به گزارش خبرنگار ایمنا، امیرحسین افراسیابی متولد سال ۱۳۱۳ بود. این شاعر که از جمله اعضای «جنگ ادبی» اصفهان در دهه چهل و پنجاه محسوب می‌شود، نخستین مجموعه شعر خود با نام «حرف های پاییزی» را در سال ۱۳۴۸ منتشر کرد.
«ایستگاه»، «بر عرض راه»، «تا ایستگاه بعدی»، «آواز شگفت یک شاید» (گزیده شعرها)، «عشق وقت نمی‌شناسد» و «و خانه‌ای که خانه ما نیست» از دیگر مجموعه شعرهای اوست که در سال‌های گذشته وارد بازار نشر شده است.
حامد قصری که مستند «چمدان خانه من است» با پژوهش و تحقیق او در باره زندگی شعری امیر حسین افراسیابی ساخته شد، ضمن تائید این خبر به خبرنگار ایمنا، گفت: امیر حسین افراسیابی بر اساس یک بی احتیاطی زمین خورد، دو روز در بیمارستان بستری بود و یک عمل جراحی نیز داشت، اما یک ساعت پیش در بیمارستان میلاد درگذشت.
وی افزود: امیر حسین افراسیابی نقاش، شاعر و معمار بود. وی که اولین کتاب شعر خود را دهه ۴۰ در اصفهان منتشر کرد، از پایه گذران «جنگ ادبی اصفهان» بود که ۱۱ شماره آن چاپ شد و یکی از جریان‌های فرهنگی مهم در اصفهان بود.
وی افزود: افراسیابی از دید من زنده‌ترین شاعر مدرن ایران محسوب می‌شد. شعرهای او فضای مدرنی داشت و به دلیل اینکه سفرهای زیادی انجام می‌داد، از درد و رنج بشری آگاه بود.
این مستند ساز تصریح کرد: افراسیابی معمار بزرگی نیز بود و طرح‌های اولیه کتابخانه هایی در اصفهان، تهران و برخی از شهرهای دیگر از او بوده است. او تا ۱۵۰ سالگی می‌توانست شعر بگوید و ترجمه کند، چراکه انسان بسیار آگاهی بود.
نظر شما