به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بر اساس گزارش‌های ارائه شده از سوی سازمان ملل متحد تا پیش از شیوع بیماری کووید -۱۹ بیش از ۱۵۰ میلیون فرد بی‌خانمان در سراسر دنیا زندگی می‌کرد که ظاهراً، دولت‌ها تلاش چشمگیری برای پایان دادن به بحران آن‌ها اعمال نمی‌کردند. اما پس از گسترش ویروس کرونا، مدیران سراسر شهرهای جهان عزم خود را جزم کردند به بحران پاندمی خاتمه دهند که در این راستا، سکونت افراد بی‌خانمان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود به طوری که تمام تلاش‌ها برای کاهش شیوع بیماری، بدون توجه به افراد خانه به دوش با شکست مواجه می‌شد. برای این منظور، مقامات شهری در هر نقطه از دنیا تدابیری را سنجیدند تا بی‌خانمان‌ها را به روشی ایمن و با حفظ رعایت فاصله اجتماعی، دست کم طی دوران قرنطینه مسکن دهند که در همین بحبوحه، تفکر پایان بی‌خانمانی در ذهن بسیاری از دولت‌ها جرقه زد.
به ویژه، مقامات شهرهای دنیا تلاش کردند برای افرادی که در خیابان‌ها شب‌های خود را به روز می‌رسانند، راه چاره‌ای بیابند و محلی موقتی برای سکونت آن‌ها فراهم آورند تا آن‌ها را از تهدیدهای کرونایی برهانند. در مدت زمانی بسیار کوتاه، پارکینگ‌ها، مدارسی که به علت کرونا بسته بود، سازه‌های بزرگ و بدون استفاده و حتی فرودگاه‌ها به طور موقت بازطراحی شد تا افراد بی‌خانمان را در خود سکونت دهد. اگرچه مدیران در نقاط مختلف دنیا طی دوران کرونا تدابیر ویژه خود را جهت اختصاص مکان‌هایی به افراد بی‌خانمان به کار گرفتند اما همگی با نتایجی مشابه مواجه شدند که آن کاهش رنج ناشی از نبود جا برای خوردن و خوابیدن طی دوران استرس‌زای کرونا بر افراد خانه به دوش بود.
واکنش مقامات هیوستون به بی‌خانمانی در دوران کرونا
اگرچه مدیران در اغلب شهرهای جهان در ابتدای شیوع بیماری کووید -۱۹ با قدرت و انگیزه تمام اقدامات خود را برای پایان بی‌خانمانی آغاز کردند با این حال، عوامل مختلفی نظیر نبود اراده سیاسی، مخالفت در راستای تغییر طراحی شهری و چالش‌های لجستیک باعث شد مقامات بسیاری از ادامه مسیر منحرف شوند. در این میان مدیران هیوستون، پرجمعیت‌ترین شهر در ایالت تگزاس و چهارمین شهر پرجمعیت در ایالات متحده آمریکا، همچنان به تلاش‌های خود برای پایان بی‌خانمانی ادامه دادند و توانستند نرخ این بحران را نسبت به سال ۲۰۲۰ به میزان ۲۳ درصد کاهش دهند.
در شهرهای هریس، فورت بند و مونتگومری، همگی در ایالت تگزاس نیز در مجموع تعداد سه هزار و ۹۷۴ بی‌خانمان در سال ۲۰۲۰ به سه هزار و ۵۵ نفر در سال ۲۰۲۱ کاهش یافت. در سال ۲۰۲۰ از مجموع این افراد تعداد دو هزار و ۳۱۸ نفر در پناه‌گاه‌ها و هزار و ۶۵۶ مورد نیز در خیابان‌ها به سر می‌بردند که این تعداد در سال ۲۰۲۱ به ترتیب به هزار و ۵۴۵ و هزار و ۵۱۰ نفر کاهش یافت.
در واقع، ائتلافی بین شهرهای هیوستون و هریس تگزاس صورت گرفت که به کاهش قابل توجه تجمع افراد بی‌خانمان در فضاهای عمومی سراسر دو شهر منجر شد و در بعضی از موارد، سکونت دائمی برخی از افراد را نیز در پی داشت. البته مقامات دو شهر از تلاش بیشتر برای پایان بی‌خانمانی خبر داده‌اند به طوری که قرار است مدیران هیوستون مبلغ ۲۹ میلیون دلار و مدیران هریس ۱۸ میلیون دلار هزینه کنند تا برای حدود پنج هزار فرد بی‌خانمان یا کسانی که به علت رکود ناشی از شیوع کرونا در معرض از دست دادن محل سکونت خود قرار دارند تا پاییز سال ۲۰۲۲ سکونت دهند. البته تمام افراد از مسکن دائمی برخوردار نخواهند شد بلکه بسته به شرایط اقتصادی هر شخص، برای سکونت دائمی و یا موقتی او تصمیم گرفته می‌شود.
گزارش‌ها حاکی است که در تاریخ بین یکم اکتبر سال ۲۰۲۰ تا نوزدهم ژوئیه ۲۰۲۱ تعداد ۸۰۰ نفر از افراد بی‌خانمان دو منطقه هیوستون و هریس برای همیشه سکونت یافته‌اند.
کرونا و تدابیر اعمال شده برای ساخت مسکن انعطاف‌پذیر
شیوع بیماری کووید -۱۹ علاوه بر حل بسیاری از بحران‌های پیش روی بی‌خانمانی به بهبود خلاقیت در استفاده از داده‌ها، فرآیندها و رویکردهای خانه‌سازی منجر شده است. در واقع، کرونا نشان داد که هر فرد به فضایی خصوصی و دور از سایرین برای زندگی نیاز دارد که البته این نگرش از ایده رعایت فاصله اجتماعی شکل گرفت. در این راستا، مدیران شهرهایی نظیر آستین در تگزاس از اتاق‌های هتل‌ها، کلاس‌های درسی مدارس و سایر موارد مشابه برای سکونت دادن به افراد بی‌خانمان بهره گرفتند ضمن اینکه با استفاده از تکنولوژی پرینتر سه بعدی به ایجاد خانه‌هایی کوچک اما جدا از هم برای قرار دادن اسناد هر خانواده پرداختند.
در واقع، ضرورت پایان دادن به پاندمی کرونا و بی‌خانمانی باعث شد مدیران با سرعتی باورنکردنی پروژه‌هایی را پیاده کنند تا بیشتری افراد خانه به دوش را مسکن دهند و آن‌ها را از خطر آلوده شدن به ویروس کرونا حفظ کنند. این اتفاق، نقش اراده سیاسی را در حل یک بحران به تصویر کشید و نشان داد که اگر مقامات ارشد یک دولت بخواهند به وضعیت نامساعد زندگی مردم خود پایان دهند، مانع سر راه آن‌ها به کمترین حد ممکن می‌رسد.
نظر شما