به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اصطلاح پایداری شهری یا به عبارت دیگر، تاب‌آوری شهری برای اولین بار پیش از دهه ۱۹۸۰ خود را در طراحی‌های شهری به تصویر کشید اما به سرعت در جهان ترویج یافت. تاب‌آوری شهری در دوره‌های مختلف تحت عناوین متفاوتی نامیده شده با این حال، همیشه اتخاذ اهداف مشترکی توسط مدیران را در بر گرفته که به افزایش کیفیت زندگی بشر منجر شده است. در واقع، مدیران در بازه‌های زمانی متفاوت به طور پیوسته در تلاش بوده‌اند از تجربیات یکدیگر به منظور استفاده بهینه از منابع طبیعی و پیشگیری از زوال سرمایه‌های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی بهره برند. بدون شک چالشی که همیشه برنامه‌ریزان با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند اینکه چگونه می‌توان از هم‌اینک به پایداری شهرها تا سال ۲۰۵۰ کمک کرد و سازگاری مناطق با افزایش جمعیت را تا حد قابل قبولی بالا برد. در ادامه به معرفی استراتژی‌هایی پرداخته می‌شود که می‌تواند در این راستا مؤثر واقع شود.
افزایش پایداری سیستم‌های حمل و نقل شهری
مردم کلان‌شهرهایی نظیر کپنهاگ دانمارک و آمستردام در هلند از دیر باز تا به امروز به طور گسترده از دوچرخه به عنوان یکی از مهم‌ترین وسیله‌های عبور و مرور خود در داخل شهر بهره گرفته و از پیامدهای بیشمار آن بهره‌مند شده‌اند. در واقع، همیشه هوای این شهرها نسبت به سایر همسایه‌های خود پاک‌تر بوده است ضمن اینکه مردم نیز از شرایط سلامت جسمی و روانی بیشتری برخوردار بوده‌اند. جالب اینکه زیرساخت‌های رفت و آمد در این دو شهر نیز اغلب برای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی طراحی شده ضمن اینکه پایتخت دانمارک میزبان پلی بسیار باشکوه برای تردد سبز است که در آن عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و حتی افراد سوار بر اسکوتر در ایمنی کامل به رفت و آمد می‌پردازند. امروزه مدیران و حتی ساکنان اغلب شهرهای دنیا نیز از مزایای دوچرخه‌سواری و تردد سبز آگاه شده و برای ترویج هر چه بیشتر آن کوشیده‌اند.
اعمال راهبردهای طبیعت محور در طراحی شهری
بدون شک هر چه زندگی شهری بیشتر طبیعت-محور باشد، انتشار گازهای آلاینده در آن کمتر خواهد بود ضمن اینکه ساکنان از رفاه جسمی و روانی بیشتری برخوردار خواهند شد. طی چند دهه اخیر و به ویژه در ۱۰ سال گذشته، برنامه‌ریزان در نقاط مختلف دنیا از گسترش فضاهای سبز به عنوان یک استراتژی بسیار کارآمد برای به حداقل رساندن آلودگی هوا و حتی تغییرات اقلیمی بهره گرفته‌اند که اقدامات آن‌ها پایداری شهری را به حد قابل توجهی افزایش داده است. از بهترین نمونه اقدامات اعمال شده جهت سبزسازی شهری می‌توان به گسترش بام‌های سبز در سراسر کلانشهر نیویورک، واقع در ایالات متحده آمریکا اشاره کرد که به مدیریت رواناب‌ها و در نتیجه پیشگیری از وقوع سیل در شهر انجامیده ضمن اینکه تغییرات اقلیمی را تا حد قابل توجهی بهبود بخشیده است.
نقش مشارکت اجتماعی در افزایش پایداری شهری
تجربه نشان داده است که در شهرهایی با بیشترین تراکم جمعیتی، همیشه وقوع سیل یا طوفان با شدت بیشتری نسبت به سایر نقاط دنیا اتفاق می‌افتد چرا که طراحی شهری اغلب سازگار با جمیعت صورت گرفته و اصول پایداری در آن به درستی رعایت نشده است. شاید طراحی صحیح شهری و استفاده بهینه از زمین‌های یک شهر اثرات مخرب ناشی از این فجایع را به حداقل برساند با این حال، مشارکت مردم و انسجام اجتماعی می‌تواند نقش بسیار مهمی در افزایش تاب‌آوری شهرها در مقابل فجایع طبیعی به ویژه سیل و آلودگی هوا ایفا کند. به عنوان مثال، مشارکت شهروندان در ایجاد شهرهای دوستدار سالمندان، می‌تواند در افزایش پایداری شهرها برای تأمین رفاه این قشر بسیار مؤثر واقع شود.
هوشمندسازی شهرها برای بهبود معیشت ساکنان
برای افراد کم‌درآمد ساکن در مناطق کم‌برخوردار، دسترسی به خدمات پایه نیز بسیار چالش‌برانگیز است. مردمی که در چنین مناطقی سکونت دارند، اغلب از داشتن حساب‌های بانکی محروم هستند که همین امر به سهم خود مشکلات زیادی نظیر عدم قابلیت انجام خدمات انرژی و آب را پیش روی آن‌ها قرار می‌دهد. البته امروزه دیجیتال و اینترنت بسیاری از این بحران را از میان برداشته است و مردم می‌توانند تنها از طریق تلفن‌های همراه هوشمند خود به خدمات بیشماری دسترسی داشته باشند و بسیاری از امور روزمره خود را انجام دهند. به عنوان مثال در کنیا سیستم‌های هوشمند امکان پرداخت قبض‌های خدماتی و انتقال پول را حتی برای ساکنان فقیرنشین‌ترین و دورافتاده‌ترین مناطق کشور نیز فراهم آورده است.
نظر شما