. چنانچه تعداد کودکان و دانش‌آموزان نیز در این آمار به حساب آید، تعداد افرادی که در مجموع از بلیط‌های سالانه شهر برای رفت و آمد از طریق وسایل حمل‌ونقل عمومی بهره می‌گیرند به حدود یک میلیون و ۱۰۰ هزار نفر می‌رسد.

این ایده که زاییده افکار شهردار وین بود به عنوان الگویی بسیار مناسب برای شهرهای بزرگ‌تر عمل کرد که مدیران آن در پی توسعه استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی بدون کاهش قابل توجه درآمد بودند.

طی سال‌های اخیر سفر سالانه با وسایل حمل‌ونقل عمومی در شهر لندن به ازای پرداخت دو هزار و ۶۴۰ پوند رایج بوده حال آنکه مدیران دوبلین در ایرلند با جمعیتی حدود ۲۵ درصد کمتر از وین، هزینه این طرح را برای ساکنان خود هزار و ۹۵۰ یورو اعلام کرده‌اند. البته تنها طرح پرداخت هزینه سالانه وسایل حمل‌ونقل عمومی منجر به افزایش گرایش مردم به استفاده از آن نشده بلکه اعمال تغییرات مثبت در قوانین پارک نیز نقش مهمی در این زمینه ایفا کرده است. در واقع، اپراتور حمل‌ونقل عمومی وین هر ساله مبلغ ۷۰۰ میلیون یورو از دولت ملی به عنوان یارانه دریافت می‌کند که از سوی دیگر، افزایش ۶۰ درصدی مالیات پارکینگ از سال ۲۰۱۲ نیز از مهم‌ترین و اثربخش‌ترین استراتژی‌های وین برای ترویج استفاده از وسایل نقلیه عمومی بوده است.