به گزارش خبرنگار ایمنا، محمد حسن‌زاده معاون پژوهش دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس در یک برنامه رادیویی، اظهار کرد: اگر پژوهش را به عنوان یک فرایند نگاه کنیم؛ قسمت اکوسیستم قبل از پژوهش، یکی در حین آن و یک قسمت بعد از پژوهش وجود دارد.
وی افزود: قبل از انجام یک پژوهش خود پژوهشگر، جامعه دانشگاه و حتی تدریس مدرس در روند آن تأثیرگذار است؛ اینکه ما افراد را در مدرسه کنجکاو، پرسشگر و پژوهشگر تربیت کنیم یا نه و به آن‌ها جزوه‌ای درس دهیم یا نه در یک پژوهش تأثیرگذار است.
معاون پژوهش دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس ادامه داد: در طی فرایند پژوهش روش شناسی، کنترل و نحوه ارزیابی بسیار مهم است.
وی در خصوص فرایند بعد از پژوهش، اضافه کرد: در این بخش قسمت عمده و چشمگیر چالش‌ها در آن قرار دارد، چند مشکل داریم که یکی از مشکلات کاربردی‌سازی پژوهش است.
حسن‌زاده خاطرنشان کرد: بحث بسیار مهم دیگر ترویج پژوهش است؛ امروزه در دنیا ترویج یافته‌های پژوهشی به عنوان یک مزیت بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد و اینکه ما بتوانیم یافته‌های پژوهشی را به جامعه منتقل کنیم و هر رویداد دانشگاه یک دستاورد اجتماعی را رقم بزند بسیار مهم است.
وی ترجمه دانش را بسیار مهم دانست و گفت: در بسیاری از مکانیزم‌های دنیا سیستمی مانند کارگزاری دانش وجود دارد که یافته‌های آزمایشگاهی، مطالعاتی، هم‌اندیشی و روش‌شناسی را به شکلی ارائه می‌دهد که برای صنعت قابل هضم باشد و عملیاتی شود که این کارگزاری از دانشگاه نیست بلکه از متخصصین ویژه سمت بازار، تجارت و صنعت وارد می‌شود.
معاون پژوهش دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس ادامه داد: این افراد در جلسات دفاع و فرایند پژوهش شرکت می‌کنند و نیاز صنعت، جامعه و دولت را به زبان آکادمیک ترجمه کرده و هر آنچه در دانشگاه مطرح می‌شود را به زبان عامیانه ترجمه می‌کند که این کار باعث ایجاد یک رابطه میان صنعت و دانشگاه می‌شود.
وی افزود: امروزه با توجه به شکل‌گیری پارک‌های علمی و بسیاری از این مراکز، کارگزاری را به عنوان یک شغل ایجاد نکرده‌ایم.
حسن‌زاده تصریح کرد: ارتباط میان دانشگاه و جامعه همانند دو انسان است که به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند؛ دانشگاه به زبان خود و جامعه به زبان خود صحبت می‌کنند که متأسفانه میان این دو هیچ شخصی نیست که به عنوان مترجم، ارتباطی میانشان برقرار کند.
وی تاکید کرد: واقعیت این است که هر چقدر به یک پژوهشگر آموزش دهیم وقت اینکه با جامعه جلسه بگذارد را ندارد بلکه نیاز به یک واسط امین است که بتوان آن چیزی که در دانشگاه آموزش داده شده را به صنعت و جامعه منتقل کند.
نظر شما