به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بسیاری از منتقدان چنین استدلال کرده‌اند که وجود پارک‌ها و فضاهای سبز در یک منطقه به افزایش نشاط و همچنین آرامش مردم کمک زیادی می‌کند و همین امر به سهم خود، کاهش وقوع خشونت و جرم را در پی دارد. تحقیقی که توسط گروهی از محققان آمریکایی در شیکاگو، بزرگترین شهر ایالت ایلینوی انجام شد، نشان داد که ساکنان ساختمان‌هایی که در درختان و سایر فضاهای سبز کوچک و بزرگ محصور شده است نسبت به شهروندان سایر نقاط بتنی شهر به میزان ۵۲ درصد کمتر با وقوع جرم و خشونت مواجه می‌شوند. در مناطقی از نیویورک نیز که سرمایه‌گذاری بیشتری در فضاهای سبز آن نسبت به سایر محله‌ها انجام شده است به طور میانگین در هر سال، ۲۱۳ مورد کمتر ارتکاب جرم به ثبت می‌رسد.
تحقیقاتی که در دیگر شهرهای آمریکایی نظیر بالتیمور، فیلادلفیا و پورتلند و همچنین سایر شهرهای جهان نیز انجام شده، نتایجی شبیه به مطالعات مربوط به ارتباط بین فضاهای سبز و نرخ ارتکاب جرم شیکاگو و نیویورک در پی داشته است. با وجود نتیجه این تحقیقات، شواهد حاکی است که بسیاری از مردم جهان از وجود فضاهای سبز در نزدیکی محل زندگی خود شاکی و مدعی هستند که مجرمان بسیاری از پارک‌ها به عنوان مکان‌هایی برای مصرف مواد مخدر یا دسترسی به افراد ساده‌لوح برای سودجویی از آن‌ها بهره می‌گیرند. در این راستا، بسیاری از محققان چنین استدلال می‌کنند که اثربخشی پارک‌ها بر نرخ وقوع جرم و خشونت به نوع فضاهای سبز بستگی دارد و می‌تواند از یک مکان به دیگری متفاوت باشد.
وجود فضای سبز به کاهش جرم منجر می‌شود
اینکه نظرات موافق و مخالف زیادی در مورد میزان اثربخشی فضاهای سبز در ارتکاب جرم وجود دارد به انجام مقایسه‌ها در مورد پارک‌ها در یک شهر یا یک منطقه مربوط می‌شود.
گروهی از محققان دانشگاه کلمسون در کارولینای جنوبی و دانشگاه دولتی کارولینای شمالی در سال ۲۰۱۷ به مطالعه در مورد فضای سبز، پارک و نرخ ارتکاب جرم در ۳۰۰ شهر بزرگ ایالات متحده پرداختند. جالب است بدانید که بر خلاف سایر تحقیقاتی که تا آن زمان در این خصوص انجام شده بود و در همه آن‌ها، واژه‌های پارک و فضای سبز به جای هم مورد استفاده قرار می‌گرفت، دانشمندان در این تحقیق بین این دو مکان تمایز ویژه‌ای قائل شدند.
در مطالعاتی که محققان دانشگاه‌های کلمسون و کارولینای شمالی انجام دادند، فضای سبز به مکانی با بیشترین پوشش گیاهی اشاره داشت حال آنکه منظور از پارک، مکان‌های باز شهری بود که توسط مؤسسات عمومی مدیریت می‌شد و تنها زیرمجموعه‌ای از فضاهای سبز به شمار می‌رفت. محققان در ارزیابی نرخ ارتکاب جرم در اطراف فضاهای سبز و پارک‌ها مولفه‌ای دیگری نیز شامل تراکم جمعیت، درآمد، سطح تحصیلات، تنوع و میزان محرومیت‌های اجتماعی را نیز مورد توجه قرار دادند و در پایان به این نتیجه رسیدند که در ۲۹۷ مورد از ۳۰۰ شهر مورد مطالعه، وقوع جرم در فضاهای سبز به مراتب کمتر از سایر مناطق بود. تنها در سه شهر شیکاگو، دیترویت و نیوآرک که در سراسر ایالات متحده به نرخ بالای وقوع جرم شهرت داشت، وجود فضاهای سبز به ارتکاب جرم بیشتر منجر می‌شد.
