به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در سال ۲۰۲۰ بیش از ۵۶ درصد جمعیت جهان در شهرها سکونت داشت و جوامع بسیاری نیز در سکونتگاه‌هایی با کمتر از ۵۰۰ هزار نفر زندگی می‌کردند. سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده بود که تا سال ۲۰۵۰ جمعیت شهرنشینان به حدود ۶۸ درصد برسد اما شیوع بیماری کووید -۱۹ تا حد زیادی احتمال تحقق این پیشگویی را به هم زد. دورکاری در میان مردم سراسر جهان ترویج یافت و همین امر باعث شد شهرنشینان خود را از تراکم و هرج و مرج‌های مراکز پرتراکم شهری رها کنند و به گذراندن باقی عمر خود در حومه‌ها و روستاهای اطراف بپردازند. شاید مباحثی که در آینده پیرامون شهر و طراحی شهری مطرح شود، بیشتر در راستای نامتمرکز شدن شهرها باشد چرا که بر اساس تغییرات کنونی در گرایش انسان به تغییر محل سکونت خود، پیش‌بینی می‌شود در آینده چند مرکزی بودن شهرها و مناطق جدا از یکدیگر، بیشتر بر زندگی شهری حاکم شود. در واقع، نوعی هنجار جدید، تراکم جمعیت شهری را تحت تأثیر قرار خواهد داد و مهم‌تر از همه اینکه، زیرساخت‌های اینترنت اشیا نیز تحولات چشمگیری را تجربه خواهد کرد.
نصب سیستم‌های روشنایی جدید در شهرها و حومه‌ها
مدیران در ایجاد تحولات شهری، اغلب مراکز شهری و مناطقی با تراکم جمعیت بالا را در اولویت برنامه‌های خود قرار می‌دهند و ابتدا برای بهبود کیفیت زندگی در چنین مناطقی می‌کوشند. در مورد نصب سیستم‌های روشنایی هوشمند نیز این واقعیت صدق می‌کند به این صورت که نصب لامپ‌های ال ای دی یا طراحی‌های انجام شده بر اساس اینترنت اشیا بیشتر در مراکز شهری پیاده می‌شود و سپس به سایر مناطق راه پیدا می‌کند. سیستم‌های روشنایی هوشمند پس از نصب به وسیله یک سیستم نرم‌افزاری مرکزی مورد مدیریت قرار می‌گیرد به طوری که در وضعیت نرمال، هر مرکز می‌تواند بر عملکرد ۴۰۰ سیستم روشنایی هوشمند متصل در یک شهر نظارت کامل داشته باشد.
البته در مورد شهرهای نامتمرکز و مناطق روستایی شرایط کاملاً متفاوت است. به عنوان مثال، اگر با دقت به روستاهای ایالات متحده آمریکا و قاره اروپا نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که تراکم جمعیت در آن‌ها بسیار پایین بوده و همین امر باعث شده است مدیران اغلب به نصب سیستم‌های روشنایی تک‌چراغ و کوچک در فاصله‌های نامعین از یکدیگر بسنده کنند. در این شرایط، نصب سیستم‌های روشنایی هوشمند ممکن است هزینه‌های بسیار بالایی در بر داشته باشد چرا که نظارت بر آن‌ها به دلیل پراکندگی زیاد، مستلزم اعمال تغییرات به مراتب بیشتر و صرف هزینه‌های بسیار بالا باشد.
برخی از مدیران در کشورهای در حال توسعه از طریق نصب سیستم‌های روشنایی که انرژی خود را از خورشید می‌گیرد و همچنین، شبکه‌های سلولی سیار، کیفیت زندگی را برای مردم ساکن در مناطق دور از مراکز شهری بهبود بخشیده و هزینه‌های مصرفی در این زمینه را به حداقل رسانده‌اند. اگرچه امروزه بسیاری از مدیران شهرهای چین، هندوستان و کشورهای آفریقایی در تلاش هستند از اینترنت اشیا به طور گسترده در سیستم‌های روشنایی شهری بهره گیرند با این حال، تجربه نشان داده است که موفقیت چنین پروژه‌هایی در گرو بهبود زیرساخت‌های روشنایی هوشمند اینترنت اشیا بوده و بدون آن ممکن است تبعات معکوسی برای شهرها به ارمغان آورد.
بهره‌گیری از ابزار هیبریدی هوشمند برای گسترش شبکه‌های اینترنت اشیا
بدیهی است که نصب درگاه‌های بیشتر برای اتصال به سیستم‌های روشنایی می‌تواند منجر به افزایش پیچیدگی در نظارت بر آن‌ها شوند ضمن اینکه هزینه‌های به مراتب بیشتری را نیز برای شهر به بار آورد. در این راستا، گروهی از خلاقان اهل سوئیس در نظر دارند یک ابزار بسیار قدرتمند و نوآورانه به جهان معرفی کنند که هم به عنوان یک درگاه و هم یک شبکه توزیع عمل می‌کند.
این ابزار که اساس هیبریدی و هوشمند دارد، تغییراتی در سیستم‌های روشنایی ال ای دی امروزی به وجود می‌آورد تا امکان نظارت بر آن‌ها از راه دور را امکان‌پذیر کند و به طور همزمان، نقش یک درگاه را به عهده داشته باشد که از قابلیت اتصال ۵۰ شبکه توزیع به مرکز اصلی مدیریت برخوردار است. این ابزار اگرچه مستلزم صرف هزینه‌ای حدود یک دهم یک درگاه معمولی است با این حال می‌تواند برای مناطق روستایی و شهرهای نامتمرکز که اغلب سیستم‌های روشنایی جدا از هم را در برمی‌گیرد، بیشترین کارایی را داشته باشد.
به ادعای سازندگان، شبکه توزیع هیبریدی به طور کامل سازگار با سایر سنسورهای اینترنت اشیا برای مدیریت پارکینگ، نظارت بر سطل‌های زباله شهری و کیفیت هوا خواهد بود و در صورت استفاده در این حوزه‌ها نیز می‌تواند به بهترین شکل ممکن، اثربخش واقع شود.
نظر شما