حامد اخگر در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: به منظور افزایش تعاملات اجتماعی نیاز است فضاهایی امن و ایمن در اختیار شهروندان باشد تا آنان با حضور در این فضاها ضمن تأمین نیازهای روزانه خود به تفریح، صحبت کردن و مطالعه بپردازند و ضمن آشنا شدن با یکدیگر روابط میان آنها تقویت شود.
وی افزود: سرانه چنین فضاهایی در سطح مناطق و محلات شهری یکسان نیست و با یکدیگر متفاوت است لذا یک برنامه ریز هنگام تهیه طرح ایجاد چنین فضاهایی را که بیشتر شامل کاربری‌های فضای سبز، آموزشی و تفریحی است مورد توجه قرار می‌دهد.
این دکترای شهرسازی ادامه داد: با این حال چالش‌های متعددی بر سر راه تحقق این سرانه‌ها وجود دارد از جمله مسائل مربوط به زمین شهری و رانت و نوع دیدگاه مدیریت شهری که موجب محق نشدن ضوابط طرح و بعضاً تخریب فضاهای موجود می‌شود.
وی تاکید کرد: طراحی این فضاها بیشتر باید در سطح محلات شهری انجام شود تا شهروندان بدون استفاده از خودرو و وسایل حمل و نقل عمومی سنگین در محل سکونت خود از مواهب این فضاهای اجتماعی و عمومی بهره مند شوند.
اخگر تصریح کرد: در صورتی که طراحی فضاهای عمومی در سطح مناطق شهری انجام شود باید حتماً مسیرهای دسترسی به این فضاها و ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی پیش بینی شده باشد به علاوه نیاز است مسیرهای دوچرخه سواری و ایستگاه‌های دوچرخه نیز در نقاط مختلف شهر به خصوص گره‌های شهری وجود داشته باشد.
وی اضافه کرد: طراحی پارکینگ برای ساماندهی خودروها و طراحی مناسب معابر منتهی به فضاهای عمومی با کارکرد منطقه‌ای و شهری نیز اهمیت زیادی دارد تا از ازدحام و ترافیک بیش از اندازه در این مناطق جلوگیری شود.
این دکترای شهرسازی گفت: وجود فضاهای عمومی در شهر علاوه بر بسترسازی برای ارتباط مؤثر میان شهروندان، انعطاف پذیری و تاب آوری شهر را نیز افزایش می‌دهد.
نظر شما