قاسم قاسم… بسم‌الله القاصم الجبارین‌

به گزارش ایمنا، مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.

روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «حاج قاسم دیپلماسی و میدان را به هم پیوند داد» به بررسی اظهارات فرمانده نیروی قدس سپاه پرداخت و نوشت: سردار اسماعیل قاآنی در این مراسم با تسلیت سالروز شهادت فاطمه زهرا (س) گفت: امسال این مناسبت گرانقدر و یاد دختر پیامبر اکرم (ص) مصادف با سالگرد سردار شهید سلیمانی شده است. بنده می‌خواهم دو نکته را در مورد شخصیت شهید سردار سلیمانی عرض کنم.

فرمایشات رهبر معظم انقلاب در مورد شهید سلیمانی را شنیدید؛ یک صداقت و دوم اخلاص. این از بیانات مبارک حضرت آقا بود از منظر شخصیتی که هم انسان را می‌شناسد و هم قرآن را می‌فهمد، مکتب شهید سلیمانی را برجسته می‌کند. اما اگر ما بخواهیم از بیان و درک خودمان بیان کنیم، این دو واژه ارزشمند متمرکز بر یک واژه یعنی ولایتمداری است و کسی که ولایتمدار باشد این دو واژه را دارد.

فرمانده نیروی قدس سپاه اضافه کرد: ما به رهبرانی که در مکتب ولایت شهید شدند، افتخار می‌کنیم. زمانی که زندگی آنها را بررسی می‌کنیم، مشاهده می‌کنیم که هم محور اخلاص بودند و هم مکتب انسان‌هایی بودند که هم ولایتمدار هستند و هم اخلاص داشته و دارند. شهید سلیمانی هم عامل و هم استاد این مکتب بود. اگر ما ولایتمدار باشیم، هم دنیا را داریم و هم در آخرت سربلند هستیم.

سردار قاآنی اضافه کرد: از برجستگی‌های این شهید که اهل فهم و صاحب نظر بود، این است که نورانیت وجود خود را ولایتمداری و حضرت آقا می‌دانست. اگر می‌خواهیم راه شهید سلیمانی را برویم باید سرباز رهبری باشیم.

روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «فاتح جاویدان دژها و دل‌ها» به بررسی ویژگی‌های شهید سلیمانی پرداخت و نوشت: نامه‌اش به رهبری پس از بسم‌الله الرحمن الرحیم، با آیه اول سوره «فتح» آغاز شد، «انّا فَتَحنا لَکَ فتحاً مُبینا» تا خبر فتح بدهد، فتحی به بزرگی «پایان دولت داعش»؛ و با آیه سوم سوره آل عمران به پایان رسید؛ «و مَا النَّصرالّا مِن عِندِالله العَزِیزِ الحَکِیم» فتحی نیست، مگر از جانب خدا!
و او همیشه فاتح بود.

وقتی در آغاز جوانی، از اداره آب کرمان استعفا داد تا در جبهه نبرد با متجاوز بعثی حاضر شود و نه فقط سرنوشت خود، بلکه سرنوشت یک منطقه را با همین تصمیم عوض کرد، برای تصمیم درستش فاتح بود. وقتی در جبهه‌ها برای نبرد با ارتش صدام تدبیر می‌کرد و می‌جنگید، فاتح بود.

وقتی پس از جنگ، تأمین امنیت جنوب شرق کشور به او سپرده شد، وقتی علیه اشرار و تروریست‌ها اسلحه کشید، وقتی به آن‌ها امان‌نامه داد، وقتی به نیروی قدس و فرماندهی عملیات‌های برون مرزی سپاه رفت، وقتی نبرد سوریه آغاز شد، وقتی حفاظت از حرم حضرت زینب به او سپرده شد، وقتی داعش شمال عراق را گرفت، وقتی به کمک کردهای شمال عراق رفت، وقتی امنیت حرم‌های اهل بیت در عراق را بر عهده گرفت، همه و همه‌جا او فاتح بود، فاتح یک‌به‌یک دژهایی که مسئولیتش به او سپرده شد.

بامداد ۱۳ دی ۹۸، بیرون فرودگاه بغداد هم وقتی او هدف پهپادهای امریکایی قرار گرفت، فاتح بود. حیاتش و شهادتش، نشان فتح بر سینه او بود، جاودانگی خون قاسم سلیمانی، از او هویتی ساخت که از شهیدش بیش از سردارش هراس داشته باشند. چه آنکه او دل‌ها را هم فتح کرده بود و قهرمانی اسطوره‌ای شد، مرد جنگ است، اما برای فتح آدم‌ها، از راه دل‌ها وارد می‌شود. فتح جاودانه او، فتح عقل و دل آدم‌هاست و یک شهید که تا ابد زنده خواهد بود و خود الگوی شهادت‌طلبی جوانان آزاده است، هراسی ابدی برای دشمنان خواهد داشت.

روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «قاسم قاسم… بسم‌الله القاصم الجبارین‌» نوشت: دو سال که هیچ، اگر ۲۰ سال و بلکه بیشتر هم بگذرد داغ ساعت ۱:۲۰ بامداد فرودگاه بغداد در دل ما تازه است و سرد نخواهد شد. داغ پرواز مردی که نه تنها ملت ایران بلکه امت اسلام مدیون اوست. همان مردی که طعم پیروزی و عزت را به جهان اسلام چشاند و نشان داد می‌توان در برابر قدرت اهریمنی شیطان بزرگ ایستاد و نه تنها از آن نهراسید بلکه او را به عقب راند و شکست داد.

چقدر متوهم و مفلوک بودند دشمنانش که گمان می‌کردند داستان حاج قاسم آن شب با ترور به پایان می‌رسد و پس از او نفس راحتی خواهند کشید. آنان با حماقت خود حاج قاسم را به آرزوی دیرینه‌اش رساندند و نام او را بر صفحه تاریخ جاودانه کردند. آن سپاهی که حاج قاسم سلیمانی، از رزمندگان ملت‌های مختلف اسلامی تشکیل داد، پابرجاست و جانشین او حاج اسماعیل قاآنی نشان داده است که این کاروان را سر توقف نیست.

حاج قاسم را دفاع مقدس حاج قاسم کرد. در یکی از سخنرانی‌هایش می‌گوید؛ ما هر وقت با سختی‌های جنگ روبه‌رو می‌شدیم و کاری از دستمان برنمی آمد، پناهگاه‌مان حضرت زهرا (س) بود. در والفجر۸ با یاد و نام یازهرا (س) به اروند خروشان زدیم… در کربلای ۴ که جوی‌های کوچک خون جاری بود او را صدا زدیم… در کربلای ۵ عاجزانه او را صدا زدیم. من قدرت او را، محبت مادری او را در هور دیدم، در کانال ماهی دیدم در وسط میدان مین دیدم. هق‌هق می‌کرد و ادامه می‌داد؛ وقتی شما مادرها نبودید که بچه‌هایتان در خون دست و پا می‌زدند او را دیدم… مادری کرد.

آن شب کسی نبود و ندید تا روایت کند اما ما تردید نداریم که در آن لحظه مهیب، حضرت زهرا (س) برای حاج قاسم هم مادری کرده است.

و اینک مائیم و یاد تو و راه تو که انتهای آن آزادی قدس شریف است. ما ملت امام حسینیم و عاشق مبارزه با صهیونیست‌ها. تا سایه شوم شیطان بزرگ و کوچک از سر امت اسلام کم نشود، این غریو بی‌سیم‌ها در گوش مردان جهاد و عاشقان شهادت خاموش نخواهد شد؛ بسم‌الله‌القاصم الجبارین…