حامد اخگر در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: از مهمترین رویکردهایی که امروزه در برنامه‌ریزی شهری کشورهای دنیا حتی کشورهای توسعه یافته مطرح است، توجه به شهر فشرده به منظور کاهش هزینه خدمات شهری از جمله خدمات مربوط به حمل و نقل عمومی است.
وی افزود: شهر فشرده امروزه مورد نظر و استقبال بسیاری از شهرسازان و برنامه ریزان شهر قرار دارد و راهی برای نیل به توسعه پایدار است.
این دکترای شهرسازی با بیان اینکه از مهمترین مزیت‌های شهر فشرده گسترش پیاده محوری و ایجاد پیاده راه‌ها است، خاطرنشان کرد: امروزه شهرهای کشورهای در حال توسعه از جمله ایران با مسائل بحرانی همچون آلودگی هوا و ترافیک سنگین دست به گریبان هستند؛ لذا نیاز است تا حد امکان از تردد و حضور خودرو در شهرها جلوگیری شود و رویکرد پیاده محوری از جمله راهکارهای مؤثر است.
وی اضافه کرد: فضاهای امروز شهرها باید فضاهایی انعطاف پذیر باشد تا به راحتی در دسترس همه شهروندان قرار بگیرد و تا حد امکان برای عبور همه وسایل حمل و نقل به خصوص وسایل حمل و نقل پاک مناسب باشد.
اخگر تصریح کرد: سهم این فضاها در طراحی محیط و برنامه‌های شهری شهرهای ایران بسیار اندک و ناچیز است و در بسیاری موارد حتی اگر چنین طرح‌هایی مصوب شده باشد در عمل اجرایی نمی‌شود و هر روز بر مشکلات شهرهای ما، ناشی از نبود این فضاها افزوده می‌شود.
وی تاکید کرد: فضاهای پیاده محور در عین حال که سهم خودروها را شهرهای ایران کاهش می‌دهد، موجب حضور بیشتر شهروندان در فضاهای شهری و استفاده بیشتر آنان از فضاهای همگانی می‌شود بنابراین تعامل آنان با یکدیگر افزایش پیدا می‌کند.
این دکترای شهرسازی ادامه داد: حضور بیشتر شهروندان در محیط‌های شهری زمینه را برای افزایش نشاط اجتماعی و ارتقای فرهنگ شهری فراهم می‌کند و در عین حال آلودگی هوا و ترافیک شهری را کاهش می‌دهد.
وی گفت: از آنجا که اساس جابه‌جایی در شهر فشرده، حمل و نقل عمومی است بر روی پیاده مدار کردن چنین شهری بهتر می‌توان کار کرد، در حالی که در شهرهای پراکنده تردد خودروها و فراهم آوردن زیرساخت‌های مناسب برای حضور آن‌ها بیشتر مورد توجه است.
اخگر افزود: به منظور کاهش هزینه‌های شهری و افزایش کیفیت زندگی شهری شهرهای کوچک‌تر نیاز است با رویکرد گسترش حمل و نقل پاک داشت و رویکرد پیاده محوری را بیشتر مورد توجه قرار داد.
نظر شما