به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در مراقبت از والدین سالمند، اغلب بخش بزرگ مسئولیت بر دوش فرزندان ارشد است که این مسئله میتواند مشکلات بسیاری را پیش روی آنها قرار داد. بشر در بیشتر موارد و به ویژه در دنیای امروزی همواره با کمبود زمان برای انجام امور روزمره خود مواجه میشود که در این میان، پرستاری از اعضا خانواده با ناتواناییهای جسمی و ذهنی متفاوت میتواند شرایط را بسیار بغرنجتر نیز کند. اما چنانچه اعضا یک خانواده از نحوه مراقبت از عزیزان بیماری خود آگاه باشند، آنگاه شرایط برای آنها آسانتر میشود و میتوانند به روزمرگیهای خود نیز رسیدگی کافی داشته باشند.
یکی از مهمترین اختلالاتی که اغلب در دوران پیری گریبانگیر جوامع امروزی میشود، مسئله زوال است که نه تنها فرد بلکه تمام اطرافیان او را نیز با مشکلات فراوانی مواجه میکند. با این حال، چنانچه فرزندان عهدهدار مراقبت از والدین مبتلا به زوال عقل خود باشند، تشخیص شدت بیماری در سه مرحله شیوع اختلال یعنی مرحله ابتدایی، میانی و نهایی میتواند به آنها کمک زیادی کند.
در مرحله ابتدایی، فرد علائم بسیار خفیفی را تجربه میکند که اغلب وابسته به حافظه کوتاه مدت است. به عنوان مثال، نام افراد را فراموش میکند، در پیروی از دستورالعملها با مشکل مواجه میشود و جای اصلی اشیا را از یاد میبرد. اگرچه بیماران در این مرحله به زوال عقل مبتلا شدهاند با این حال، همچنان میتوانند بدون نیاز به دیگری در کنار خود رانندگی کنند و لحظات عمر خود را با آرامش به سر ببرند.
در مرحله میانی ابتلاء به زوال عقل، رفتار، حالات روحی و حتی حرکات جسمی، نه به شدت اما به وضوح گواهی بر بیمار بودن شخص است. در این مرحله، افراد مبتلا اغلب بیخوابی، حواسپرتی و آشفتگی را تجربه میکنند با این حال میتوانند با نظارت دیگری، بسیاری از امور روزمره خود را انجام دهند.
بیمارانی که در مرحله نهایی ابتلاء به زوال عقل قرار دارند در به یاد سپاری اعضا خانواده خود با مشکل مواجه میشوند، نمیتوانند به درستی به محل زندگی خود واکنش نشان دهند و در انجام امور روزمره خود، چالشهای عدیدهای را پشت سر میگذارند به طوری که در تمام ساعات روز به وجود شخص دوم در کنار خود نیاز دارند.
کارشناسان به فرزندانی که عهدهدار مراقبت از والدین مبتلا به زوال عقل خود هستند توصیه میکند ابتدا مرحله ابتلاء به اختلال را در عزیزان خود شناسایی کنند و سپس به پیروی از اصولی برای مراقبت از آنها بپردازند که در ادامه به شرح آنها پرداخته میشود.
ایجاد محیط امن
حفظ امنیت بیماران مبتلا به زوال عقل مهمترین اصل در مراقبت از این افراد آسیبپذیر به حساب میآید. خواه والدین در منازل مستقل سکونت داشته باشند یا نزد فرزندان خود به سر ببرند، حفظ آرامش محیط زندگی آنها از اهمیت بسزایی برخوردار است. مراقبان بیماران مبتلا به زوال عقل باید:
· محیط زندگی این افراد را از هر گونه آلودگی و شلوغی پاک کنند
· به نصب یا محکمسازی نردهها در پلکانها و حتی سرویسهای بهداشتی بپردازند
· اتاق خواب آنها را در طبقه پایین خانههای خود قرار دهند تا از رفت و آمد این افراد از طریق پلکانها خودداری به عمل آورند
· یک سیستم مسیریاب برای نظارت بر رفت و آمدهای والدین خود حتی در داخل خانهها برای آنها فراهم آورند یا دوربینهایی برای آگاهی از فعالیتهای این افراد نصب کنند
· روشنایی لازم را برای اتاقهای والدین بیمار خود فراهم آورند
به عهده گرفتن امور مالی و قانونی والدین مبتلا به زوال عقل
فرزندانی که از والدین دارای اختلالات روانی خود مراقبت میکنند باید به ترتیب و تدریجاً، مسائل مربوط به امور مالی و قانونی آنها را به عهده گیرند. در این راستا، فرزندان همانند وکیلهای قانونی والدین خود عمل میکنند که به بررسی موشکافانه و دقیق وضعیت مالی پدر یا مادر بیمار خود میپردازند. از سوی دیگر، فرزندان باید ضمن جمعآوری مدارک مختلف والدین خود نظیر کارت شناسایی، اسناد ملکی، کارت امنیت اجتماعی و سایر موارد مشابه از ارزش واقعی تمام داراییهای انها نیز باخبر شوند.
حفظ سلامت و انرژی شخصی
فرزندانی که مسئولیت نگهداری از والدین مبتلا به آلزایمر خود را به عهده دارند باید به مراتب بیش از سایرین به سلامت جسمی و آرامش روانی خود نیز اهمیت بدهند. شاید به جرأت بتوان ادعا کرد که افرادی که از بیماران مبتلا به بیماریهای روانی مراقبت میکنند، خیلی بیشتر از فرزندانی که عهدهدار نگهداری از والدین دارای معلولیت جسمی هستند، خستگی را تجربه میکنند. این افراد باید برنامه ویژهای برای انجام امورهای شخصی خود تنظیم کنند، زمانی را به گذراندن اوقات خوش با سایر اعضا خانواده اختصاص دهند، اگر صاحب فرزند هستند بخشی از امور روزمره فرزندان مانند رساندن آنها به مدرسه را بر عهده گیرند، روزهایی از هفته را به انجام ورزش بپردازند و انجام فعالیتهای مورد علاقه خود نظیر موسیقی را به هیچ عنوان متوقف نکنند.
نظر شما