به گزارش خبرنگار ایمنا، نقش و جایگاه خانواده در رسیدن به اهداف اصلی توسعه پایدار و ریشه‌کن کردن فقر، ارتقای مشارکت اقتصادی، توسعه اجتماعی و رفاه عمومی را نمی‌توان نادیده گرفت. نهاد خانواده با آموزش و اجتماعی‌سازی زنان، کودکان و جوانان می‌تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند.
در این میان مسائل مربوط به زنان و نقش آنها در فرایند توسعه، از جمله مباحثی است که در سال‌های اخیر، توجه نظریه‌پردازان توسعه را به خود جلب کرده است. هر چند شیوه‌های پرداختن به این موضوع بر اساس برداشتی که از موقعیت زنان در توسعه وجود دارد متفاوت است، اما بر اساس یافته‌های علمی همچنان بر این نقش تأکید می‌شود.
یکی از این رویکردها «توانمندسازی» است یعنی افزایش ظرفیت زنان برای بالا بردن اعتماد به نفس آنان تا خود بتوانند به مسئله یابی، توسعه و تغییر بپردازند. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته دیگر به زن‌ها به صورت دریافت کنندگان غیرفعال کمک برای ارتقای رفاهشان نگریسته نمی‌شود، بلکه به‌طور فزاینده توسط مردان و نیز خود زنان، به‌صورت عوامل فعال برای ایجاد تحول و ترویج کنندگان پویای دگرگونی‌های اجتماعی که می‌توانند زندگی هم زنان و هم مردان را متحول سازند، نگریسته می‌شود.
با این توضیح در اصفهان، شهری که نزدیک به یک میلیون نفر از جمعیت آن را زنان تشکیل می‌دهند و برای توسعه خود کودکان را «کارگزاران توسعه پایدار» می‌داند، باید نگاه ویژه‌ای به زنان و کودکان شود و نقش خانواده و مشارکت گروه‌های خرد اجتماعی در حل آسیب‌های موجود پررنگ دیده شود.
فرزانه کلاهدوزان، عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر اصفهان با حضور در خبرگزاری ایمنا، در قسمت اول گفت‌وگوی خود با سرویس پارلمان شهری ایمنا به سوالات در این خصوص پاسخ داده که متن آن را در ادامه می‌خوانید:
برای توانمند سازی بانوان اتفاقات زیادی در سال‌های اخیر رخ داده است؛ به عنوان مثال داشتن شغل آبرومندانه و کارآفرینی زنان موضوعاتی بود که مدیریت شهری در آن نقش هدایت و تسهیلگری را به عهده گرفت. به نظر شما برای ارتقای زنان به ویژه زنان سرپرست خانوار که توانایی کسب درآمد و شغل شایسته را دارند باید چه مسیری را طی کرد؟
چون تنها عضو زن شورا هستم و به تبع مسئولیت سنگین‌تری در قبال زنان شهر به عهده من است اولین هدف کلان و نقشه راه چهار ساله من که در برنامه‌هایم قرار دارد و البته امیدوارم این نقشه راه با انتخاب شهردار عملیاتی شود، «هویت و خودباوری زنان» است.
به نظر زنان ما به نوعی در خودباوری دچار ضعف هستند. همین که بانوان حاضر می‌شوند در شرایط حقوقی و دستمزدی پایین کاری را انجام دهند و یا در بعضی مواقع اصلاً جرأت وارد شدن به یک فعالیت را ندارند ناشی از نبود خودباوری است. اگر این خود باوری در زنان تقویت شود بسیاری از مشکلات به صورت اساسی حل می‌شود.
وضعیت زنان در مدیریت شهری آینده چگونه خواهد بود؟ آیا نگاه به این موضوع در برنامه شهردار منتخب جدی بود؟
در چهار سال آینده با استفاده از خرد جمعی، برنامه‌ای منطبق با اختیارات و ظرفیت‌های شهرداری و منشور شورا را عملیاتی کرده و پروژه‌ها را به این سمت پیش خواهیم برد تا بدین سبب بتوان برای رشد و تعالی بانوان شهر گام برداشت.
من در مصاحبه‌هایی که با گزینه‌های شهرداری داشتم همیشه از برنامه آنها در حوزه بانوان سوال می‌پرسیدم. آقای قاسم زاده حتی قبل از پرسش من نگاه ویژه‌ای به بانوان داشته و موضوعات مربوط به آن در برنامه وی وجود داشت. شهردار منتخب اصفهان معتقد بود که اگر به زنان و خانواده توجه شود جامعه بیمه خواهد شد لذا باید به این موضوع توجه ویژه‌ای داشت.
بسیار شنیده‌ایم که اصفهان فقط چهارباغ و سی و سه پل و خواجو نیست و بسیاری از بحران‌های اجتماعی و فرهنگی در اصفهان وجود دارد که بعضاً حل آنها حتی در حوزه اختیارات شهرداری و شورای شهر هم نیست. از آنجایی که زنان و کودکان از گروه‌های آسیب‌پذیر در این مناطق هستند، برای رفع معضلات حاشیه شهر و حل مشکلات اجتماعی مناطق کمتر برخوردار چه باید کرد؟
از دغدغه‌های اصلی اعضای شورای ششم همین موضوع حاشیه نشینی و مناطق کمتر برخوردار شهر است. مناطق کمتر برخوردار و بحران آب دو موضوع مهم و از اولویت‌های اصلی شهر اصفهان است بدین سبب کمیسیون ویژه‌ای برای پیگیری موضوعات در این خصوص تشکیل شده است. انصافاً برای مناطق حاشیه‌نشین اصفهان در کمیسیون اجتماعی و محیط زیست شورای پنجم نیز اقدامات خوبی انجام شد.
