به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه به مدت بیش از یک قرن سازه‌های خاکستری بر توسعه شهرها حکومت می‌کرد، اما به تدریج مردم همچون گذشته به مزایای وجود فضاهای سبز و طبیعی در نزدیکی محل سکونت خود پی بردند. در این راستا، بسیاری از شهرنشینان تلاش کردند از کمترین فضای موجود در خانه یا حتی کوچه و خیابان‌های خود برای گسترش فضای سبز بهره گیرند و سبک زندگی طبیعی و سالم را اتخاذ کنند. در مدت زمانی کوتاه، شهرها از دیوارها و بام‌های سبز سرشار شد و پوشش‌های گیاهی به دیوارهای داخلی منزل نیز راه پیدا کرد و به افزایش تنوع زیستی در شهرها منجر شد. در سبزسازی شهرها و افزایش پروژه‌های دوستدار حیات وحش، برخی از مدیران بسیار مشتاقانه‌تر از سایرین پروژه‌هایی طبیعی پیاده کردند که در نوع خود بی‌نظیر بود و توانست هویتی جهانی به شهر میزبان خود ببخشد. در ادامه به معرفی بعضی از این پروژه‌ها پرداخته می‌شود.
جنگل‌های عمودی میلان، ایتالیا
دو آسمان‌خراش سبز در منطقه تجاری میلان روی هم رفته فضای سبزی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع را در بر گرفته و چشم‌اندازی منحصر به فرد در شهر ایجاد کرده است. دو برج سبز کلانشهر ایتالیایی که توسط معمار مشهور کشور به نام استفانو بوئری طراحی شده، با ارتفاعات ۸۰ و ۱۱۲ متر، ۸۰۰ اصله درخت، ۱۵ هزار گیاه و پنج هزار بوته را در بر گرفته که همگی از بالکن‌ها به سمت بیرون آویزان شده است. بوئری در کاشت پوشش سبز از بوم‌شناسان برجسته ایتالیا کمک خواست تا گونه‌هایی با بیشترین سازگاری با منطقه و سازه انتخاب شود. درختان و گیاهان برج‌های سبز میلان این روزها بیش از هزار و ۶۰۰ گونه پرنده و حشره را به خود جذب می‌کند و بنابراین در افزایش تنوع زیستی نیز نقش مهمی به عهده دارد.
پل‌های سبز ادمونتون، کانادا
مدیران کلانشهر کانادایی ادمونتون از پل‌ها و مسیرهای سبز برای حفظ تنوع زیستی و پیشگیری از چالش‌های شهرنشینان با حیات وحش بهره گرفته و به ایجاد ده‌ها نمونه از آن‌ها در سراسر شهر پرداخته‌اند. طولانی‌ترین پل سبز شهر که در نزدیکی دریاچه بیگ در شمال غربی شهر واقع شده، حدود ۳۰ متر درازا دارد و به عنوان مسیری برای عبور گوزن‌های شمالی و سایر چهارپایان پستاندار مورد استفاده قرار می‌گیرد. درختانی که سراسر پل را فرا گرفته است، سایه لازم برای حفظ این حیوانات از نور خورشید در حین عبور را تأمین می‌کند، ضمن اینکه چشم‌اندازی بسیار زیبا برای محیط اطراف به وجود آورده است. سایر پل‌ها که با مقیاس کوچک‌تر ساخته شده، امکان عبور و مرور راحت قورباغه‌ها و سمندرها را به دور از مسیر حرکت شهرنشینان و از میان مرداب‌ها فراهم آورده است.
شهر اسفنجی ووهان، چین
ووهان که امروزه به عنوان مرکز ظهور کرونا در سراسر جهان، هویتی تلخ از خود به جای گذاشته است، اولین شهر اسفنجی چین به شمار می‌رود که مدیران با هدف پیشگیری از وقوع سیل، اقدام به نفوذپذیری سطوح شهری کرده‌اند. در واقع، خاصیت اسفنجی بودن سراسر شهر از طریق سطوح نفوذپذیر، باغ‌های بارانی، دریاچه‌های مصنوعی و تالاب‌ها محقق شده است که این سازه‌ها آب اضافی را در خود جمع می‌کند و از جاری شدن آن در فضاهای عمومی و در نتیجه وقوع سیل خودداری به عمل می‌آورد. ایده خلاقانه شهر اسفنجی ووهان تعداد ۳۹۰ پروژه مستقل را در بر می‌گیرد که توسط معماران خوش‌ذوق چینی در واکنش به مرگ هزاران نفر از مردم ووهان بر اثر وقوع سیل طراحی شده است. جالب اینکه، پیاده‌سازی پروژه‌ها اگر چه به ظاهر بسیار پر هزینه بود با این حال، حدود ۶۰۰ میلیون دلار کمتر از زهکشی شهر هزینه در بر داشت. ووهان که زمانی به "َشهر هزار دریاچه" شهرت داشت در پی افزایش جمعیت و انجام توسعه‌های شهری، چشم‌اندازهای طبیعی خود را تا حد زیادی از دست داده بود اما به لطف ایده شهر اسفنجی، یک بار دیگر پیوند میان انسان و طبیعت در آن برقرار شد.
همزیستی با گربه‌های وحشی در کیپ تاون، آفریقای جنوبی
کاراکال‌های یا سیاه‌گوش‌ها، گونه‌ای از حیوانات گربه‌سان به شمار می‌رود که اگرچه به ندرت در جهان وجود دارد اما به وفور در مناظر طبیعی کیپ تاون، پایتخت آفریقای جنوبی به چشم می‌خورد. به نظر می‌رسد که کاراکال‌ها آخرین و بزرگ‌ترین درنده‌های بزرگ شبه جزیره کیپ به شمار می‌رود که به حیات خود ادامه می‌دهد. محققان علت مرگ این گربه‌های وحشی را اغلب تصادفات جاده‌ای تصور کرده‌اند که به پایان زندگی بیش از ۷۰ درصد آن‌ها منجر شده است. البته اخیراً طراحان شهری به همراه گروهی از پژوهشگران به جستجوی محل سکونت این گربه‌ها پرداخته و پس از شناسایی، علائم رانندگی ویژه‌ای را در آنجا نصب کرده‌اند تا رانندگان را از وجود این حیوانات آگاه کنند به این امید که از مرگ تعداد بیشتر آن‌ها بر اثر سوانح جاده‌ای خودداری به عمل آورند.
ایجاد زیستگاه‌هایی برای زنبورهای سان خوزه، ایالات متحده آمریکا
مدیران سان خوزه، پایتخت کاستاریکا در ایالات متحده آمریکا، زیستگاه‌های متعددی برای حشرات و گیاهان بومی ایجاد کرده‌اند تا از این طریق به افزایش تنوع زیستی و حفظ حیات وحش در شهر کمک کنند. این روزها مردم آمریکا، منطقه Curridabat در سان خوزه را به عنوان Ciudad Dulce به معنای "شهر شیرین" می‌شناسند چرا که در آن، پوشش گسترده گیاهان بومی امکان افزایش گونه‌های مختلف حشرات را فراهم می‌آورد. زیرساخت‌های سبز جزئی اساسی از طراحی شهری سان خوزه به شمار می‌رود و پیاده‌سازی آن‌ها در تمام پروژه‌ها، نوعی اجبار محسوب می‌شود.
نظر شما