محققان به یک نتیجه‌گیری کلی در پایان مطالعات خود دست یافتند، اینکه هر چه ارتباط مردم با فضاهای سبز بیشتر باشد، حس شادی و نشاط نیز در آن‌ها بیشتر است و در نتیجه ساکنان اطراف کمتر در معرض استرس و حملات عصبی قرار می‌گیرند که این امر به سهم خود می‌تواند تمایل آن‌ها به انجام رفتارهای ناشایست را کاهش دهد.
پارک‌ها: مکانی‌هایی امن یا فضاهایی برای ارتکاب جرم؟
محققان دانشگاه‌های کلمسون و کارولینای شمالی در مرحله بعدی مطالعات خود، پارک‌های شهری را مورد تمرکز قرار دادند و متوجه نتایج نسبتاً متفاوت آن‌ها با فضاهای سبز شدند. در این تحقیقات، چهار کلانشهر بزرگ آمریکایی آستین در ایالت تگزاس، فیلادلفیا در پنسیلوانیا، فینیکس در آریزونا و سانفرانسیسکو در کالیفرنیا مورد مطالعه قرار گرفت که نتایج نشان داد ارتکاب جرم در مناطقی با پارک‌های عمومی در این شهرها نسبت به سایر محله‌ها به میزان ۲۸ تا ۶۴ درصد بیشتر بود. علاوه بر این، میزان سرقت اموال در آن‌ها نیز بین ۳۸ تا ۶۳ درصد بیشتر از محله‌هایی بود که در فاصله‌های دور از پارک‌های عمومی شهری قرار داشت. تنها در کلانشهر فونیکس هیچ تفاوتی در میزان سرقت اموال در محله‌های نزدیک به پارک نسبت به سایرین وجود نداشت. جالب‌تر اینکه محققان متوجه شدند اغلب پارک‌های عمومی در این مناطق زمینه لازم را برای ارتکاب جرم توسط افراد سودجو فراهم می‌آورد و مانند مکان‌هایی برای جذب مجرمان به سمت خود عمل می‌کرد.
پارک برایانت در نیویورک، زمانی به بدترین فضای سبز آمریکا از نظر نرخ بالای ارتکاب جرم شهرت داشت به طوری که مردم عادی از رفت و آمد در آن هراس داشتند. در سال ۱۹۸۵، مقامات شهر این پارک عظیم را به مدتی طولانی به روی همه بستند تا تغییراتی در طراحی و زیرساخت‌های آن به وجود آورند. در سال ۱۹۹۲، پارک تحولات زیادی را تجربه کرد و به روی مردم باز و به ادعای محققان آن زمان، ۹۲ درصد کاهش در ارتکاب جرم در آن مشاهده شد.
در سال ۲۰۰۷، مقامات رسمی لس آنجلس طرحی را آغاز کردند که طی آن قرار بود انجام فعالیت‌های مثبت در سراسر پارک‌های عمومی شهر ترویج یابد. نتیجه اینکه طی تنها سه سال، نرخ ارتکاب جرم به طور میانگین در تمام پارک‌های عمومی شهر به میزان ۴۰ درصد کاهش یافت.
تا کنون تحولات زیادی در زیرساخت‌ها و طراحی‌های پارک‌ها انجام شده است که اغلب آن‌ها به کاهش ارتکاب جرم نه تنها در فضای داخلی آن‌ها بلکه در محیط اطراف نیز شده است. در نتیجه بسیاری از محققان چنین استدلال کرده‌اند که نرخ ارتکاب جرم در پارک‌های عمومی به میزان نظارت مقامات محلی بر آن‌ها و همچنین زیرساخت‌ها بستگی دارد و می‌تواند از یک شهر به دیگری متفاوت باشد.
نظر شما