سامان ولی نوری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: رکود تورمی از نظر اقتصادی شرایطی سخت است که در آن در آن درآمد و تولید ناخالص یک کشور دائماً کاهش می‌یابد و ارزش پول ملی کشور در یک روند بلند مدت در حال کاهش و بیکاری در حال افزایش است. از آنجا که شهرداری‌ها پیشانی اقتصاد و محل تمرکز فعالیت‌های اقتصادی و نوآوری و خلاقیت و پیشرو در افزایش ثروت ملی هر کشور هستند در چنین شرایطی بیش از سایر بخش‌های جامعه آسیب می‌بینند.
وی افزود: شهرها در مقیاس جهانی ۷۰ درصد GDP و این عدد در شهرهای بزرگ و کلانشهرها بیشتر است بنابراین شهرها به همان اندازه که در اقتصاد یک کشور اهمیت دارند در برابر شوک‌ها و آسیب‌های اقتصادی شکننده‌تر هستند. در رکود مالی سال ۲۰۰۸ جهان نیز ۸۰ درصد شهرها از این رکود تأثیر گرفته و قسمت زیادی از درآمد خود را از دست دادند.
کاهش بیش از ۳۰ درصدی درآمد شهرها در شیوع کرونا
این تحلیلگر اقتصاد شهری گفت: در وضعیت فعلی که جهان با پاندمی کرونا درگیر است نیز وضعیت همینطور است، ۹۰ درصد تلفات کرونا مربوط به شهرها است و حدود ۳۰ درصد درآمد شهرها در این اتفاق کاهش یافته است اکنون شهرها با توجه به وضعیتی که دارند در این همه‌گیری جهانی آسیب دیدند؛ شهرهایی که پایه اقتصادی متنوع‌تری دارند ممکن است کمتر آسیب دیده باشند اما در مقابل شهرهایی که متکی به یک فعالیت هستند همچون شهرهایی که درآمدشان مشخصاً وابسته به بخش گردشگری است حتی تا ۶۰ درصد درآمدهای خود را در دو سال اخیر از دست دادند.
ولی نوری اضافه کرد: بنابراین با شیوع کرونا بسیاری از شهرها با کاهش درآمد مواجه شدند که منجر به بازنگری بودجه‌های سالانه شد و حتی بسیاری از شهرهای جهان در این شرایط برای تأمین درآمد دست کمک به سمت دولت‌های ملی دراز کردند. واقعیت این است که شهرها در چنین شرایطی قسمت زیادی از ظرفیت‌های درآمدی خود از جمله درآمد بخش حمل و نقل، خدمات و گردشگری و بخش ساختمان که قسمت زیادی از درآمد شهرها از آن حاصل می‌شود را از دست دادند.
دولت‌های ملی به یاری شهرداری‌ها شتافتند
وی تصریح کرد: بنابراین شهرها به تنهایی توان تأمین مالی را نداشته و در جهان، پس از بازنگری بودجه‌ها متناسب با شرایط کرونا و تمرکز بر کاهش هزینه‌ها، دولت‌های ملی نیز به یاری شهرداری‌ها آمده و سعی کردند قسمتی از آسیب بزرگی که شهرها در برابر کرونا متحمل شدند را به نوعی جبران کنند همانطور که به عنوان مثال در آمریکا یک لایحه تریلیون دلاری توسط دولت ایالات متحده به عنوان بسته محرک برای مقابله با کرونا ارائه داد قسمت زیادی از آنکه حدود ۱۵۰ هزار میلیارد دلار بود به شهرداری‌ها و دولت‌های محلی اختصاص یافت تا بتوانند خود را باز توانی کنند؛ زیرا شهرداری‌ها نسبت به دولت‌های ملی آزادی عمل کمتری برای تصویب بودجه دارند و کاهش درآمد آنها مستقیماً بر نحوه خدمات دهی تأثیر گذار است و اگر کمک دولت‌های محلی نباشد ممکن است شهرداری‌ها برای مدت طولانی در بحران مالی فرو روند.
این تحلیلگر اقتصاد شهری تاکید کرد: بر این اساس شهرها در تجربه کرونا از کمک‌های دولت‌های ملی و بسته‌های حمایتی بهره‌مند شده و به وضعیت مالی خود سر و سامان دادند. در بحران‌های پیشین نیز همچون سال ۲۰۰۸ شهرها از طریق بسته‌های محرک خود را در شرایط مطلوب‌تری قرار دادند تا از رکود خارج شوند.
نظر شما