کشف یک مکانیسم ضدویروسی در برابر کرونا

به گزارش خبرنگار ایمنا، محققان دریافتند تحریک قسمت چپ قشر پیش پیشانی مغز با استفاده از پالس‌های مغناطیسی مستمر با فرکانس پایین، موجب بهبود کارآیی حافظه رویدادی می‌شود.

حافظه رویدادی یا حافظه اپیزودیک، نوعی حافظه در انسان است که تجربه‌های ویژه شخصی را که در زندگی رخ می‌دهد و زمان و مکان خاصی وابسته است، ذخیره می‌کند.

در این تحقیقات محققان دانشگاه گلاسگو واقع در انگلیس که با کمک ۶۴ دانشجوی داوطلب انجام گرفت؛ از ۴۰ داوطلب خواسته شد تا فهرستی از واژگان را به حافظه خود بسپارند. نیمی از این داوطلبان در زمان حفظ کردن واژگان پالس‌های مغناطیسی تحریک‌کننده مغز را در قشر پیش‌پیشانی دریافت کردند و نیم دیگر این پالس‌ها را در بخش دیگری از مغز دریافت کردند.

در آزمایش دیگری از ۲۴ داوطلب خواسته شد تا دو فهرست از واژگان را به حافظه بسپارند. در زمان حفظ کردن فهرست اول، قشر پیش‌پیشانی مغز آن‌ها با استفاده از پالس‌های مغناطیسی تحریک شد و در زمان حفظ کردن فهرست دوم، بخش دیگری از مغز تحت تحریک قرار گرفت.

با تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از این آزمایش‌ها مشخص شد بهترین عملکرد حافظه داوطلبان در زمانی رخ داده است که همزمان با به خاطر سپردن واژگان، بخش چپ قشر پیش‌پیشانی مغز آن‌ها با استفاده از پالس‌های مغناطیسی تحریک شده است.

آثار مخرب سفید کردن دندان

محققان کشور با انجام پژوهشی دریافتند که سفید کردن دندان می‌تواند آثار مخربی بر مینای دندان داشته باشد.

در جامعه کنونی، داشتن ظاهر زیبا به بخش مهمی از جذابیت اجتماعی و مهارت ارتباطات تعاملی یک فرد تبدیل شده است و در این میان روش‌های مختلفی برای سفید کردن دندان‌ها وجود دارد که هر کدام از آنها مکانیسم عمل خود را دارد.

محققان دانشگاه علوم پزشکی سمنان با انجام پژوهشی دریافتند که سفید کردن دندان می‌تواند سبب ایجاد تغییراتی در ساختار مینای دندان (به صورت کاهش در میزان سختی مینا و افزایش در خشونت سطحی آن) شود؛ هرچند انتظار می‌رود با گذشت زمان، مواد معدنی بزاق بتوانند تا حد زیادی این تغییرات را جبران کنند. با این حال باید توجه کرد که اگر دفعات تکرار سفید کردن دندان زیاد شود بزاق قابلیت مقابله با همه تغییرات را نخواهد داشت.

ساخت پارچه ضدویروس با استفاده از پوشش فلز مایع

یک گروه بین‌المللی از محققان با استفاده از گالیم مایع، پوششی ضد ویروسی و ضد میکروبی ایجاد کردند و آن را روی پارچه‌های مختلف از جمله پارچه ماسک صورت آزمایش کردند.

این پوشش جدید نسبت به سایر پوشش‌های فلزی با قدرت بیشتری به پارچه چسبیده و با دقت ۹۹ درصدی چندین عامل بیماری‌زای معمول را در عرض پنج دقیقه از بین برد.

"مایکل دیکی"(Michael Dickey)، نویسنده‌ی این مقاله و استاد مهندسی شیمی و زیست‌شناسی مولکولی از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی اظهار کرد: میکروب‌ها می‌توانند بر روی ملافه، لباس و ماسک‌های بیمارستانی برای مدت طولانی باقی بمانند. پوشش‌های فلزی مانند مس یا نقره در از بین بردن این عوامل بیماری‌زا مؤثر است، اما فناوری به کار برده شده در بیشتر این پوشش‌های فلزی با معایبی مانند عدم یکدستی و چسبندگی کم همراه هستند.

ساخت رباتی شبیه به مار برای زمان‌های اضطراری

یک ربات جدید با بدنه‌ای تاشو شبیه به ساختار پوست مار توسط محققان ابداع شده است که کاربردهای زیادی خواهد داشت.

بر اساس مطالعه‌ای که به تازگی در مجله "سافت رباتیکس"(Soft Robotics) منتشر شده است، گروهی از مهندسان کره‌ای یک باتری رباتیک قابل انعطاف و کشش ابداع کرده‌اند که می‌تواند مانند مار به شکل مارپیچی حرکت کند و به نظر می‌رسد باید خود را برای آینده‌ای آماده کنیم که در آن ربات‌های شبیه به مار می‌توانند جان ما را نجات دهد.

