به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی از "حمید قلم کار"، دویست و نهمین روز از سال در تقویم بنام یک عصا رقم خورده آن هم از نوع سفیدش، فردا ۲۳ مهرماه به نام عصای سفید نام گذاری شده است.
این روزها این عصا دیگر شبیه آن عصائی که قدیمی‌ها بر آن تکیه می‌کردند نیست و رنگش هم به چشم‌ها نمی‌آید حتی اگر سفید باشد.
نمی‌دانم!! شاید جنس عصای ما خوب نیست!؟، شاید هم رنگ سفید دیگر ارزش ندارد!! و شاید هم کسی وقت دیدن آن را ندارد!!.
روز عصای سفید بر شما مبارک، این عبارتی است که این روزها زیاد می‌شنویم اما نمی‌دانم چرا زیاد از شنیدن آن احساس شادمانی نمی‌کنیم؟
انگار برای‌مان یک عبارت کلیشه‌ای شده، دلمان می‌خواهد بگوئیم چه مبارکی!؟ اما شرط ادب حکم می‌کند قدردان محبت کسانی باشیم که هرچند مختصر، ولی به یاد این روز هستند و به نابینایان به دید ناتوان نگاه نمی‌کنند.
کسانی که، تفاوت خود را برتری خود نمی‌بینند، کسی را بخاطر معلولیتش قضاوت نمی‌کنند، این را می‌دانند که تنها تفاوت یک فرد نابینا با او فقط در ندیدن است و نه چیز دیگر، با نابینایان همانگونه صحبت می‌کند و رفتار می‌نمایند که با یک فرد بینا رفتار دارند، از محبت کردن بیجا و زیاد از حد دوری می‌کنند چون می‌دانند دیگر محبت نیست بلکه ترحم است.
فرد نابینا را فقط نابینا خطاب می‌کنند نه چیز دیگر، خط عابر نابینایان را بر روی پیاده‌روها می‌شناسند و آن را مسدود نمی‌کند، برای لحظاتی هم که شده خود را به جای نابینایان می‌گذارند و بعد تصمیم می‌گیرند، به آنها فرصت تلاش می‌دهند و بالاخره اینکه معلولیت را ممنوعیت نمی‌دانند.
یادمان باشد معلولیت اختصاصی نیست، از آینده کسی خبر ندارد
روزگار عصای سفید بر ما مبارک باد.
نظر شما