برای حل موضوعات در این خصوص یکی از موضوعاتی که در آسیب شناسی ما مورد بحث و اتفاق نظر قرار گرفته است «محله محوری» است یعنی نگاه به توانمندسازی و خودباوری زنان در خود محلات؛ بدین شکل است که بسیار دیده می‌شود افراد خواستار احیا و ارتقای محله خود از لحاظ اجتماعی و فرهنگی شده و به آن مبادرت کرده‌اند.
اگر به موضوع محله محوری توجه داشته باشیم خواهیم دید بهترین کسانی که می‌توانند در جهت رفع مشکلات به محله کمک کنند افراد خود محله هستند چرا که درباره جزئیات مشکل جاری در محله واقف هستند. ما باید در این خصوص از نقش تصدی‌گری خارج و نقش تسهیلگری داشته باشیم و با مشارکت افراد هر محله مشکلات شهر را حل کنیم.
هر محله ممکن است حتی با محله همجوار خود مشکلات بسیار متفاوتی داشته باشد. در بازدیدهای میدانی که در جریان انتخابات و بعد از آن داشتم بسیار مشاهده کردم که به عنوان مثال در یک منطقه کم برخوردار مشکل بانوان نبود فضای ورزشی مناسب بود و در منطقه بعدی که شاید یکی دو خیابان با آن فاصله داشت معضل اصلی رفت و آمد و مزاحمت افراد نابهنجار اجتماعی بود که باید نیروی انتظامی در برخورد با آنها وارد می‌شد.
شاید ما با نگاه از بیرون به محله این موضوعات را در نمی‌یافتیم اما ساکنان هر دو محله به خوبی درباره آن اطلاع داشتند و در بسیاری از مواقع، پیشنهادات خوبی هم برای حل معضلات محلی ارائه می‌دادند که به نظرم اگر شورا بتواند در نقش تسهیلگر عمل کند می‌توانیم برای حل آسیب‌ها و معضلات محلی موفق شویم.
کودکان یکی از اهداف توسعه هستند و همان طور که می‌دانید اصفهان چند ماه پیش توانست نشان شهر دوستدار کودک را به دست آورد. آیا اقدامات انجام شده در معاونت فرهنگی و شهرسازی را رصد کرده‌اید؟ به نظر شما این مسیر باید به چه سمتی برود؟
من در این مدت پیگیر اقدامات بوده‌ام. با اعضای قبلی شورا نیز در خصوص این موضوع صحبت‌هایی داشته و گزارش‌هایی دریافت کرده‌ام. اقدامات زیادی در حوزه شهر دوستدار سالمند و شهر دوستدار کودک در مدیریت شهری گذشته انجام شده است، اما باید بدانیم که این یک نهال نوپا بوده و نیاز به پیگیری مستمر دارد، زیرا با فواصل زمانی مشخص اقدامات در این حوزه توسط سازمان‌های جهانی رصد شده و اگر شاخص‌های مدنظر ارتقا پیدا نکند، نشان شهر دوستدار کودک از اصفهان گرفته می‌شود.
یکی از این کارها ایمن سازی فضای بازی کودکان و یا اختصاص مناطقی در شهر برای آن‌هاست. برای انتخاب نماینده شورا جهت رسیدگی به امور شهر دوستدار کودک، قرار بر این شد که مسئول این طرح گزارش کاملی در کمسیون تلفیق شورا ارائه دهد و بعد از آن ما به سمت ادامه مسیری که اصفهان تاکنون پیموده است، پیش برویم.
گاهی این موضوع مطرح می‌شود که بسیاری از بانوانی که پست‌های مدیریتی می‌گیرند به نوعی «زینت المجالس» هستند و کارکرد و کارایی لازم در جمع را ندارند. تجربه چندماهه شما در شورایی که ۱۲ نفر آن مرد هستند چگونه بوده است؟
این که کارکرد من چگونه است را باید از سایر اعضا پرسید اما در مورد خودم تا کنون آنقدر دغدغه مند بوده‌ام که هیچ وقت نخواستم جایی بنشینم که زینت باشم. در همه موارد خود را صاحب نظر می‌دانم و دخالت می‌کنم، زیرا فلسفه وجودی‌ام به گونه‌ای نیست که ساکت باشم. نه فقط در این مدت که به عنوان عضو شورا بوده‌ام بلکه در بیست و چند سال سابقه اجرایی و دانشگاهی خود نیز همین گونه بوده است و زین پس خواهد بود. همیشه الگویی در ذهن من بوده است و متناظر آن الگو در مدیریت شهری نیز وجود دارد و از آن استفاده می‌کنم. تاکنون هر جا نیاز بوده نظرات خود را مطرح کرده‌ام که همیشه مورد احترام بوده است. به عبارتی اعضای شورا من را نیز مانند دیگران به چشم یک متخصص نگاه می‌کنند.
نظر شما