این باتری رباتیک جدید می‌تواند در طیف وسیعی از کاربردها مانند بلایای طبیعی یا شرایط اضطراری یا به عنوان ارتقای فناوری ذخیره انرژی کاربرد داشته باشد. طبق بیانیه مطبوعاتی محققان، می‌توان آن را برای انواع دیگر دستگاه‌ها از پوشیدنی‌های روزمره گرفته تا ربات‌های نرم استفاده کرد.

در این پژوهش به بررسی و توسعه ساختار این باتری قابل انعطاف پرداخت که ایمنی و قابلیت کشش آن از فلس‌های مار الهام گرفته شده است.

این ربات جدید همچنین می‌تواند برای دستگاه‌های پزشکی و برای توانبخشی افراد مسن مفید باشد.

همچنین همانطور که گفته شد می‌تواند در سناریوهای فاجعه‌بار یا به عنوان کمک یا پیشاهنگ برای مأموریت‌های نجات مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال یک ربات شبیه مار را می‌توان به زیر آوار یک ساختمان فروریخته فرستاد تا در میان آوار بخزد و افراد زیر آوار را شناسایی کنند تا در زمان شناسایی و نجات افراد به شکل قابل ملاحظه‌ای صرفه جویی شود و در نهایت می‌تواند زندگی بسیاری را نجات دهد.

کشف یک مکانیسم ضدویروسی که از بدن در برابر کرونا محافظت می‌کند

بخشی از سیستم اینترفرون انسان که دفاع سلولی در برابر کروناویروس را فعال می‌کند در گروهی از انسان‌ها معیوب است. بررسی‌ها نشان می‌دهند که ابتلاء به کووید -۱۹ در افراد بستری شده در بیمارستان که این نقص سیستم ایمنی را دارند، شدیدتر است.

نتایج بررسی‌ها حاکی از این است که دفاع مرتبط با اینترفرون، جز کلیدی یک واکنش ضد ویروسی محافظ به شمار می‌رود. ناهمگونی بیماری کووید -۱۹، پیش‌بینی سیر عفونت در یک شخص را چالش‌برانگیز می‌کند.

اینترفرون‌ها در پی ابتلاء به ویروس، سیگنال‌هایی برای دفاع سلولی تولید می‌کنند. "آرتور ویکنهاگن"(Arthur Wickenhagen)، پژوهشگر "دانشگاه گلاسگو"(University of Glasgow) و همکارانش با درک این موضوع که نقص در سیگنال‌دهی اینترفرون با ابتلاء به کووید -۱۹ شدید در ارتباط است، از بیان ژن تحریک شده با اینترفرون در سلول‌های ریه انسان استفاده کردند و توانستند ژن متعلق به آنزیم "OAS1" را شناسایی کنند که نسبت به سیگنال‌های اینترفرون واکنش نشان می‌دهد و آنزیم را به مقابله با حمله ویروسی ترغیب می‌کند.

بررسی‌ها نشان داد که OAS1 می‌تواند تکثیر کروناویروس را مهار کند. این آنزیم در بیشتر پستانداران، توسط یک گروه "پرنیل"(Prenyl) به غشاها متصل می‌شود. با وجود این، میلیاردها انسان از جمله کسانی که کووید -۱۹ شدید را تجربه می‌کنند، فاقد هاپلوتیپ OAS1 هستند.

درمان بیماری‌های حرکتی با کاشت یک ایمپلنت انعطاف‌پذیر در نخاع

پژوهشگران سوئیسی در بررسی جدید خود، یک ایمپلنت انعطاف‌پذیر ارائه داده‌اند که شاید روزی بتواند به درمان بیماری‌های حرکتی یا حتی فلج اندام کمک کند.

پژوهشگران "بنیاد برتارلی"(Bertarelli Foundation) سوئیس، یک ایمپلنت اپتوژنتیک ارائه داده‌اند. "گرگوری کورتین"(Grégoire Courtine)، مدیر مرکز پژوهش عصبی در بنیاد برتارلی اظهار کرد: این سیستم به ما امکان می‌دهد تا فعالیت همه نورون‌ها را در نخاع کنترل کنیم و نقش آنها در کل سیستم عصبی را بفهمیم.

کلید موفقیت این پروژه، یک ایمپلنت جدید است که "استفانی لاکور"(Stéphanie Lacour)، مدیر بخش فناوری پروتزهای عصبی در بنیاد برتارلی و گروهش ابداع کرده‌اند.

لاکور گفت: ما راهی پیدا کردیم تا لامپ‌های کوچک LED را در یک ایمپلنت انعطاف‌پذیر قرار دهیم. این ایمپلنت، نازک و در عین حال محکم است و می‌توان آن را در سراسر سطح نخاع موش‌ها به کار گرفت.

وی افزود: ما با همکاران خود در "مؤسسه فناوری فدرال زوریخ"(ETH Zurich) مشارکت کردیم تا مدارهای الکترونیکی بی‌سیم ابداع کنیم که می‌توانند برای روشن و خاموش کردن لامپ‌های LED و کنترل شدت نور به کار بروند. نهایتاً با جاسازی یک تراشه می‌توان پالس‌های نور را در واکنش به فعالیت عضلانی یا سایر سیگنال‌های فیزیولوژیکی مدیریت کرد. این سیستم اپتوالکترونیکی قابل کاشت با کمک بلوتوث کنترل می‌شود.