به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بسیاری از ساکنان کامپالا از موتورسیکلت‌های مسافربری برای سپری کردن مسیرهای داخل شهری بهره می‌گیرند و این در حالی است که تاکسی‌ها اغلب مردم را به خارج شهر حمل می‌کنند. البته این شرایط تنها مختص به پایتخت نیست بلکه ساکنان سایر شهرهای اوگاندا نیز از طریق سیستم‌های غیررسمی که توسط مردم عادی اداره می‌شود به تردد در داخل شهر می‌پردازند. خبر ظاهراً خوش این است که طی یک دهه اخیر، یک سیستم حمل‌ونقل مینی‌بوس‌رانی جدید با ایستگاه‌های مخصوص به خود در کامپالا به وجود آمده است تا مردم را تا مسافت‌های طولانی‌تر نیز همراهی کند که البته این وسیله‌های نقلیه نیز با وجود مزایای خود، چالش‌هایی در حمل‌ونقل شهر به وجود آورده است.
مینی‌بوس‌های مسافربری کامپالا، تراکم خیابان‌ها را به طور قابل توجهی افزایش داده و نرخ سوانح جاده‌ای را نیز بالا برده است. در پی این اتفاقات، نرخ تصادفات ناشی از تردد موتور سیکلت‌های مسافربری از ۲۴.۵ درصد در سال ۲۰۰۹ به ۳۳.۹ درصد در سال ۲۰۱۷ افزایش یافته و این در حالی است که در بعضی از مناطق شهری به علت نابرابری در توزیع سیستم‌های حمل‌ونقل، دسترسی مردم و به ویژه افراد کم‌درآمد و گروه‌های آسیب‌پذیر به این خودروهای عمومی با مشکل مواجه شده است.
بدون شک، مدیران اوگاندا باید آگاهانه‌تر از قبل به طراحی حمل‌ونقل چندگانه در شهرهای مختلف بپردازند تا مطمئن شوند که تمام مردم به طور برابر به حمل‌ونقل پایدار، مقرون به صرفه و کارآمد دسترسی دارند. در این راستا، راهبردهای بسیاری می‌تواند در حل بحران حمل‌ونقل غیررسمی کامپالا و سایر شهرهای اوگاندا مؤثر واقع شود که در ادامه به معرفی چند نمونه پرداخته می‌شود.
مشارکت معنادار بخش غیررسمی در طراحی حمل‌ونقل
اوگاندا مؤسسات غیر دولتی زیادی را در خود جای داده است که به صورت غیررسمی حمل‌ونقل درون شهری را به عهده گرفته‌اند. به عنوان مثال، رانندگان موتورسیکلت‌های مسافربری دارای شرکتی خصوصی هستند که توسط یک شخص یا گروهی از افراد اداره می‌شود. این مدیران اعمال تمام قوانین تردد را به عهده دارند ضمن اینکه از رانندگان می‌خواهند در زمان ضرورت از نظر مالی به کمک سایر همکاران خود در این بخش بپردازند. رانندگان موتورسیکلت‌های مسافربری همچنین در کنار یکدیگر و بدون وجود مدیر، گروه‌های بزرگی تشکیل می‌دهند تا به ارتباط با نمایندگان دولت بپردازند و تدابیر خود برای حل مشکل مسافران در حین رفت و آمد را در اختیار آنان قرار دهند. علاوه بر این، رانندگان مینی‌بوس‌های مسافربری نیز در کنار یکدیگر گروه‌هایی تشکیل می‌دهند تا به توزیع برابر وسیله‌های خود در تمام مسیرهای شهری بپردازند و در زمان بحران، یکدیگر را از نظر مالی مورد حمایت قرار دهند.
چنانچه دولت به همکاری با این مؤسسات مردمی بپردازد، آنگاه بسیاری از مشکلات عبور و مرور در شهرها از بین می‌رود ضمن اینکه، زیرساخت‌ها نیز برای افزایش ایمنی در حین تردد وسایل نقلیه مختلف با بهبود قابل توجهی مواجه می‌شود.
تلفیق خدمات غیررسمی با سیستم‌های حمل‌ونقل انبوه شهر
آغاز فعالیت سیستم‌های حمل‌ونقل انبوه در بزرگراه‌های کامپالا می‌تواند تردد خودورهای غیررسمی را به حداقل برساند. اگرچه مدیران باید بر جایگزینی سیستم‌های رسمی با غیررسمی اصرار بورزند با این حال، موظف هستند منافع رانندگان غیررسمی را نیز تأمین کنند و مطمئن شوند که مشکلات معیشت در میان این افراد به حداقل می‌رسد. شهروندان کامپالا همچنان برای رسیدن به مقصد خود لازم است مسیر سفر را چندین بار عوض کنند به همین دلیل، بهترین ایده برای تلفیق خدمات حمل و نقل غیررسمی و رسمی شاید این باشد که سیستم‌های حمل‌ونقل انبوه در بزرگراه‌های شهر فعالیت کنند و رانندگان غیررسمی نیز مسافران را به مسیرهای فرعی یا حومه‌های شهر برسانند. در این صورت، هر دو سیستم همزمان با یکدیگر فعالیت خواهند داشت که این کار مزایای بسیاری را هم برای رانندگان و هم شهر و شهروندان در پی خواهد داشت، ضمن اینکه برابری دسترسی به وسایل نقلیه در سطح قابل قبولی قرار خواهد گرفت.
بهبود وضعیت زیرساخت‌های فعال حمل‌ونقل
عابران پیاده سهم بزرگی از معابر شهرهای مختلف اوگاندا را از آن خود کرده‌اند به طوری که حتی اغلب افرادی که از طریق وسایل نقلیه عمومی به تردد می‌پردازند به علت محدودیت سفر در این خودروها، بخشی از سفر خود را به ناچار با پیاده‌روی به پایان می‌رسانند. بنابراین، عابران پیاده بیش از سایر کاربران خیابان‌ها در معرض خطر تصادف قرار دارند که همین امر، بهبود زیرساخت‌های پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری را به امری ضروری میان مدیران سراسر اوگاندا تبدیل کرده است. در این راستا، مقامات شهرهای مختلف اخیراً عزم خود را جزم کرده‌اند پیاده‌روها را وسیع‌تر کنند، به مدرن‌سازی سیستم‌های روشنایی شهر بپردازند، ایستگاه‌هایی برای توقف و استراحت این افراد به وجود آورند و تا جای ممکن مسیرهای تردد وسایل نقلیه موتوری را از محل تردد عابران پیاده و دوچرخه‌سواران جدا کنند.
لزوم اعمال چنین تغییراتی در کامپالا بیش از سایر شهرهای کشور احساس می‌شود چرا که کاربران تردد سبز اغلب در مسیرهایی ناامن به عبور و مرور می‌پردازند که البته هر ساله تعداد زیادی از همین افراد قربانی تصادفات خیابانی می‌شوند. تراکم جمعیت در پایتخت و مهم‌تر از همه، طراحی نامناسب شهری مدیران کامپالا را برای بهبود زیرساخت‌های رفت و آمد با مشکلات زیادی مواجه کرده و همین امر باعث کند پیش رفتن پروژه‌های آن‌ها در این زمینه شده است. این در حالی است که در شهرهای کوچک‌تر با تراکم جمعیت کمتر، فضاهای خالی بسیاری وجود دارد که می‌توان از آن‌ها برای بهبود زیرساخت‌های تردد و به حداقل رساندن تصادفات جاده‌ای بهره برد.
نظر شما