به گزارش ایمنا، مطالعات دانشگاه پیتزبورگ واقع در پنسیلوانیا آمریکا بر اساس نتایج تحقیقاتی انجام گرفت که نشان می‌داد تزریق خون موش‌های جوان به موش‌های پیر موجب احیای توانایی سلول‌ها و بافت بدن موش‌های پیر می‌شود؛ اما تا کنون مشخص نبود کدام مؤلفه‌های خون دارای ویژگی‌های جوان‌سازی هستند.
این مطالعه نشان می‌دهد ذرات در گردش موسوم به وزیکول‌های خارج سلولی، دستورالعمل‌های ژنتیکی مربوط به یک پروتئین طول عمر موسوم به کلوتو (Klotho) را به سلول‌های عضلات می‌رسانند. با بررسی بیشتر مشخص شد این دستورالعمل‌ها به نوعی سلول بنیادی موسوم به نیایاخته منتقل می‌شوند که در بازتولید عضلات نقش اساسی دارد.
همچنین در مقایسه وزیکول‌های خارج سلولی موش‌های سالمند با موش‌های جوان مشخص شد، این ذرات در خون موش‌های سالمند نسخه‌های کمتری از دستورالعمل‌های ژنتیکی را در مقایسه با موش‌های جوان منتقل می‌کنند.
به همین علت محققان نتیجه گرفتند که ضعف عملکرد عضلات و اختلال در ترمیم آن‌ها در موش‌های سالمند به دلیل پیری وزیکول‌های خارج سلولی است که در مقایسه با ذرات جوان، نسخه‌های کمتری از دستورالعمل‌های ژنتیکی را به سلول‌ها می‌رسانند.
نتایج این تحقیقات پیشرفت مهمی در درک بهتر علت کاهش توانایی ترمیم عضلات با افزایش سن محسوب می‌شود. به از دست رفتن و زوال توده ماهیچه‌های اسکلتی بدن به دلیل پیری سارکوپنیا گفته می‌شود. به مرور زمان و با افزایش سن، حجم و قدرت عضلات کاهش می‌یابد. استحکام عضلات یکی از مهمترین نشانه‌های بدن سالم است. با تضعیف عضلات، اندام‌های داخلی بدن و به ویژه استخوان‌ها آسیب پذیر می‌شوند.
معمولاً توده عضلانی پس از ۵۰ سالگی، حدود ۱.۵ درصد در سال کاهش می‌یابد، این میزان پس از ۶۰ سالگی به سه درصد در سال می‌رسد. از دست‌دادن توده عضلات علاوه بر کاهش توانایی و قدرت انجام فعالیت‌های روزانه، احتمال شکستگی استخوان‌ها را نیز پس از زمین خوردن افزایش می‌دهد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Aging منتشر شده است.
منبع: ایرنا
نظر شما