به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، هر روز بر گرایش بشر به زندگی در شهرها به منظور بهره‌مندی از مزایای بی‌شمار آن افزوده می‌شود و این در حالی است که مدیران شهری به طور پیوسته در تلاش هستند محیط‌های شهری را با افزایش جمعیت سازگار سازند. در این میان، توسعه‌دهندگان نقش بسیار مهمی در بهبود وضعیت شهرها ایفا می‌کنند و به همین دلیل باید تدابیری اثربخش را به کار گیرند تا بتوانند بیشترین جمعیت را در فضاهای شهری جای دهند ضمن اینکه حفظ و حتی افزایش کیفیت زندگی از اهمیت ویژه برخوردار است.
باوری که از دیرباز تا به امروز در میان مردم سراسر جهان و مدیران شهری رایج بوده است اینکه مجتمع‌های مسکونی هر چه بلندتر ساخته شود، استفاده از فضا را بهینه‌تر می‌کند چرا که جوامع بیشتری را در خود جای می‌دهد. اما پرسشی که در این خصوص ممکن است ذهن بسیاری از افراد را به خود درگیر کند اینکه آیا وجود چنین آسمان‌خراش‌هایی در شهرها می‌تواند مدیران را در رسیدن به اهداف پایداری و کاهش انتشار کربن یاری کند؟
در تحقیقاتی که اخیراً توسط پژوهشگران مختلف از نقاط مختلف دنیا در راستای اینکه آیا ساخت آسمان‌خراش‌ها می‌تواند پایداری شهری را در پی داشته باشد، انجام شده است و شگفتی همگان را در پی داشته است؛ این محققان به طور باور نکردنی به این نتیجه رسیدند که سازه‌های مسکونی با ارتفاع کم در مقایسه با آسمان‌خراش‌ها از کفایت انرژی و فضایی بیشتری برخوردار است.
اثرات طراحی سازه‌های شهری بر محیط زیست
گروهی از محققان، چرخه کلی انتشارات کربن را در سازه‌های مختلف و محیط‌های شهری از دو جنبه عینی و نهفته مورد بررسی قرار دادند تا به میزان انتشار کربن از هر دو بعد دست یابند. کربن عینی به تولید آشکار این گاز از ساختمان‌ها اشاره دارد حال آنکه منظور از کربن نهفته، مقدار کربنی است که در فرآیند استخراج، ساخت، حمل و تولید مواد مورد نیاز برای احداث سازه‌ها و در نهایت برای تخریب آن تولید می‌شود و اغلب وجود آن از دید همگان پنهان می‌ماند.
گزارش‌ها حاکی است که ساخت و سازهای شهری بیشترین نقش را در آلوده‌سازی محیط زیست ایفا می‌کند چرا که مستلزم صرف انرژی و منابع زیادی بوده و جالب اینکه نقش آن در انتشار گازهای آلاینده اغلب پنهان مانده است و اغلب مردم جهان، حمل و نقل و سایر موارد مشابه را در آلودگی هوا سهیم می‌دانند.
امروزه ساخت سازه‌های جدید با کارآمدی بیشتر انرژی و ترویج شبکه‌های انرژی بدون کربن در شهرهای سراسر دنیا گسترش یافته است که همین اتفاق، سطح انرژی مصرفی نهفته را در سازه‌های مختلف متغیر کرده است به طوری که بسیاری از آن‌ها، تمام نیروی مورد نیاز خود را از انرژی تجدید پذیر تأمین می‌کند. اگرچه سازه‌های پایدار پس از احداث کمترین انرژی شهری را مورد استفاده قرار می‌دهد با این حال، موادی که برای ساخت آن‌ها مورد استفاده قرار گرفته است و همچنین فعالیت‌های ابتدایی احداث، اثرات دراز مدت خود را بر محیط زیست به جای خواهد گذاشت و همواره کربن را به شکل نامعلوم انتشار خواهد کرد. به عنوان مثال، معماران برای ساخت سازه‌هایی با عایق‌بندی حداکثری و پایدارسازی ظاهری آن، مواد و انرژی نامحدودی را مورد استفاده قرار می‌دهند ضمن اینکه فناوری نیز بخش اعظمی از مسئولیت ساخت آن‌ها را به عهده دارد و این به سهم خود می‌تواند تولید درازمدت انرژی نهفته و همچنین کربن را در پی داشته باشد.
از آنجا که ماده‌ای مانند بتن بیشترین انتشار کربن نهفته را در میان سایر مواد ساختمانی به خود اختصاص داده است بنابراین کاربرد هر چه بیشتر آن در سازه‌ها می‌تواند اثرات ناپایدار خود را برای مدت طولانی بر کره خاکی به جای بگذارد. بدیهی است که بتن یکی از ماده‌های اصلی و ضروری ساخت آسمان‌خراش‌ها به شمار می‌رود بنابراین، میزان و چگونگی استفاده آن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و می‌تواند انتشار دائمی سهم زیادی از کربن یا عکس این واقعه را در پی داشته باشد.
چگونه می‌توان بیشترین جمعیت را در سازه‌های کم ارتفاع جای داد؟
محققان برای اثبات فرضیه خود، میزان انتشار کربن را در شهرهای پاریس فرانسه و نیویورک در آمریکا مورد مقایسه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که در پاریس، سازه‌ها با ارتفاع کمتری در فاصله دورتر از یکدیگر قرار دارد ضمن اینکه مردم از فضاهای سبز بیشتری بهره‌مند هستند و انتشار کربن نهفته از سازه‌های آن به مراتب کمتر از نیویورک است که در آن، آسمان‌خراش‌ها با فاصله بسیار کم در کنار یکدیگر قرار دارد، نمای ساختمان‌ها اغلب عایق‌بندی شده و شهر از کمترین فضای سبز برخوردار است.
اما محققان اینکه چگونه می‌توان سازه‌هایی پایدارتر، با انتشار کربن کمتر و در عین حال با کمترین ارتفاع ایجاد کرد تا در پی افزایش جمعیت شهری، بیشترین تعداد افراد را در شهرها جای داد اینگونه استدلال کردند که احداث سازه‌های کم‌ارتفاع و در عین حال با بیشترین تراکم داخلی می‌تواند این بحران را به بهترین شکل ممکن حل کند و در مقایسه با آسمان‌خراش‌ها، ذخیره ۳۶۵ تن گاز دی اکسید کربن را به ازای هر ساکن در پی داشته باشد.
نظر شما